Δέκα Αναγνώσεις του Καμύ - Ανάγνωση 6η

Ο Αλμπέρ Καμύ διαμοίρασε τα ιμάτια της μεγαλοφυΐας του σε ετερόκλιτα κείμενα έτσι ώστε είναι δύσκολο να αποτιμήσει κανείς την αξία του αν δεν έχει προηγουμένως διαβάσει όλα ή σχεδόν όλα τα γραπτά του.

Στην τέχνη των Σημειωματάριων ο Καμύ εισάγει «καινά δαιμόνια» δοκιμάζοντας μια μείξη μικρών ημερολογιακών καταχωρίσεων με φιλοσοφικά σχόλια, σκέψεις για την τέχνη και τη λογοτεχνία, πολιτικά σχόλια, στοχασμούς για την καθημερινότητα.

15 Δεκεμβρίου 1942

Το ωραίο, λέει ο Νίτσε σύμφωνα με τον Σταντάλ, είναι μια υπόσχεση ευτυχίας. Μα μήπως η ίδια η ευτυχία δεν είναι από μόνη της μια υπόσχεση;

Φεβρουάριος 1939

Μια αγάπη που δεν μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπη με την πραγματικότητα δεν είναι αγάπη. Είναι όμως προνόμιο της ευγενούς καρδιάς να μην μπορεί να αγαπήσει.

1943

Πανούκλα. Ιατρική και θρησκεία: Δύο επιτηδεύματα που μοιάζουν να συμφιλιώνονται. Σήμερα όμως που όλα είναι πια ξεκάθαρα, καταλαβαίνει κανείς πως είναι ασυμφιλίωτα.

Δεν μπορούμε να χτίσουμε πάνω στην αγάπη: είναι φυγή, σπαράγματα, υπέροχες στιγμές ή γρήγορη πτώση...

Σκέψεις, απόψεις, θέσεις και αντιθέσεις και μια ποιητική διάθεση που υπάρχει διάχυτη σε όλο το έργο του Καμύ ασχέτως αν ο ίδιος αποκηρύσσει την ποίηση από όλο το έργο του. Η ποίηση είναι πανταχού παρούσα στα κείμενά του αλλά εκείνος την φοβάται, γιατί ίσως την συγχέει με τον λυρισμό. Η ποιητική της σκέψης του Καμύ είναι αξεπέραστη και αδιαμφισβήτητη είτε στον Ξένο είτε στην Παρεξήγηση είτε στον Επαναστατημένο Άνθρωπο.

Ο Καμύ δεν είναι φιλόσοφος μα είναι φιλοσοφικός δεν είναι ποιητής μα είναι ποιητικός, είναι πολιτικός χωρίς να είναι δογματικός, ασυμβίβαστος αλλά και αμερόληπτος.

Γιατί είμαι καλλιτέχνης και όχι φιλόσοφος; Γιατί σκέφτομαι με λέξεις και όχι με ιδέες.