Ολυμπιακός: Τα τρία κακά του αποκλεισμού…

Το τελευταίο σφύριγμα του -αλλοπρόσαλλου- Σίμον Μαρτσίνιακ, που διαιτήτευσε τον αγώνα με τη Γουλβς, άφησε τον Ολυμπιακό εκτός Ευρώπης και τους φίλους του με μια πικρή γεύση στο φινάλε της εκτός συνόρων περιπέτειας των Πειραιωτών για τη σεζόν 2019-2020. Ήταν από τις βραδιές που κρίνονται ουσιαστικά από μία και μοναδική φάση σε ολόκληρο το 90λεπτο.

Ο Ολυμπιακός, όσο κι αν προσπάθησε, δεν κατάφερε να διορθώσει την γκάφα ολκής του Μπόμπι Αλέν στο 8’, όταν ο Γάλλος τα έκανε όλα λάθος και έδωσε το δικαίωμα στους Άγγλους να προηγηθούν. Ναι, οι «ερυθρόλευκοι» έστειλαν την μπάλα στα δίχτυα στο 28’ ύστερα από εξαιρετική ομαδική προσπάθεια των Ομάρ, Ελ Αραμπί και Καμαρά, όμως εκεί «μίλησε» το VAR και ο γελοίος κανονισμός που λαμβάνει υπόψη χέρια, αγκώνες και… νύχια για να δοθεί ένα οφσάιντ.

Θα μπορούσαμε να γράφουμε μέχρι να λιώσει το… πληκτρολόγιο για την κάκιστη χρήση του VAR, το οποίο ειδάλλως θα μπορούσε να φανεί υπερχρήσιμο για το ποδόσφαιρο παγκοσμίως. Το έχουμε κάνει ήδη αρκετές φορές και δυστυχώς όπως δείχνουν τα πράγματα θα χρειαστεί να το κάνουμε ακόμα περισσότερες στο μέλλον.

Όμως το VAR ήταν μόνο το ένα από τα τρία κακά του αποκλεισμού των Πειραιωτών στο ματς του «Μολινό». Τα άλλα δύο -και σε αυτά θα εστιάσουμε- ήταν το ανεξήγητα άσχημο ξεκίνημά τους στο παιχνίδι, αλλά και ο εκνευριστικός διαιτητής Μαρτσίνιακ, ο οποίος έδινε την εντύπωση ότι αλλάζει ανά πεντάλεπτο τα κριτήρια με τα οποία σφύριζε κι έπαιρνε αποφάσεις στο ματς.

Όπως και να το κάνουμε, όμως, κανένας Μαρτσίνιακ και κανένα VAR δεν θα έμπαινε στη συζήτηση του αγώνα με τη Γουλβς αν ο Ολυμπιακός είχε ξεκινήσει το παιχνίδι όπως έπρεπε: Με αυτοπεποίθηση, ψυχραιμία και πίστη στο πλάνο του. Αντιθέτως, στο πρώτο τέταρτο του αγώνα οι «ερυθρόλευκοι» ήταν αγνώριστοι, γεμάτοι άγχος και νευρικότητα. Πραγματικά ήταν σαν να βλέπαμε άλλη ομάδα.

Μετά το εφιαλτικό πρώτο τέταρτο η ομάδα του Μαρτίνς συνήλθε και -με τη βοήθεια του Πορτογάλου από τον πάγκο που έκανε ό,τι ήταν δυνατό- έβαλε για μεγάλα διαστήματα τη Γουλβς στα σχοινιά. Πέρα, όμως, από τους «λύκους» είχε έξτρα αντιπάλους την… τεχνολογία (λέγε με VAR), αλλά και τον Πολωνό ρέφερι.

Οι γηπεδούχοι δεν δίσταζαν να βαράνε στο ψαχνό -ιδίως τον Νο 1 στόχο τους, τον Βαλμπουενά, κάτι που φάνηκε από το πρώτο πεντάλεπτο του ματς- υποπίπτοντας σε σκληρά και συχνά φάουλ (είχαν 17 έναντι μόλις 9 των «ερυθρολεύκων»), ενώ επίσης δεν είχαν πρόβλημα να κάνουν ατελείωτες καθυστερήσεις στο τελευταίο τέταρτο του αγώνα.

Κι όμως, ο Μαρτσίνιακ έδειξε ίδιο αριθμό καρτών σε κάθε ομάδα, δεν καταλόγισε πέναλτι υπέρ του Ελ Αραμπί στο 55’, ενώ παρά τις καθυστερήσεις και τις αλλαγές στο β’ μέρος… τσιγκουνεύτηκε και τον επιπλέον χρόνο, δίνοντας μόνο έξι λεπτά (τα δύο «έφυγαν» με τον Μπολί σωριασμένο στη μικρή περιοχή του Ολυμπιακού…).

Όλα αυτά κόστισαν την πρόκριση στους Πειραιώτες, ωστόσο υπάρχουν και τα θετικά. Ο Ολυμπιακός έπαιξε ωραία μπάλα , «ακούστηκε» ξανά στην Ευρώπη, μάζεψε εμπειρίες και γιγαντώθηκε ακόμα περισσότερο εκτός συνόρων, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να έχει προχωρήσει ακόμα παραπέρα. Και αν το πάθημα των πρώτων 15 λεπτών τού γίνει μάθημα, θα το κάνει νομοτελειακά στο εγγύς μέλλον…