Πέντε ταξίδια οπαδών που «έγραψαν ιστορία»

Η νέα πραγματικότητα των «άδειων κερκίδων» που επιβάλει η πανδημία του COVID-19, έχει κάνει εκατομμύρια λάτρεις της στρογγυλής θεάς να αναπολούν τις στιγμές που μπορούσαν να ταξιδέψουν με την αγαπημένη τους ομάδα, αισθανόμενοι ότι αποτελούν «ενεργοί δρώντες» σε γεγονότα που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένα στην ιστορία του συλλόγου τους.

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι το ποδόσφαιρο ήταν πολύ διαφορετικό μέχρι πριν από λίγους μήνες. Ακόμη και αν πολλοί υποστήριζαν ότι οι υπερβολικές εκδηλώσεις αγάπης – η και μίσους – των οπαδών κατέστρεφαν σε μεγάλο βαθμό το «προϊόν», κανείς δεν μπορεί πλέον να διαφωνήσει με το γεγονός ότι η απουσία τους έχει δημιουργήσει ένα «κενό συναίσθημα» στα αθλητικά δρώμενα, τα οποία υστερούν πλέον σε ρυθμό και ζωντάνια.

Τα ταξίδια με τρένα, αεροπλάνα, πλοία η ακόμη και ποδήλατα η οποιοδήποτε άλλο μέσο ήταν διαθέσιμο, μπορεί να φαντάζουν μακρινά αν αναλογιστούμε τις σημερινές υγειονομικές συνθήκες, όμως οι μετακινήσεις των οπαδών είναι βαθιά «ριζωμένες» στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Η ξεχωριστή σχέση που δημιουργεί ο φίλαθλος με την ομάδα που υποστηρίζει, αποτελούσε πάντοτε σημαντικό κίνητρο που τον παρακινούσε να ταξιδέψει, βιώνοντας μοναδικές εμπειρίες και εξερευνώντας εντελώς διαφορετικές ποδοσφαιρικές αλλά και εθνικές κουλτούρες.

Μπορεί οι εποχές, τα μέσα και οι τρόποι με τους οποίους οι οπαδοί καταφέρνουν να βρίσκονται δίπλα στις ομάδες τους να αλλάζουν με την πάροδο των χρόνων, όμως οι οπαδικές μετακινήσεις έχουν – και θα συνεχίσουν να έχουν – πάντοτε στη βάση τους μία «ρομαντική» χροιά, που προκύπτει από την αγνή και αυθεντική αγάπη και ταύτιση του κόσμου με τους ποδοσφαιρικούς συλλόγους.

Πόσο μακριά μπορεί να τους οδηγήσει αυτή η αγάπη; Το παρακάτω αφιέρωμα με κάποιες από τις μεγαλύτερες μετακινήσεις οπαδών που άφησαν – για διαφορετικούς η καθεμιά λόγους – εποχή, αποδεικνύει με τον πλέον περίτρανο τρόπο ότι δεν υπάρχουν όρια στα χιλιόμετρα που μπορεί να διανύσει ένας λάτρης του «βασιλιά των σπορ», προκειμένου να βρεθεί δίπλα στην αγαπημένη του ομάδα.

«Η εισβολή των Κορίνθιανς»

Πολλές χώρες αγαπούν το ποδόσφαιρο. Κανένας λαός όμως δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ζει για αυτό, περισσότερο από ότι η Βραζιλία. Υπό αυτό το πρίσμα, δεν προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση ότι η μαζικότερη μετακίνηση οπαδών καταγράφηκε στη «χώρα του καφέ».

Το Δεκέμβριο του 1976, και ενώ το πρωτάθλημα στη Βραζιλία βρίσκονταν σε μία εξαιρετικά κρίσιμη «καμπή» λίγο πριν την ολοκλήρωση του, η Φλουμινένσε υποδέχονταν την Κορίνθιανς, σε έναν αγώνα στον οποίο διακυβέβονταν η πρόκριση στον τελικό του πρωταθλήματος.

Ο πρόεδρος της Κορίνθιανς φαίνεται να εξέπληξε τον «ομόλογο» πρόεδρο της αντιπάλου του, ζητώντας του 80.000 εισιτήρια για τον αγώνα που θα πραγματοποιούνταν στο Μαρακανά την Κυριακή, 5 Δεκεμβρίου του 1976. Κατάφερε τελικά να εξασφαλίσει 52.000 «μαγικά χαρτάκια», τα οποία έγιναν ανάρπαστα μέσα σε 3 ώρες από φιλάθλους που αγωνιούσαν να αποτελέσουν μέρος της ιστορικής αυτής οπαδικής εκδρομής.

Αυτό που ακολούθησε φαντάζει πρωτοφανές μέχρι και σήμερα. Οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 70-80 χιλιάδες «Timao», οι οποίοι διήνυσαν μία απόσταση 450 χιλιομέτρων, με κάθε μέσο που είχαν στη διάθεση τους. Πολλοί έφτασαν τελικά στο Maracana ακόμη και με ποδήλατα, ωτοστόπ η διανύοντας μεγάλο μέρος της απόστασης με τα πόδια.

Βίντεο που αποτυπώνει τη μαζικότητα της μετακίνησης των οπαδών της Κορίνθιανς

Η θετική έκβαση του συγκεκριμένου αγώνα – οι Κορίνθιανς προκρίθηκαν στον τελικό μετά από νίκη τους με 1-4 στη διαδικασία των πέναλτι (η κανονική διάρκεια έληξε με σκορ 1-1) – συνέβαλε στο να επικρατήσει απόλυτο ντελίριο στο θρυλικό γήπεδο του Μαρακανά.

«Η εισβολή των Κορίνθιανς» όπως ονομάστηκε αργότερα η μαζική οπαδική μετακίνηση των οπαδών της ομάδας, προκαλεί δέος στους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους, αφού αποτελεί τρανό παράδειγμα της δυναμικής του αθλήματος, το οποίο κατάφερε να μετακινήσει μαζικά 80.000 ανθρώπους – σχεδόν δηλαδή μία ολόκληρη πόλη!

Η «απόβαση» των Αγγλων στη Μόσχα

Ο τελικός του UEFA Champions League της περιόδου 2007-2008 είχε δύο ιστορικές ιδιαιτερότητες: ήταν η πρώτη φορά που δύο αγγλικοί σύλλογοι – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Τσέλσι – συναντήθηκαν στον τελικό της διοργάνωσης, ο οποίος έλαβε χώρα στις 21 Μαΐου του 2008, στο ανατολικότερο σημείο που είχε πραγματοποιηθεί ποτέ, το στάδιο Luzhniki της Μόσχας.

Η απόσταση των 1500 μιλίων που έπρεπε να διανύσουν, δεν απέτρεψε 42.000 οπαδούς των «Κόκκινων διάβολων» και των «μπλε» από το να παρευρεθούν σε αυτόν τον ιστορικής σημασίας τελικό.

Άγγλοι οπαδοί καταφθάνοντας στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου που «φιλοξένησε» τον τελικό

Η συγκεκριμένη οπαδική μετακίνηση λίγο έλειψε να δημιουργήσει διπλωματικό επεισόδιο ανάμεσα σε Ρωσία και Ηνωμένο Βασίλειο, αφού η πρώτη «δημιούργησε» θέματα στην έκθεση κάρτας βίζα για τους Αγγλους οπαδούς που επιθυμούσαν να ταξιδέψουν στη Μόσχα, ως μία απάντηση για τις «άδικο καθεστώς έκδοσης βίζα» που είχε επιβάλει το Ηνωμένο Βασίλειο στους Ρώσους ταξιδιώτες.

Νικήτης της συγκεκριμένης «διαμάχης» ήταν τελικά το ποδόσφαιρο, αφού η μετακίνηση πραγματοποιήθηκε, ενώ δεν επαληθεύτηκαν οι φόβοι για επεισόδια ανάμεσα σε – «παλιούς γνώριμους» – Αγγλους και Ρώσους χούλιγκανς.

Για την ιστορία, οι «κόκκινοι διάβολοι» γύρισαν στο Μάντσεστερ έχοντας το βαρύτιμο τρόπαιο «στις αποσκευές τους», αφού κατάφεραν να κερδίσουν την Τσέλσι με 6-5 στη διαδικασία των πέναλτι, ενώ προηγουμένως η κανονική διάρκεια του αγώνα είχε λήξει με 1-1.

Όταν οι οπαδοί της Λίβερπουλ «κατέκλυσαν» τη Ρώμη

Οι συμμετοχές της εν ενεργεία κατόχου του τίτλου του Champions League Λίβερπουλ σε τελικούς της διοργάνωσης ήταν πολλές τις τελευταίες δεκαετίες, ενώ «σημαδεύτηκαν» από την τεράστια υποστήριξη των οπαδών της, οι οποίοι βρέθηκαν με κάθε ευκαιρία στο πλευρό της αγαπημένης τους ομάδας.

Οπαδοί της Λίβερπουλ στο ΟΑΚΑ κατά τη διάρκεια του τελικού του 2007

Για τους νέους οπαδούς της ομάδας, οι οπαδικές εκδρομές στους τελικούς της Αθήνας το 2007 και της Κωνσταντινούπολης το 2005, ήταν μία μοναδική ευκαιρία να βιώσουν στιγμές αντίστοιχες με αυτές που χάρισε στους οπαδούς της η «χρυσή» ομάδα των δεκαετιών του 1970 και 1980.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι ήταν οι μαζικότερες (μεταφέρθηκαν περίπου 40.000 οπαδοί), το ταξίδι των «reds» για να παρακολουθήσουν τον τελικό του Ευρωπαϊκού κυπέλου του 1977 που πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη, έχει μείνει στην ιστορία ως μία από τις ιστορικότερες οπαδικές μετακινήσεις που πραγματοποιήθηκαν ποτέ.

Οι 20.000 οπαδοί – τεράστιος αριθμός για την εποχή – που ταξίδεψαν για να ενισχύσουν τις προσπάθειες της ομάδας τους να κατακτήσει τον πρώτο της Ευρωπαϊκό τίτλο, πέρασαν έναν μικρό «γολγοθά», αφού χρειάστηκε να παραμείνουν στο δρόμο για 5 ολόκληρες ημέρες, ταξιδεύοντας σε «ειδικά τρένα» τα οποία δεν προσέφεραν φυσικά τις καλύτερες ανέσεις.

Ο τελικός πραγματοποιήθηκε στις 25 Μαΐου 1977 στο Stadio Olimpico της Ρώμης, με τη Λίβερπουλ να κερδίζει με 3-1 τη γερμανική Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ.

Στιγμιότυπα από τον τελικό του 1977

Έτσι, την ταλαιπωρία των ταξιδιωτών από το Λίβερπουλ «έσβησε» η τεράστια επιτυχία της ομάδας τους, και το γεγονός ότι κατάφεραν – παρά τις αντίξοες συνθήκες – να αποτελέσουν μέρος της.

80.000 «Κέλτες» στη Σεβίλλη

Το 2003 η Σέλτικ προκρίθηκε στον τελικό του κυπέλλου UEFA, έχοντας την ευκαιρία να γίνει η πρώτη σκοτσέζικη ομάδα που θα κατακτούσε Ευρωπαϊκό τίτλο έπειτα από 16 ολόκληρα χρόνια.

Αν και δεν κατάφερε τελικά να εκπληρώσει τον συγκεκριμένο στόχο, θα έπρεπε σίγουρα να αισθάνεται υπερήφανη για την «συγκινητική» σχεδόν υποστήριξη που της παρείχαν οι οπαδοί της, οι οποίοι πραγματοποίησαν ένα ταξίδι για το οποίο μιλούσε για αρκετό καιρό ολόκληρος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης.

Αφιερώματα στην οπαδική μετακίνηση των οπαδών της Σέλτικ

80.000 «Κέλτες» εκτιμάται ότι έφτασαν με κάθε διαθέσιμο μέσο στη Σεβίλλη, συντελώντας στην πραγματοποίηση της μαζικότερης μετακίνησης οπαδών στη σύγχρονη εποχή.

Η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν στην Ισπανική πόλη θα μπορούσε ίσως να συγκριθεί μονάχα με τη ζωντάνια και τους φρενήρεις ρυθμούς που επικρατούν στο καρναβάλι του Ρίο. Εκτοτε, η Σέλτικ και οι υποστηρικτές τους ονομάζονται «The Bhoys from Seville».

UEFA και FIFA «τίμησαν» τη Σέλτικ με τα βραβεία Fair Play του 2003, για την «υποδειγματική, δίκαιη και εγκάρδια» συμπεριφορά των οπαδών της.

Η Πόρτο του Ζοσέ Μουρίνιο κατάφερε να κερδίσει τον τίτλο επικρατώντας με σκορ 2-3. Όμως, οι 80.000 οπαδοί της Σέλτικ κατάφεραν κάτι ίσως ακόμη σπουδαιότερο: να κάνουν ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη να θυμάται το «ταξίδι» τους – και όχι την τελική έκβαση του αγώνα – όταν «ανατρέχει» στη μνήμη του για τον συγκεκριμένο τελικό.

Η μεγαλύτερη μετακίνηση οπαδών στην Ελλάδα

Όλες οι ιστορικές Ελληνικές ομάδες διαθέτουν «πιστούς» οπαδούς, οι οποίοι τις ακολουθούν και τις στηρίζουν σε όλα τα μεγάλα τους ποδοσφαιρικά «ραντεβού», είτε εντός είτε εκτός συνόρων.

Αν και το ποια ήταν η μεγαλύτερη μετακίνηση οπαδών στην Ελλάδα έχει αποτελέσει πεδίο διαμάχης – σύνηθες φαινόμενo για την Ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα – για τους οπαδούς, ευρύτερα αποδεκτή είναι η άποψη ότι τα πρωτεία ανήκουν στην ομάδα του Άρη Θεσσαλονίκης.

Οι οπαδοί του Άρη μπορούν να υπερηφανεύονται ότι στον τελικό κυπέλλου του 2010 με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, πραγματοποίησαν τη μεγαλύτερη οπαδική μετακίνηση στην ιστορία του Ελληνικού αθλητισμού.

Στον αγώνα που πραγματοποιήθηκε στις 24 Απριλίου του 2010, 30.000 οπαδοί του Άρη από κάθε γωνιά της Ελλάδας, πολλά μέρη του εξωτερικού και φυσικά τη Θεσσαλονίκη βρέθηκαν στις εξέδρες του ΟΑΚΑ.

Αφιέρωμα της ΕΡΤ στην οπαδική μετακίνηση του Αρη

Για την πραγματοποίηση της μετακίνησης «επιστρατέυθηκαν» περισσότερα από 350 πούλμαν, 7 πτήσεις τσάρτερ ενώ πολλοί οπαδοί κατέφθασαν μόνοι τους στο ΟΑΚΑ, με αυτοκίνητα, τρένα και λεωφορεία.

Η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε ήταν εκπληκτική, με το μισό ολυμπιακό στάδιο να «ντύνεται» στα χρώματα του θεού του πολέμου.

Ο παναθηναϊκός κατάφερε να πάρει το κύπελλο επικρατώντας με 1-0 χάρις σε γκολ του Σεμπάστιαν Λέτο, όμως οι κιτρινόμαυροι οπαδοί και ολόκληρο το «ποδοσφαιρικό στερέωμα» της χώρας θα θυμούνται για πολλά χρόνια αυτήν την ιστορική οπαδική μετακίνηση.

πηγή: travelestate.gr