Οι αναγνώσεις του καφέ: 5 μυθιστορήματα που στηρίζονται σε αστεία πλοκή

Το ακατάρριπτο αξίωμα ότι στο μυθιστόρημα δεν μετρά η ιδέα αλλά ο τρόπος γραφής επανέρχεται κάθε φορά που διαβάζει κανείς κάποιο αριστούργημα βασισμένο σε απλοϊκή ιδέα.

Πέντε από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα της λογοτεχνίας δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική όσον αφορά την πλοκή τους με πρώτο και καλύτερο την «Άννα Καρένινα» του Τολστόι για την οποία ορθά υποστηρίζουν ορισμένοι ότι στηρίζεται σ' ένα φτηνό ρομάντζο.

Εξίσου εύθραυστη είναι και η θεματική συνοχή του «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο». Ο Προυστ προβαίνει σε μια χαλαρή αφηγηματική σύνθεση από εντυπώσεις και ψυχολογικές παρατηρήσεις ανάμεσα στις οποίες αχνοφαίνονται τα γεγονότα και ο θεματικός άξονας.

Παραληρηματική είναι και σύνθεση που επιχειρεί ο Τόμας Μαν στο «Μαγικό Βουνό». Αντίθετη σε κάθε λογική η πλοκή και η εξέλιξη του βασικού μύθου σε αυτό το πρωτοποριακό μυθιστόρημα που λατρεύτηκε τόσο.

Ασυνεπής πλοκή σε σημείο ξεχαρβαλώματος συνοδεύει και το «Κουτσό» του Κορτάσαρ, μολονότι ο δημιουργός του επιστρατεύει ευφάνταστα στρατηγήματα πλοκής.

Ονειρική και ανακόλουθη παραμένει η ευρηματική αφήγηση του Μάρκες στα «Εκατό χρόνια μοναξιά». Πλήρης καταστρατήγηση της σχέσης αιτίου και αιτιατού από τον Κολομβιανό πρωτομάστορα.