Καραγάτσης –γενιά του 30, σημειώσατε 1

Ο Καραγάτσης μου έδινε ανέκαθεν την εντύπωση πως καλεί σε διπλό τους υπόλοιπους συγγραφείς της γενιάς του και τους κερδίζει μόνος του. Πολλά μπορεί να καταμαρτυρήσει κανείς στον δημιουργό του «Γιούγκερμαν» και του «Δέκα»: Αθεράπευτος σεξιστής, προχειρογράφος και ενίοτε άνισος, προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στον υγιή ρεαλισμό του και στον υπέρμετρο ρομαντισμό.

Ταυτόχρονα όμως είναι ο πιο ρωμαλέος παραμυθάς που ανέδειξε μέχρι σήμερα η ελληνική πεζογραφία. Αδροί χαρακτήρες, κινηματογραφική σκηνοθεσία, δράμα και χιούμορ, εθιστική δράση και αφηγηματική καφεΐνη σε έξτρα δόσεις. Του λείπει μόνο ένας σταθερός φιλοσοφικός άξονας για να κοιτάξει ίσια στα μάτια τους μεγάλους ξένους συγγραφείς της εποχής του – και είναι ο μόνος που θα μπορούσε να το κάνει.

Δίπλα του όλοι οι άλλοι της γενιάς του τριάντα φαντάζουν ντεκαφεϊνέ. Είτε βυθίζονται στις εθνικές τραγωδίες είτε ανασύρουν αστικά τοπία νοσηρά και νερόβραστα. Χίλιες φορές καλύτερα να διαβάσει και να ξαναδιαβάσει το υπέροχο και παραγνωρισμένο «Ρομάντσο» της Πολυδούρη. Κατά τα άλλα Καραγάτσης και πάλι Καραγάτσης!