«Maestro»: Κάν΄ το όπως ο Χριστόφορος!

Στην ιστορία πέρασε το Maestro με την ολοκλήρωση και του τρίτου κύκλου που στην ουσία ήταν η συνέχεια του δεύτερου. Μια ακόμη σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη που κατάφερε να χωρίσει στα δύο το τηλεοπτικό κοινό. Τις σειρές του είτε τις …μισείς είτε τις λατρεύεις. Και το οξύμωρο είναι ότι τα περισσότερα «βέλη» τα δέχεται από ΄δω, καθώς στο εξωτερικό οι πιο πολλές κριτικές ήταν διθυραμβικές. Η κλασική ελληνική ζήλια; Μην ξεχνάμε ότι το Maestro ήταν η πρώτη ελληνική σειρά που προβλήθηκε παγκοσμίως από το Netflix.

Στο δια ταύτα το Maestro θεωρούμε πως κέρδισε δικαιωματικά μια θέση ανάμεσα στις καλύτερες ελληνικές σειρές όλων των εποχών. Μια παραγωγή υψηλότατου επιπέδου, που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από αντίστοιχες αμερικάνικες. Άρτια σε κάθε κομμάτι της (σκηνοθεσία, ηθοποιοί, σενάριο, μουσική, φωτογραφία, μοντάζ) και όταν φτάνει να την αποθεώνει μέχρι και ο μεγάλος Μόργκαν Φρίμαν, κάνοντας λόγο για σειρά-αριστούργημα, δεν χρειάζεται εμείς να προσθέσουμε κάτι άλλο.

Οι επικριτές θεωρούν πως ο Παπακαλιάτης έχει μια μανιέρα και επαναλαμβάνεται. Και θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει να παίζει και ο ίδιος, γιατί το …χαλάει όλο το έργο. Απόψεις. Εμείς διαφωνούμε. Σειρά Παπακαλιάτη χωρίς τον ίδιο πρωταγωνιστή, δεν θα είναι …σειρά Παπακαλιάτη! Μπορεί να μην είναι και το τέρας υποκριτικής, αλλά είναι το …αλατοπίπερο.

Επίσης, τον κατηγορούν για το γνωστό, ότι «κλέβει» αβέρτα από παντού. Σύμφωνοι, παίρνει στοιχεία από αλλού, αλλά και ποιος δεν το κάνει; Κι όπως έχουμε ξαναγράψει, το κάνει με έναν τρόπο μοναδικό, που φαίνεται να μοιάζει δικό του. Και αυτό είναι η μεγάλη του «μαγκιά».

Το φινάλε, ναι, μάς θύμισε λίγο …La La Land. Γλυκόπικρο, κι όχι με το happy end που θα περίμεναν οι περισσότεροι. Ήταν όμως όμορφο και συγκινητικό. Και στο βάθος αισιόδοξο.

Ένα φινάλε μαεστρικό, για μια σειρά-σταθμό για την ελληνική μυθοπλασία!