Δέκα αναγνώσεις του Καμύ - Ανάγνωση 9η

«Η δημοσιογραφία είναι το ωραιότερο επάγγελμα του κόσμου και ο δημοσιογράφος ένας ιστορικός που μέρα-μέρα αναζητά πρωτίστως την αλήθεια». Αυτά ήταν τα λόγια του δημοσιογράφου Καμύ, ο οποίος άσκησε το επάγγελμα αυτό από την AlgerRépublicaine, μέχρι την Express, με ενδιάμεσους σταθμούς την Soir Républicaine και την Combat. Την ίδια στιγμή ο Καμύ έβρισκε κάπως απογοητευτική την ποιότητα της δημοσιογραφίας στην εποχή του. Ο ίδιος βέβαια είχε στο μυαλό του τη δημοσιογραφία ως πράξη εξέγερσης, μια ασυμβίβαστη και ανόθευτη δράση ενάντια στην Ιστορία, στους ισχυρούς, στα κάθε λογής συμφέροντα.

O Γαλλοαλγερινός νομπελίστας υπήρξε κατά γενική ομολογία ένας ξεχωριστός δημοσιογράφος συνδυάζοντας αυτή την ασίγαστη ανάγκη για την αλήθεια με ένα ασυμβίβαστο πολιτικό και κοινωνικό μοραλισμό αλλά και ένα κομψό ύφος. Με τις μαρτυρίες του για τη «Φτώχεια της Καβυλίας» στην Alger Républicaine και τα editorial στην Express και στην Combat προασπίστηκε μια δημοσιογραφία με κριτικό προσανατολισμό.

Υπάρχουν πολλών ειδών δημοσιογράφοι. Οι περισσότεροι δεν έχουν πατήσει ποτέ σε πιεστήριο. Ο Καμύ ξεκίνησε σαν εσωτερικός συντάκτης. Κι όταν έγινε αρχισυντάκτης συνέχισε να ασχολείται με το στήσιμο της σελίδας, να ξανακοιτάζει τα τελικά δοκίμια, περιμένοντας στο τέλος να πάρει φύλλο στα χέρια του.

Τάδε έφη ο Ροζέ Γκρενιέ για τον φίλο του τον Καμύ, σκιαγραφώντας μια ακόμα εκδοχή του μεγάλου διανοούμενου σχετικά άγνωστη στο ευρύ κοινό.

Η δημοσιογραφική φωνή του Καμύ ήχησε σε όλα τα σημαντικά γεγονότα του περασμένου αιώνα και ο ίδιος δήλωσε παρών όταν χρειάστηκε να στηλιτεύσει τη Χιροσίμα ή να σχολιάσει τα γεγονότα της Αλγερίας. Ίσως περισσότερο από όλα στον δημοσιογράφο Καμύ αρμόζει καλύτερα ο χαρακτηρισμός «Μοναχικός και αλληλέγγυος».