«Η μοναδική, Μαρία Καζαρές» από τις εκδόσεις Πατάκη

«Όταν έρθει η ώρα, ο έρωτας αυτός θα λάμψει στο φως της μέρας. Προς το παρόν, είναι μάλλον νωρίς ακόμα κι ο κόσμος δεν είναι αρκετά μεγάλος. Κανείς δεν ξέρει, κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί τη δύναμη, το εύρος το συναισθημάτων που τους ενώνουν, αψηφώντας τα χρόνια και τις ίδιες τους τις αντιφάσεις. Εκατοντάδες γράμματα, μια αλληλογραφία που ξεπερνά τις χίλιες σελίδες. Ένας άντρας και μια γυναίκα που αναγνώρισαν και επέλεξαν ο ένας τον άλλον, που ορκίστηκαν αμοιβαίο σεβασμό, εντιμότητα και αιώνιο έρωτα, παρά τις επώδυνες στιγμές στην αρχή, τους καβγάδες, τις αμφιβολίες, τις μεγάλες και αλλεπάλληλες περιόδους χωρισμών επαγγελματικών, οικογενειακών, συζυγικών, όλα όσα αναγκάστηκαν να στερηθούν, τους εξωτερικούς πειρασμούς, τις παρορμήσεις, τις εφήμερες σχέσεις, τις εφήμερες έλξεις, τους ανθρώπους που αγάπησαν πραγματικά, τους παράλληλους δεσμούς. Παρά τους ταραχώδεις καιρούς, με τον πόλεμο να βρυχάται υπόκωφα, πόλεμο που πέρασε ή που έρχεται, ποτέ μακρινό όμως. Εκείνη, διάσημη ηθοποιός, ελεύθερη, ασυμβίβαστη, που θεωρείται αυταρχική, οξύθυμη. Εκείνος, διάσημος συγγραφέας, στρατευμένος, επαναστάτης, το έργο του οποίου διακατέχεται από μια ηθική αξίωση και μια υψηλή ιδέα της δικαιοσύνης, παντρεμένος με κάποια άλλη».

Μόλις κυκλοφόρησε η μυθιστορηματική βιογραφία «Η μοναδική, Μαρία Καζαρές» της Ανν Πλανταζενέ (μτφρ.: Γιάννης Στρίγκος), η ιστορία της γυναίκας που λάτρεψε, μέχρι το τέλος του, ο Αλμπέρ Καμύ. «Τη διακατέχει το δαιµόνιο της ζωής» έλεγε για εκείνη ο Καµύ, µε τον οποίο έζησε έναν έρωτα δεκαέξι ολόκληρα χρόνια. Εκείνη είναι η Μαρία Καζαρές, τρώει σαν λύκος, γελάει εκκωφαντικά, διαθέτει φλογερό αισθησιασµό, κοιµάται βαριά, έχει γεννηθεί και µεγαλώσει στη Γαλικία και το 1936 έρχεται ως πρόσφυγας στο Παρίσι, µαζί µε τη µητέρα της, σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών. Πολύ γρήγορα βάζει στόχο να µάθει την ανελέητη γαλλική γλώσσα και να γίνει ηθοποιός. Τίποτα δεν τη σταµατά, ούτε η αποτυχία της στις εισαγωγικές εξετάσεις της δραµατικής σχολής ούτε οι κώδικες της παρισινής κοινωνίας. Πολύ σύντοµα το ταλέντο της θα λάµψει στον κινηµατογράφο, στα «Παιδιά του Παραδείσου» του Μαρσέλ Καρνέ, στις «Κυρίες του δάσους της Βουλόνης» του Ροµπέρ Μπρεσσόν και στον «Ορφέα» του Ζαν Κοκτό. Αλλά πολύ περισσότερο στο θέατρο, µε τον Ζαν Βιλάρ ως σκηνοθέτη, στο Φεστιβάλ της Αβινιόν. Η Ανν Πλανταζενέ µάς αφηγείται την περιπέτεια µιας σπουδαίας γυναίκας και µιας µεγάλης καλλιτέχνιδας, τις µάχες της, τη δόξα, την τραγωδία… «Υπέροχο πορτρέτο µιας ελεύθερης γυναίκας, εµπνευσµένης και ασυµβίβαστης».L’Express