The Rings of Power Season 2 Finale Review: Ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες;
Οι εντυπώσεις μας από το φινάλε της 2ης σεζόν
Μετά από 8 επεισόδια, η δεύτερη σεζόν του The Rings of Power ολοκληρώθηκε με σημαντικές αποκαλύψεις και ανατροπές. Ωστόσο, παραμένει παγιδευμένη στα ίδια αφηγηματικά κενά που είχαν προβληματίσει το κοινό από την πρώτη σεζόν. Αν και υπάρχουν σίγουρα δυνατές στιγμές, οι αδύναμες συνεχίζουν να κυριαρχούν. Τελικά, η σειρά παραγωγής των Amazon MGM Studios και New Line Cinema δεν κατάφερε να χτίσει τη συναισθηματική σύνδεση με τους χαρακτήρες ούτε να διατηρήσει τη θεματική συνοχή που απαιτείται για να κρατήσει το ενδιαφέρον ζωντανό. Όπως είχαμε αναφέρει και στις αρχικές μας εντυπώσεις από την πρεμιέρα: η δομή της ιστορίας, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου με τον οποίο παρουσιάζονται οι κρίσεις, οι εντάσεις, οι αποκαλύψεις, οι μεταβολές και τα κίνητρα των χαρακτήρων, χρειάζεται αναδιάρθρωση. Αν δεν υπάρξει βελτίωση σε αυτό το πλαίσιο που καθορίζει τη λειτουργία της βασικής ιδέας του σεναρίου, η σειρά θα συνεχίσει να διχάζει και να απογοητεύει.
Δυστυχώς, αυτή η βελτίωση δεν ήρθε ποτέ ή, για να είμαι πιο δίκαιος, οι όποιες βελτιώσεις υπήρξαν δεν ήταν αρκετά αισθητές ώστε να επηρεάσουν το συνολικό αποτέλεσμα. Βλέπουμε, δηλαδή, μια ανισορροπία στις ιστορίες που αφηγούνται οι δημιουργοί της. Η σειρά εξερευνά τη Δεύτερη Εποχή της Μέσης-Γης, χιλιάδες χρόνια πριν από το The Lord of the Rings, και περιλαμβάνει storylines όπως η δημιουργία των Δαχτυλιδιών, η άνοδος του Σάουρον και η πτώση της Νούμενορ, καθώς και την πραγματική ταυτότητα του Stranger. Δεδομένου ότι αυτές οι ιστορίες διαφέρουν σε ρυθμό και ένταση, παρατηρούνται πολλά σκαμπανεβάσματα σε κάθε επεισόδιο. Για παράδειγμα, από τη μία έχουμε τις καθοριστικές εξελίξεις στο Eregion, ενώ από την άλλη παρακολουθούμε το ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης του Stranger. Αυτή η ασυνέπεια λειτουργεί εις βάρος της αφήγησης.
Ολυμπιακός: Οι λύσεις που δίνει η επιστροφή του Ορτέγκα
Όσον αφορά το cast, θα δούμε τόσο την επανεμφάνιση των βασικών χαρακτήρων όσο και την εισαγωγή νέων προσώπων. Ο Charlie Vickers αναλαμβάνει ξανά τον ρόλο του Σάουρον, η Morfydd Clark συνεχίζει να ενσαρκώνει την Galadriel, ενώ ο Robert Aramayo και ο Owain Arthur διατηρούν τους ρόλους τους ως Elrond και Durin IV αντίστοιχα. Μια σημαντική αλλαγή στο cast είναι η αντικατάσταση του Joseph Mawle από τον Sam Hazeldine στον ρόλο του Adar, του αρχηγού των Orcs. Παράλληλα, εμπλουτίζεται με δυνατά ονόματα όπως ο Ciaran Hinds, ο Rory Kinnear, που αναλαμβάνει τον θρυλικό ρόλο του Tom Bombadil, και ο Ben Daniels ως Cirdan.
Είναι αλήθεια ότι οι ηθοποιοί στέκονται με αξιοπρέπεια στο έργο τους, αξιοποιώντας στο έπακρο τα εργαλεία που τους παρέχουν οι σεναριογράφοι και οι σκηνοθέτες της σειράς. Ωστόσο, παρότι η πλοκή έχει ανεβάσει ταχύτητα και οι συγγραφείς έχουν εμπλουτίσει τη δράση, είναι εμφανές ότι τα επεισόδια υποφέρουν από έλλειψη αφηγηματικής συνοχής. Με αποτέλεσμα να μην δίνεται το απαραίτητο βάθος σε αρκετούς χαρακτήρες. Για παράδειγμα, οι εξελίξεις που διαδραματίζονται στο Khazad-dûm, το υπόγειο βασίλειο των Νάνων που κυβερνά ο βασιλιάς Durin III, παρουσιάζουν πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον, χτίζοντας σταδιακά ένα ιδιαίτερο δράμα χαρακτήρων μεταξύ του βασιλιά και του γιο του.
Το ίδιο συμβαίνει και στο Eregion, ανάμεσα στον Celebrimbor και τον Annatar. Εκεί, οι δυναμικές και τα παιχνίδια εξουσίας αναδεικνύουν την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων και τις κρυφές τους προθέσεις. Ενώ από την άλλη, κάθε φορά που εμφανίζονται τα υπόλοιπα ξωτικά στην οθόνη, με τους υπερβολικά επιτηδευμένους διαλόγους, κάτι μοιάζει να χάνεται. Αυτή η υπερβολή τους στερεί την αυθεντικότητα, κάνοντάς τους να μοιάζουν αφύσικοι, και αφύσικοι όχι λόγω της πιο πνευματικής και υπερβατικής ύπαρξης των ξωτικών, αλλά για μια αίσθηση τεχνητού και εντελώς ψεύτικου.
Αυτό που μοιάζει να συνεχίζει να παραμένει στην ίδια υψηλή ποιότητα είναι ο τεχνικός τομέας. Αυτό το οπτικό υπερθέαμα, που κάνει κάθε πλάνο να θυμίζει αναγεννησιακούς πίνακες, αποπνέοντας μια αίσθηση μεγαλοπρέπειας και καλλιτεχνικής τελειότητας. Είναι από τις περιπτώσεις που ακόμα και τυχαία να πέσει το μάτι σου στην τηλεόραση, χωρίς απαραίτητα να γνωρίζεις τι ακριβώς προβάλλει εκείνη τη στιγμή, η εικόνα θα μαγνητίσει το βλέμμα σου. Ωστόσο, αυτό ποτέ δεν αρκούσε.
Η δεύτερη σεζόν του The Rings of Power, ενώ προσφέρει ένα τεχνικό κομψοτέχνημα, αποτυγχάνει και πάλι να χτίσει μια ιστορία και χαρακτήρες που θα μπορούσαν να συνδεθούν συναισθηματικά με τον θεατή. Η τρίτη σεζόν δεν έχει επιβεβαιωθεί επίσημα, όμως, δεδομένης της σημαντικής επένδυσης από την Amazon, είναι λογικό να αναμένονται σχέδια για μια συνέχεια.