Ένας κόσμος χωρίς βραβεία

Πώς θα σας φαινόταν ένας λογοτεχνικός κόσμος χωρίς βραβεία; Κάποιος λαμπρός θεωρητικός, και λησμονώ αυτή τη στιγμή το όνομά του, ισχυριζόταν κάποτε πως τα βραβεία είναι η κατάρα της λογοτεχνίας, γιατί δεν αφήνουν τον χρόνο να κάνει τη δουλειά του. Κι η αλήθεια είναι ότι πολλά από αυτά τα βραβεία που τα κάνουμε καραμέλες, είναι στην ουσία άστοχα, για να μην πω άχρηστα και ασήμαντα στο μακρύ μονοπάτι του χρόνου. Το παγκόσμιο λογοτεχνικό μάρκετινγκ επιτάσσει τέτοιου είδους διακρίσεις προκειμένου να ξεχωρίσουν κάποιοι, όχι απαραίτητα οι καλύτεροι, που θα δώσουν πωλήσεις και ενδιαφέρον στο χαρτοπόλεμο των βιβλίων. Στη χώρα του υπαρκτού σουρεαλισμού, και αναφέρομαι φυσικά στην Ελλάδα, τα βραβεία είχαν ανέκαθεν πολλές και διάφορες χρήσεις. Συνηθίζουμε να μιλάμε με περισσό ενθουσιασμό για τα βραβεία αναγνωστών, για τα βραβεία των περιοδικών, για τα κρατικά βραβεία μέχρι και για τα Νόμπελ. Ολοφυρόμαστε για τα Χαμένα Νόμπελ, υπονομεύουμε τα Κερδισμένα Νόμπελ και βαυκαλιζόμαστε κάνοντας όνειρα για Νόμπελ που θα φέρουν τα νέα φρούτα της λογοτεχνικής πραγματικότητας. Προσωπικά, θα προτιμούσα έναν κόσμο χωρίς βραβεία. Εσείς;