«Βερενίκη» στη Στέγη με την Ιζαμπέλ Ιπέρ

Ο Ρομέο Καστελούτσι έρχεται στη Στέγη με τη «Βερενίκη» του Ρακίνα, όπου τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η Ιζαμπέλ Ιπέρ.

Είναι ο έρωτας αλήθεια; Ή συμβαίνει μέσα στο μυαλό μας; Ο Ρομέο Καστελούτσι σκηνοθετεί την Ιζαμπέλ Ιπέρ και 14 άνδρες σε ένα έργο για την τρέλα, την αλήθεια και το ψέμα του να αγαπάς και να αγαπιέσαι.

Ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης Ρομέο Καστελούτσι και ένα από τα πιο ριζοσπαστικά κείμενα της Δυτικής λογοτεχνίας. Η Βερενίκη του Ρακίνα μεταμορφώνεται από μια Ιζαμπέλ Ιπέρ όπως δεν την έχουμε ξαναδεί, με τους ανδρικούς ρόλους να στέκονται γύρω της ως βουβά πρόσωπα και τον θρήνο του χαμένου έρωτά της να αντηχεί μέσα μας και γύρω μας. H Βερενίκη του Καστελούτσι, σε συμπαραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή από 26 έως 30 Μαρτίου και μας κάνει να αναρωτηθούμε τι είναι πιο ζωντανό; Αυτό που ζούμε ή αυτό που φανταζόμαστε;

«Ο έρωτας είναι το Θέατρο της Σκληρότητας» λέει ο Καστελούτσι με αυτή την παράσταση, όπου μια λαβωμένη ηρωίδα απεκδύεται το βασιλικό πέπλο της και 14 άνδρες παίρνουν αποφάσεις ερήμην της. Η Βερενίκη παρουσιάζεται ως το ακίνητο και κεντρικό σημείο του χάους και ως η αρχή ενός τυφώνα που μας συμπαρασύρει. Όπως αναφέρει η “Libération”: «Η ηθοποιός και ο σκηνοθέτης σκάβουν βαθιά. Εξερευνούν τον εφιάλτη της απουσίας».

Η Βερενίκη είναι ένα μανιφέστο έρωτα και απώλειας, που συνορεύει με την αλήθεια και το όνειρο, την τρυφερότητα και την τρέλα. Ένα συγκλονιστικό σκηνικό σύμπαν σε δημιουργία του Καστελούτσι, με κοστούμια που μαγνητίζουν από τη διάσημη Ολλανδή σχεδιάστρια μόδας Iris van Herpen, ενώ η μουσική του Scott Gibbons συνθέτει μοναδικά τη μοναξιά και την εγκατάλειψη. Ο Καστελούτσι σημειώνει: «Πραγματικά εισερχόμαστε στο αληθινό, στο σκοτάδι του σώματος, σε ό,τι παραμένει κρυμμένο από το δέρμα. Ένα θέατρο φτιαγμένο από αληθινά, ψεύτικα και φαντασιωμένα σώματα. Η παιδεία και η αγνότητα σηματοδοτούν τα όρια μιας ερωτικής νοσηρότητας που συνθλίβει τα σώματα: η βία είναι πλέον ενδοκρινική και τα φρένα είναι πιο ισχυρά από το γκάζι. Αυτή η ενέργεια δεν εκρήγνυται, καθώς συγκρατείται από ένα σώμα που δεν έχει πια λόγια. Για αυτό και η “Βερενίκη” είναι ίσως η πιο ακίνητη, στατική και ανησυχαστική “τραγωδία” που έχει συλληφθεί ποτέ. Κι όμως, μας φέρνει δάκρυα στα μάτια, γιατί στη “Βερενίκη” –θα μπορούσε να πει κανείς – “είμαι εγώ”».

Σύνοψη:

Ρώμη, 79 μ.Χ. – Ο Τίτος, έχοντας επιστρέψει θριαμβευτής από τον Πρώτο Ιουδαϊκό Πόλεμο και μετά τον θάνατο του πατέρα του, Βεσπασιανού, ετοιμάζεται να τον διαδεχθεί ως Ρωμαίος αυτοκράτορας. Κατά τη διάρκεια της πολεμικής εκστρατείας έχει γνωρίσει τη Βερενίκη, μια Ιουδαία πριγκίπισσα της Κιλικίας, την οποία ερωτεύτηκε. Όταν εκείνη ανταποκρίνεται στον έρωτά του, αυτός αποφασίζει να επιστρέψει μαζί της στη Ρώμη και της υπόσχεται ότι θα την παντρευτεί. Ο φίλος και σύμμαχός του, Αντίοχος, βασιλιάς της Κομμαγηνής, είναι κι αυτός κρυφά ερωτευμένος με την πριγκίπισσα. Όταν πλησιάζει η μέρα του γάμου ανάμεσα στον Τίτο και τη Βερενίκη, ο Αντίοχος τής αποκαλύπτει τον έρωτά του και της εκμυστηρεύεται ότι θέλει να φύγει από τη Ρώμη για να μη χρειαστεί να παρευρεθεί στη γαμήλια τελετή. Ο Τίτος, στο μεταξύ, πληροφορείται την αντίθεση της Συγκλήτου και του ρωμαϊκού λαού στον γάμο του. Στην αυτοκρατορική Ρώμη, εν γένει, αποδοκιμαζόταν η ένωση του αυτοκράτορα με μια ξένη βασίλισσα και, επιπλέον, η δημοκρατική Σύγκλητος απεχθανόταν κάθε μορφή μοναρχίας. Ο Τίτος αναγκάζεται να αποκηρύξει τον γάμο του με τη Βερενίκη, αλλά επειδή δεν έχει το θάρρος να συζητήσει μαζί της τον λόγο του χωρισμού τους, στέλνει τον Αντίοχο να της ανακοινώσει την απόφασή του. Η Βερενίκη ορμάει τότε στα διαμερίσματα του Τίτου για να βεβαιωθεί ότι δεν πρόκειται για κάποια παρεξήγηση ή λάθος –τόσο σίγουρη ήταν για τον έρωτα του Τίτου στο πρόσωπό της– και εκεί συναντά κάποιους συγκλητικούς που έχουν έρθει για να συγχαρούν τον Τίτο επειδή επέλεξε το συμφέρον του κράτους με την απόφασή του να τη χωρίσει. Η Βερενίκη βρίσκει τον Τίτο να κλαίει. Απελπισμένη, θέλει να αυτοκτονήσει. Ο Τίτος αισθάνεται τότε συντετριμμένος. Η Βερενίκη, αντιλαμβανόμενη το βάθος των συναισθημάτων του Τίτου για εκείνη, επιλέγει να εγκαταλείψει τη Ρώμη και να απαρνηθεί τον έρωτα της ζωής της.

Συντελεστές:

Ελεύθερα εμπνευσμένο από τη Βερενίκη του Ρακίνα (Jean Racine)
Ένας μονόλογος με την Isabelle Huppert
Με τη συμμετοχή των Cheikh Kébé και Giovanni Armando Romano
Σύλληψη & Σκηνοθεσία: Romeo Castellucci
Πρωτότυπη Μουσική: Scott Gibbons
Κοστούμια: Iris van Herpen
Βοηθός Σκηνοθέτη: Silvano Voltolina
Τεχνική Διεύθυνση: Eugenio Resta
Τεχνικοί Σκηνής: Andrei Benchea, Stefano Valandro
Τεχνικός Φωτισμών: Andrea Sanson
Τεχνικός Ήχου: Claudio Tortorici
Ενδυματολόγος: Chiara Venturini
Σχεδιασμός Κομμώσεων & Μακιγιάζ: Sylvie Cailler & Jocelyne Milazzo
Γλυπτά Σκηνής & Αυτοματισμοί: Plastikart Studio Amoroso & Zimmermann
Διεύθυνση Παραγωγής: Benedetta Briglia, Marko Rankov
Παραγωγή & Περιοδεία: Giulia Colla, Bruno Jacob
Οργάνωση: Caterina Soranzo
Συμβολή στην Παραγωγή: Gilda Biasini
Τεχνική Ομάδα: Lorenzo Camera, Carmen Castellucci, Francesca Di Serio, Gionni Gardini
Ασκούμενη Ενδυματολόγος: Madeleine Tessier
Φροντιστήριο Κίνησης: Serena Dibiase
Φροντιστήριο Κειμένου: Agathe Vidal
Συντονισμός: Michela Medri, Elisa Bruno, Simona Barducci, Leslie Perrin
Οικονομικός Σύμβουλος: Massimiliano Coli
Εκτελεστικοί Παραγωγοί: Societas, Cesena και Printemps des Comédiens / Cité du Théâtre Domaine d’O, Montpellier
Συμπαραγωγοί: Théâtre de La Ville Paris (Γαλλία), Comédie de Genève (Ελβετία), Ruhrtriennale (Γερμανία), Les Théâtres de la Ville de Luxembourg (Λουξεμβούργο), deSingel International Arts Center (Βέλγιο), Festival Temporada Alta (Ισπανία), Teatro di Napoli – Teatro Nazionale (Ιταλία), Στεγη του Ιδρυματος Ωνάση (Ελλάδα), Triennale Milano (Ιταλία), National Taichung Theater (Ταϊβάν), Holland Festival (Ολλανδία), LAC Lugano Arte e Cultura (Ελβετία), TAP – Théâtre Auditorium de Poitiers (Γαλλία), La Comédie de Clermont-Ferrand – Scène Nationale (Γαλλία), Théâtre national de Bretagne – Rennes (Γαλλία)
Με την υποστήριξη του Fondation d’entreprise Hermès
Υπερτιτλισμός: Γιάννης Παπαδάκης
Μετάφραση υπέρτιτλων: Λουίζα Μητσάκου
Διάρκεια: 90 λεπτά

Η παράσταση περιλαμβάνει γυμνό και δυνατή ένταση μουσικής.

Την Τετάρτη 26 Μαρτίου μετά το τέλος της παράστασης θα πραγματοποιηθεί συζήτηση με τον Romeo Castellucci και την Isabelle Huppert.

Ταυτότητα Εκδήλωσης

Ημερομηνία:
Από: 26/3 Εως: 30/3
Τετάρτη έως Σάββατο, 20:30 | Κυριακή, 14:00

Τοποθεσία:
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Λ. Συγγρού 107-109, Αθήνα

Eισιτήρια:
Κανονικό εισιτήριο: 30 €, 40 €, 50 €, 60 € | Μειωμένο εισιτήριο, Φίλος, Κάτοικος Γειτονιάς: έκπτωση 20% επί της τιμής του κανονικού εισιτηρίου | Παρέα 5-9 άτομα: έκπτωση 10% επί της τιμής του κανονικού εισιτηρίου | Ανεργίας, ΑμεΑ, Συνοδός ΑμεΑ: 10 € | Εισιτήριο περιορισμένης ορατότητας: έκπτωση 50% επί της τιμής του κανονικού εισιτηρίου

Πληροφορίες / Κρατήσεις:
onassis.org