Η ανάγνωση των βιβλίων δεν κάνει πάντοτε καλό!

Ο Θερβάντες και ο Φλομπέρ έστησαν δυο εμβληματικούς χαρακτήρες της παγκόσμιας λογοτεχνίας, τον Δον Κιχώτη και την Μαντάμ Μποβαρύ, πάνω στην κάθε άλλο παρά ευεργετική επίδραση της ανάγνωσης λογοτεχνικών βιβλίων.

Ο παλαβιάρης ιδαλγός του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, κάποιος αγρότης ονόματι Αλόνσο Κιχάδα, ενθαρρυμένος από την ανάγνωση ιπποτικών μυθιστορημάτων πήρε σκουτάρι και ασπίδα, φόρεσε και μια παλιά πανοπλία, ανέβηκε στο κοκαλιάρικο άλογό του, τον Ροσινάντε έγινε ο δον Κιχώτης και πήγε να κατακτήσει τον κόσμο. Έφαγε μια φορά τα μούτρα του, γύρισε σπίτι του αλλά δεν το έβαλε κάτω. Έπεισε ένα γείτονά, τον Σάντσο Πάντσα, να τον ακολουθήσει, υποσχόμενος μερίδιο από κάποιο νησί, και ξανάφυγε ερωτευμένος ως τα μπούνια με την επίσης γειτόνισσά του, την Δουλτσινέα. Η συνέχεια είναι γνωστή αλλά όλοι τείνουμε να λησμονούμε πως το «κακό» ξεκίνησε από την καταραμένη ανάγνωση ιπποτικών ιστοριών που φούσκωσαν τα μυαλά του ταλαίπωρου αγρότη και τον έκαναν να πιστέψει πως είναι κι ο ίδιος ένας γενναίος ιππότης της εποχής του.

Στην ίδια αντι-αναγνωστική λογική κινείται και ο Φλομπέρ όταν δαιμονοποιεί την ανάγνωση ρομαντικών μυθιστορημάτων τα οποία διαβάζει μια χωριατοπούλα της Γαλλικής Επαρχίας η Έμμα Ρουό και ξεμυαλίζεται. Πλανημένη από το λούστρο των αφηγήσεων, πλάθει χίλιες δυο φαντασιώσεις που την οδηγούν σε ατυχείς επιλογές. Ο γάμος της με τον επαρχιακό γιατρό, Σαρλ Μποβαρύ δεν θα της προσφέρει την ευτυχία που περίμενε. Αναζητώντας την ευτυχία αυτή στην αγκαλιά άλλων ανδρών θα φέρει σε δυσχερή θέση τόσο τον εαυτό της όσο και την οικογένειά της. Το ηθικό δίδαγμα του βιβλίου είναι λοιπόν: «Μην διαβάζετε ρομαντικά μυθιστορήματα, βλάπτουν σοβαρά την ψυχική υγεία».