«Τα τάπερ της Αλίκης»: Η παλιά Αθήνα μέσα από τα μάτια της Έλενας Ακρίτα

Τα πράγματα έρχονται και παρέρχονται, οι άνθρωποι και οι καταστάσεις αλλάζουν και άθελά μας αφήνουμε τις μνήμες να ξεθωριάσουν όσο περνούν τα χρόνια, μέχρι να εμφανιστεί κάτι τόσο γλαφυρό ώστε να τρυπώσει στο πίσω μέρος του μυαλού μας ανασύροντας εικόνες, συναισθήματα, σκέψεις και όνειρα.

Αυτό είναι το κατόρθωμα του νέου μυθιστορήματος της Έλενας Ακρίτα «Τα τάπερ της Αλίκης» (εκδ. Διόπτρα).

Οι περασμένες δεκαετίες της Αθήνας, και συγκεκριμένα η εικοσαετία από το 1980 μέχρι την αλλαγή της χιλιετίας, τότε που η Φίνος Φιλμ γεννούσε εθνικούς σταρ, τα ζαχαροπλαστεία της Κυψέλης είχαν την καλύτερη φήμη, η πολιτική γαλαντομία μεσουρανούσε, τα τάπερ υπήρχαν σε κάθε νοικοκυριό και κυρίες μαζεύονταν για κουμκάν σε παλιά καταστήματα και ρετιρέ, έρχονται σε πρώτο πλάνο, μέσα από τρεις λαϊκές ηρωίδες –μάνα, κόρη και εγγονή– που μάχονται πλάι πλάι για όσα μπορεί να τους προσφέρει αυτή η πόλη.

Σύνοψη:

Η Κοραλία δουλεύει για είκοσι χρόνια καθαρίστρια στα πλατό της Φίνος Φιλμ, η κόρη της Ελένη είναι πωλήτρια στο περίφημο Μινιόν και κάνει επιδείξεις τάπερ σε σπίτια κυριών ενώ το εξώγαμο κοριτσάκι της, η Αλικούλα, που πήρε το όνομα της νονάς της Αλίκης Βουγιουκλάκη, όσο μεγαλώνει κλείνει ερμητικά μέσα στα τάπερ όλα τα αισθήματά της. Τρεις πρωταγωνίστριες-άνθρωποι της διπλανής πόρτας που ζουν σε ένα μικρό διαμέρισμα στην οδό Σποράδων κοντά στη Φωκίωνος Νέγρη, τρεις ιστορίες που μπλέκονται με μαεστρία ξετυλίγοντας το νήμα όσων σημάδεψαν αυτή την εικοσαετία: ταινίες και τραγούδια, ηθοποιοί και θεατρικά έργα, θερινά σινεμά και ουζερί, οίκοι ανοχής στη Φυλής και πολιτικά σκάνδαλα αλλά και προβλήματα που κρύβαμε κάτω από το χαλί, μικροαστικές νοοτροπίες, κοινωνικά στερεότυπα και μελανιές ενδοοικογενειακής βίας που καλύπτονταν με φθηνό μακιγιάζ. «Παρακολουθείς τις ζωές αυτών των ανθρώπων αλλά στην ουσία ξαναθυμάσαι την πόλη σου», όπως είπε πολύ εύστοχα η Λίνα Νικολακοπούλου στην παρουσίαση του βιβλίου.

Μετά τα δυο αστυνομικά μυθιστορήματα - «Φόνος 5 αστέρων» και «Το Μυστικό της Μπλε Πολυκατοικίας» - που έγιναν πολύ γρήγορα best sellers, η δεινή δημοσιογράφος Έλενα Ακρίτα επιστρέφει στο κοινωνικό μυθιστόρημα. Από το αμιγώς χιουμοριστικό περιεχόμενο πήγε στο αστυνομικό μυθιστόρημα και τώρα καταπιάνεται με το κοινωνικό. Δεν πρόκειται, ωστόσο, για ένα βιβλίο που μπορείς εύκολα να περιορίσεις σε κατηγορίες.

Στις τετρακόσιες καταιγιστικές σελίδες του μυθιστορήματος Τα τάπερ της Αλίκης, η νοσταλγία και η οικειότητα που έρχονται μαζί με τις προσωπικές μνήμες της Ακρίτα (ας μην ξεχνάμε πως ήταν κουμπάρα με τη Βουγιουκλάκη) συναντούν το κριτικό βλέμμα για τις κοινωνικές αγκυλώσεις του τότε, την κοινωνική καταπίεση και τη βία απέναντι στις αδύναμες ομάδες (ομοφυλόφιλους, πόρνες, ανθρώπους του περιθωρίου αλλά και το γυναικείο φύλο), χωρίς να χάνεται το προσωπικό σαρκαστικό της ύφος. Είναι η σκληρή και συνάμα τρυφερή Αθήνα που ζήσαμε και δεν είναι πια εδώ. Καιρός να ανοίξουμε τα επτασφράγιστα τάπερ των αναμνήσεών μας και να την ξαναθυμηθούμε.

Πηγή: Αθηνόραμα