The Woods Review - Το αστυνομικό noir του Harlan Coben ζωντανεύει στο Netflix

H μίνι σειρά μυστηρίου The Woods του Netflix αντλεί έμπνευση από το αντίστοιχο μυθιστόρημα του Harlan Coben, ενώ φέρει την υπογραφή των Leszek Dawid και Bartosz Konopka, με τους Grzegorz Damięcki και Agnieszka Grochowska να ηγούνται του cast εν προκειμένω.

Ο βασικός του άξονας του εν λόγω εγχειρήματος που απαρτίζεται από έξι επεισόδια, περιστρέφεται γύρω από την εξαφάνιση τεσσάρων νέων παιδιών που το καλοκαίρι του 1994 βρίσκονταν για παραθέριση σε μία σχολική κατασκήνωση στο δάσος αλλά ποτέ τους δεν επέστρεψαν. Η αστυνομία εντοπίζει δύο άψυχα σώματα από τα παραπάνω άτομα. Ακόμη και αν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε, εντούτοις, ο ‘Paweł Kopiński’ (Damięcki) που τώρα πλέον εργάζεται ως εισαγγελέας στην Βαρσοβία, συνεχίζει να ψάχνει την άκρη του νήματος σε αυτήν την σκοτεινή υπόθεση, αδυνατώντας να γεμίσει μέσα του το δυσαναπλήρωτο κενό από την απουσία της αδερφής του, ‘Kamila’, για την οποία κανείς δεν πιστεύει ότι μπορεί σήμερα πια να είναι ζωντανή.

Aπροσδόκητα όμως μία καινούργια ανακάλυψη έρχεται στο φως εν μέσω μίας άλλης έρευνας των αρχών, με τα στοιχεία που έχουν προκύψει να σχετίζονται με την ημέρα που άρχισε να αγνοείται η τύχη της ‘Kamila’.

Συμμετέχουν, επιπλέον, οι Jacek Koman, Wiktoria Filus, Hubert Miłkowski, Martyna Byczkowska, Arkadiusz Jakubik, Ewa Skibinska, Roman Gancarczyk και ο Cezary Pazura.

Το συγκεκριμένο noir δράμα συνιστά μία ενδιαφέρουσα περίπτωση θεάματος του ανάλογου είδους, συνδυάζοντας επιδέξια τον παράγοντα της ανατροπής και του σασπένς, με τους δημιουργούς του να παίρνουν τον χρόνο τους όσον αφορά την εξιστόρηση μίας περίπτωσης εξαφάνισης αρκετά ιδιάζουσας.

Οι συντελεστές της παραγωγής αυτής έχουν επιλέξει η δράση της ιστορίας να εκτυλίσσεται τόσο σε εξωτερικούς όσο και σε εσωτερικούς χώρους, διαλέγοντας κατά βάση μουντά χρώματα στο περιβάλλον εντός του οποίου σημειώνονται τα διάφορα τεκταινόμενα. Κάτι που θα παρατηρήσει κανείς είναι ότι στα κατά τ’ άλλα υποφωτισμένα πλάνα κυριαρχεί συχνά το σκούρο πράσινο και το κίτρινο, γεγονός που δίνει μία άλλη πιο ατμοσφαιρική χροιά στο όλο project, με την μουσική του επένδυση από τον Łukasz Targosz να προσδίδει στην υποβλητικότητα αυτήν.

Επιπρόσθετα, για τις αναδρομές στο παρελθόν και την συμπλήρωση του μωσαϊκού-γρίφου που μας παρουσιάζεται εδώ αξιοποιείται ιδιαίτερα η χρήση των flash backs που μεσολαβούν εμβόλιμα, ναι μεν με την μορφή έγχρωμων εικόνων που έχουν όμως μία ρετρό αισθητική όσον αφορά την απόδοση των όσων σημειώνονται. Οι ερμηνείες των ηθοποιών βοηθούν τον δέκτη να συναισθανθεί κάποιους δρώντες ανιχνεύοντας ορισμένα κοινά σημεία ή κάτι το οικείο σε αυτούς.

Πρόκειται για ένα σόου που ακολουθεί σχετικά γοργούς αλλά όχι ασθματικά γρήγορους ρυθμούς, με την ένταση και την τραγικότητα να χτίζεται βήμα βήμα μέχρι να οδηγηθούμε στον επίλογο.

Οι φυσιογνωμίες που σκιαγραφούνται, επωμίζεται ο καθένας το δικό του επαχθές φορτίο από τα περασμένα, παλεύουν να ξεφύγουν από όσα τους “στοιχειώνουν” και έχουν να αναμετρηθούν με προσωπικά λάθη που τους στοίχισαν πολύ και δεν έχουν πάψει στιγμή να τους βασανίζουν. Οι γραμμές ανάμεσα στο σωστό και το λάθος θολώνουν επικίνδυνα όπως και τα όρια ανάμεσα στο θύτη και το θύμα. Η εναλλαγή μεταξύ πραγματικού και αληθοφανούς γίνεται πολύ επιτυχημένα διατηρώντας αμείωτη την προσοχή του κοινού με τα συνακόλουθα ηθικά διλήμματα και τις ενοχές των προσώπων να εντείνονται ολοένα και πιο πολύ.

Κάτι που ενδέχεται να ξενίσει τον θεατή είναι ότι ενίοτε ίσως δίνονται πολλές περισσότερες λεπτομέρειες όσον αφορά την εξέλιξη στο τεχνικό κομμάτι της έρευνας. Η αγωνία πάντως φουντώνει καθώς το παιχνίδι του είναι και του φαίνεσθαι βαδίζει σταδιακά προς το τέλος του, με τα συμβάντα που πραγματοποιούνται να μας προετοιμάζουν κατάλληλα για την κάθαρση που συνοδεύει το φινάλε.

Στο The Woods καθένας από τους τραγικούς ήρωες έχει να αντιμετωπίσει την δική του επώδυνη και συνταρακτική αλήθεια η οποία θάφτηκε πριν πολλά χρόνια βαθιά μέσα σε ένα δάσος όπως άλλωστε και η αθωότητα της νιότης τους.

Πηγή: unboxholics