Ζωζώ Σαπουντζάκη: «Πετούσα τα παπούτσια μου ξαφνικά και χόρευα ξυπόλητη. Έτσι μου ερχόταν»
Η Ζωζώ Σαπουντζάκη μιλά από το «βασίλειο» της στην Κινέτα, για την καταστροφική πυρκαγιά, τον Μάνο Χατζιδάκι, τη Σμυρνιά μητέρα της, το μύθο της μοιραίας γυναίκας, τη μοναξιά και τον ρόλο που παίζουν οι άνδρες στη ζωή της.
Παρασκευή 5 Μαρτίου, στις 23.00, ΕΡΤ1: Η Ζωζώ Σαπουντζάκη ξεφυλλίζει τα άλμπουμ της ζωής της, μας δείχνει φωτογραφίες, μιλά για τα αγαπημένα της πρόσωπα και θυμάται ξεχωριστές στιγμές. Γελάει, τραγουδάει, συγκινείται…
Περιγράφει τις εκδηλώσεις λατρείας και θαυμασμού που ζούσε καθημερινά με τους εκατοντάδες θεατές, όρθιους να την αποθεώνουν ενόσω εκείνη γελαστή, πάντα με νάζι και μπρίο, έκτιζε τον μύθο της «βασίλισσας της νύχτας».
Ολυμπιακός: Οι λύσεις που δίνει η επιστροφή του Ορτέγκα
Πήγαμε μαζί της στην Κινέτα, εκεί που είχε φτιάξει το σπίτι που πάντα ονειρευόταν, στο δικό της μικρό «βασίλειο». Σήμερα, αναπολεί τις όμορφες ημέρες που έζησε και ξαναφέρνει στη μνήμη της αξέχαστες στιγμές από ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής της, που χάθηκε στην καταστροφική πυρκαγιά, του 2018.
Ζωζώ Σαπουντζάκη: Αυτή είναι η ηλικία της - Την αποκάλυψε η Φίνος Φιλμ (vid)
Το όνομα της αποτελούσε πάντοτε εγγύηση για την επιτυχία που θα είχε μία παράσταση. Ήταν εμπορική και τη θεωρούσαν τυχερή. Ήταν προληπτική, αλλά παράλληλα πολύ θρήσκα. Συνεργάστηκε με τον Μάνο Χατζιδάκι και τραγούδησε σε πρώτη εκτέλεση την μεγάλη επιτυχία, «Ο μήνας έχει 13» που για εκείνη, αντίθετα με ότι πιστεύεται, είναι γουρλίδικη ημερομηνία. Θυμάται τη Σμυρνιά μητέρα της, τις αντιρρήσεις που είχε αρχικά για να ασχοληθούν τα παιδιά της με τον καλλιτεχνικό χώρο, αλλά και πόσο πολύ τη στήριξε στη συνέχεια σε κάθε της βήμα: «‘Όταν πέθανε ο αδερφός μου θυμάμαι, δούλευα σ’ ένα κέντρο και μου είπαν ότι έπρεπε οπωσδήποτε να πάω. Η μάνα μου τι είχε κάνει; Κάθισε σε μια καρέκλα, χωρίς να κλαίει αν και λάτρευε τον αδερφό μου και κοίταγε εμένα που τραγουδούσα. Και μου έδινε κουράγιο».
Για το μύθο της μοιραίας γυναίκας που την ακολουθούσε, η ίδια υποστηρίζει ότι δεν είχε καμία σχέση με τον χαρακτήρα της: «Νομίζω ότι όλα τα πράγματα που έκανα, έβγαιναν από μέσα μου. Πετούσα τα παπούτσια μου ξαφνικά και χόρευα ξυπόλητη. Έτσι μου ερχόταν. Έκανα πράγματα σαν Ζωζώ, αλλά ήταν όμορφα. ‘Ήταν με αξιοπρέπεια ότι έκανα».
Μιλώντας για τη μοναξιά και τον ρόλο που παίζουν οι άνδρες στη ζωή της, η Ζωζώ Σαπουντζάκη εξομολογείται: «Από μικρή ήμουν αδύναμη. Ο χαρακτήρας μου ήταν έτσι. Κάποτε είχα τη μάνα μου συντροφιά. Τα ξεπερνούσα όλα, γιατί αισθανόμουν σιγουριά. Θέλω ένα σύντροφο, θέλω έναν άνθρωπο δίπλα μου. Όχι για τα χρήματα. Για τα χρήματα δεν φοβάμαι».
«ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ με την Έλενα Κατρίτση»
