Όταν ο Κατά Φαντασίαν Θεατής μπήκε στη Βιβλιοθήκη του Εθνικού Θεάτρου  

Την περασμένη Κυριακή ήταν ανοιχτές οι βιβλιοθήκες της Αθήνας. Μαζί τους και η βιβλιοθήκη του Εθνικού Θεάτρού. Οδός Φειδίου, αριθμός 5.

Με κάθε πάτημα του κουδουνιού, η δίφυλλη πόρτα του νεοκλασικού άνοιγε. Ανεβαίνοντας τα πέντε-έξι μαρμάρινα εσωτερικά σκαλοπάτια, ο επισκέπτης βρισκόταν στα δυο δωμάτια της βιβλιοθήκης του Εθνικού Θεάτρου.

Η αλήθεια είναι πως οι επισκέπτες ήταν λιγοστοί. Η "σταρ" των βιβλιοθηκών της πόλης είναι η ιστορική Εθνική Βιβλιοθήκη και σίγουρα η κυριακάτικη πρόσκληση προσέλκυσε περισσότερους επισκέπτες να ανέβουν τη θαυμάσια καμπύλη διπλή σκάλα της Πανεπιστημίου.

Ωστόσο κάποιοι επέλεξαν τον κόσμο του θεάτρου, το σύμπαν που το μικρό κτίριο της οδού Φειδίου φιλοξενεί σε τόμους, σε κάθε λογής εκδόσεις, σε ντοσιέ και σε φακέλους.

Θα μπορούσε να είναι μια ταυτόχρονη "ανοιχτή πρόβα" εκατοντάδων παραστάσεων. Από έξω ήρθαν λίγοι, μέσα όμως, ήταν όλοι εκεί.

Πρώτη και καλύτερη η Αντιγόνη. Του Σοφοκλέους. Στα ράφια, τ' όνομά της σε πλήθος από ράχες βιβλίων, δερμάτινες και χαρτονένιες, πολυκαιρισμένες κι εύθραυστες.

Επιδαύρια ράφια: Οιδίπους Τύραννος, Ηλέκτρα, Ευμενίδες, Προμηθέας Δεσμώτης και Ιππόλυτος, Πέρσες, Όρνιθες, Νεφέλες και Ιππής. Φάκελοι παραστάσεων: Επίδαυρος 1960, Επίδαυρος 1961, 1962, ...

Οι βιβλιοθήκες είναι σιωπηλές, αυτή εδώ όμως όχι. Σαν να έκαναν οι ηθοποιοί πρόβα τα λόγια τους ταυτόχρονα στα δωμάτια της βιβλιοθήκης. Περνώντας μπροστά από τα ράφια, ο Κατά Φαντασίαν Θεατής της Κυριακής άκουγε φωνές θεατρικές.

Ο Μολιέρος δερματόδετος και στοιχισμένος στο ράφι του. Οι ηθοποιοί του, ο ένας πλάι στον άλλο, με επικεφαλής τον Ταρτούφο, που είναι ο πιο υποκριτής απ' όλους. Πλάι του, ο Φιλάργυρος και ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής. Κάθε κατεργάρης στο ράφι του Μολιέρου κάνει πρόβα τον παλιοχαρακτήρα του για χάρη του Κατά Φαντασίαν Θεατή της Κυριακής.

Ράφια Σαιξπηρικά: Ο Αμλέτος (του Σαιξπήρου) στη ράχη μιας παμπάλαιας ατυχούς μετάφρασης, ο Οθέλος, ο Ρωμαίος κι η Ιουλιέτα, ζήλεια, βεντέτα, τρικυμία, ξωτικά και το βασίλειο της Δανιμαρκίας σ' ένα ράφι. Και σ' ένα δεύτερο και σ' ένα τρίτο...

Όλοι εκεί, τα ράφια των "αθανάτων" κι εκείνα των λιγότερο γνωστών:

"Το Δακτυλίδι του Παππού", Δράμα εις Πράξεις Τρεις, εν Αθήναις, 1909. Ο Θεατής ανακάλυψε πολλά και διάφορα στα ράφια της βιβλιοθήκης.

Το απόγευμα, έπεσε η αυλαία της ημέρας ανοιχτής βιβλιοθήκης και το προσωπικό κλείδωσε το νεοκλασικό της οδού Φειδίου.

"Τέλος καλό, όλα καλά". Του Σαιξπήρου.