Η αληθινή ιστορία πίσω από το Society of the Snow του Netflix

Όταν ξεμείναμε από φαγητό, σκεφτήκαμε τον Ιησού και πώς στον Μυστικό Δείπνο μοίρασε το σώμα και το αίμα του σε όλους τους Αποστόλους. Έπειτα καταλάβαμε ότι έπρεπε να κάνουμε το ίδιο, να πάρουμε το σώμα και το αίμα του που είχαν μετενσαρκωθεί και πως αυτή ήταν μια “οικεία κοινωνία” ανάμεσα μας. Αυτό μας βοήθησε να επιβιώσουμε». Πρόκειται για τα λόγια του Εντουάρντο Ντελγκάδο ενός από τους 16 επιζώντες του «Θαύματος των Άνδεων», του χρονικού που η ταινία του Netflix, «Society of the Snow», επανάφερε στο προσκήνιο με τρόπο εντυπωσιακό.

Σε αυτή, ο σεβασμός που δίνεται τόσο στους νεκρούς μιας τραγωδίας όσο και στους επιζώντες μιας σοκαριστικής ιστορίας επιβίωσης που έκανε τον γύρο του κόσμου, είναι μεγάλος. Οι σκηνές προκαλούν δέος. Οι μονόλογοι συγκινούν. Η σκηνοθεσία σε κρατά καθηλωμένο καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας. Είναι αδύνατο να μη σκεφτείς ξανά και ξανά όσα είδες.

Αριθμοί που σημαίνουν πολλά

45 επιβάτες, μια πτήση που θα μετέφερε 19 μέλη της ομάδας ράγκμπι «Old Christians Club», μαζί με τις οικογένειες, τους υποστηρικτές και τους φίλους τους από το Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης προς το Σαντιάγο της Χιλής. Στις 13 Οκτωβρίου του 1972, το αεροπλάνο συγκρούστηκε, έχασε τα φτερά και την ουρά του, και κατέληξε στα βουνά των Άνδεων. Ένας αγώνας επιβίωσης είχε μόλις αρχίσει.

12 επιβάτες σκοτώθηκαν ακαριαία από την αρχική σύγκρουση, άλλοι πέντε δεν κατάφεραν να επιβιώσουν την πρώτη νύχτα. Οι υπόλοιποι είχαν να αντιμετωπίσουν θερμοκρασίες -30 βαθμών Κελσίου, τραυματισμούς, χιονοστιβάδες (κόστισαν τη ζωή σε ακόμη 8 μέλη της ομάδας) και το σημαντικότερο: πείνα. Οι προμήθειες που είχαν μαζί τους; 8 μπάρες σοκολάτας, μία κονσέρβα με μύδια, τρία βάζα μαρμελάδας, σταφίδες, αμύγδαλα, δαμάσκηνα και μπουκάλια κρασί. Κατάφεραν να αντέξουν 72 μέρες. Για να το κάνουν κατέφυγαν στον κανιβαλισμό.

Η απλή αλλά δεινή λογική της επιβίωσης

«Είναι πολύ ενδιαφέρον», δήλωσε στην Telegraph ο Ρομπέρο Κανέσα, ένας από τους επιζώντες, που το 2012 διεκδίκησε την προεδρία της Ουρουγουάης. «Στα βουνά οι κανονικοί άνθρωποι αντιμετώπιζαν τρομερές καταστάσεις. Στον τόπο που ήμασταν δεν υπήρχε δημοκρατία. Απλώς είπα σε όλους τους ανθρώπους γύρω μου ποια ήταν η ιδέα μου. Συμπωματικά, κι άλλοι άνθρωποι είχαν την ίδια». Τα πτώματα διαλέγονταν από συγκεκριμένους εθελοντές που φρόντιζαν να μην φανερώσουν στους υπόλοιπους την ταυτότητα τους. Παλιότερα ο Canessa είχε δηλώσει: «Αναρωτιόμασταν αν είχαμε τρελαθεί για να σκεφτόμαστε κάτι τέτοιο. Είχαμε μεταμορφωθεί σε άγρια θηρία; Ή μήπως αυτή ήταν το μοναδικό λογικό πράγμα που μπορούσαμε να κάνουμε;».

Τον Νοέμβριο του 2023, με αφορμή την κυκλοφορία της νέας ταινίας του Netflix σχολίασε στο NBC: «Σκέφτηκα πως αν πεθάνω θα ήμουν περήφανος που το σώμα μου θα χρησιμοποιούταν από κάποιον άλλον… Σωθήκαμε γιατί ήμασταν ομάδα. Γιατί παλέψαμε ενάντια στο κρύο. Γιατί ανεβήκαμε στο βουνό μέσα σε 10 ημέρες».

Ένα αιώνιο τραύμα εντός τους

Αυτή θα ήταν και η σωτηρία τους: Ένα ταξίδι ζωής ή θανάτου που ανέλαβαν μαζί με τον συνεπιζώντα Νάντο Παράδο, χωρίς εξοπλισμό και με περιορισμένα αποθέματα τροφής. Ενώ όλοι βυθίζονταν στις κακουχίες και τη θλίψη, οι δυο τους αποφάσισαν να ταξιδέψουν μέσα από τα βουνά με προορισμό τη Χηλή, σε μια απέλπιδα προσπάθεια αναζήτησης βοήθειας. «Έχουμε κάνεις τόσα πράγματα μαζί. Ας κάνουμε άλλο ένα: Ας πεθάνουμε μαζί» αφηγείται ο Παράδο στο History Channel και το ντοκιμαντέρ I Am Alive: Surviving the Andes Plane Crash, παλιότερα.

Όταν εξαντλημένοι εντόπισαν έναν οδηγό μουλαριών, του πέταξαν μια πέτρα με ένα μήνυμα σε ένα κομμάτι χαρτί. Σε αυτό ανέφεραν πως ήταν οι επιβάτες των Άνδεων και πως στο αεροπλάνο υπάρχουν 14 τραυματίες. Ο Parrado μίλησε ξανά, αυτή τη φορά στο Εuronews με αφορμή την ταινία και ανέφερε πως η κατανόηση η πίστη και η φιλία ήταν καθοριστικές για την επιβίωση τους. «Το να μην ξέρεις πότε θα φας ξανά είναι ο χειρότερος φόβος που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος. Είναι μια τρομερή αγωνία που δεν μπορείς να την κατανοήσεις μέχρι που το σώμα σου αρχίζει να αυτό-καταναλώνεται».

Η ταινία «Society of the Snow» βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο που δημοσιεύθηκε το 2008 από τον Ουρουγουανό συγγραφέα Πάμπλο Βιέρσι, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται αποκλειστικές συνεντεύξεις με όσους επέζησαν. Στο παρελθόν είχε κυκλοφορήσει άλλη μια ταινία το 1993, με τίτλο «Alive» στην οποία δεν είχαν αναφερθεί, σκόπιμα, τα αληθινά ονόματα των θυμάτων.

Αυτό που περισσότερο από όλα μας κάνει να καταλάβουμε το «Society of the Snow», πέρα από το σχεδόν ακατόρθωτο εγχείρημα όσων κατάφεραν να επιβιώσουν στις Άνδεις, είναι ότι για τους 16 επιζώντες όσα συνέβησαν ήταν κάτι παραπάνω από μια τραγωδία ή από ένα θαύμα∙ ήταν ένα μελανό σημάδι, κάτι που θα έμενε χαραγμένο με τρόπο ανεξίτηλο εντός τους.