«Σφήκες» στην Επίδαυρο με την υπογραφή Λένας Κιτσοπούλου

Μαζί με τον "Ιππόλυτο” του Ευριπίδη που θα σκηνοθετήσει η Κατερίνα Ευαγγελάτου στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου (7-8/7), το Εθνικό Θέατρο κατεβαίνει ως είθισται στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου με μία ακόμη καλοκαιρινή παραγωγή σε συμπαραγωγή με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Η Λένα Κιτσοπούλου, στην πρώτη της κάθοδο στο μεγάλο Αργολικό Θέατρο παρουσιάζει τους "Σφήκες” του Αριστοφάνη στις 14 και 15 Ιουλίου, σε δική της ελεύθερη διασκευή και σκηνοθεσία, πλαισιωμένη επί σκηνής από μία σπουδαία ομάδα συνεργατών και ηθοποιών. Η αιρετική δημιουργός αναμετριέται με τη σπάνια παιζόμενη κωμωδία, που επιστρέφει στο δραματολόγιο του Εθνικού εξήντα χρόνια μετά την παράσταση του Αλέξη Σολομού, κάνοντας μια σύγχρονη μεταγραφή του έργου που αναστοχάζεται πάνω στις παθογένειες της δημοκρατίας μας και τις ρωγμές της δικαιοσύνης.

Μαζί με τη σκηνοθέτιδα θα βρεθούν επί σκηνής οι Νίκος Καραθάνος, Θοδωρής Σκυφτούλης, Νεφέλη Μαϊστράλη, Γιάννης Κότσιφας, Θάνος Μπίρκος, Ιωάννα Μαυρέα, Πάνος Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνος Πλεμμένος, Μαριάννα Πουρέγκα, Νίκος Κουσούλης, Αλέξης Κωτσόπουλος, Δάφνη Δαυίδ, Αλέξανδρος Ζουριδάκης, Δημήτρης Ναζίρης, Στέφανος Πίττας, Κωνσταντίνος Καπελλίδης, Σωτήρης Μανίκας, Νικόλας Μαραγκόπουλος και οι μουσικοί Σοφία Ευκλείδου, Βαγγέλης Καρίπης και Εύη Κανέλλου.

Στους "Σφήκες”, ο Αριστοφάνης χρησιμοποιεί το όχημα της κωμωδίας για να σατιρίσει, με τον αξεπέραστα αιχμηρό του τρόπο, ένα ζήτημα βαθιά πολιτικό: τη διάβρωση του δικαστικού συστήματος, του ακρογωνιαίου λίθου της λαϊκής κυριαρχίας στην αρχαία Αθήνα. Από τη μία ένας χαιρέκακος, δικομανής ηλικιωμένος δικαστής που ζει για να καταδικάζει "ενόχους" κι από την άλλη ο απεγνωσμένος γιος του, ένα σαθρό δικαστικό σύστημα που μοιράζει επιδόματα και μια ολόκληρη κοινωνία από Σφήκες: άτομα σκληρά με οξύ κεντρί, ακόρεστη όρεξη για κριτική και μηδενική διάθεση για αυτοκριτική. Μια κοινωνία εγκλωβισμένη μέσα στο αποπνικτικό κουκούλι της διχόνοιας και της κακεντρέχειας. Μια κοινωνία που συστρέφεται, σπαρταρά, εξαπολύει κατηγορώ και καταλήγει να τρέφεται από το ίδιο της το δηλητήριο.

Στην παρούσα εκδοχή η σκηνοθεσία στρέφει το βλέμμα της στα σύγχρονα "κεντριά", στα λαϊκά δικαστήρια που στήνονται στις τηλεοπτικές εκπομπές και στα σόσιαλ μίντια. Με καυστικό χιούμορ και σκωπτική διάθεση φωτίζει τη συστημική σαπίλα, τις κοιμισμένες άμυνες, τον ρατσισμό, τον φανατισμό, την άκαμπτη πολιτική ορθότητα της εποχής μας. "…σε καταδικάζω στην εκπομπή μου, στο κινητό μου, δημόσια, όπου βρεθώ κι όπου σταθώ, και προσέξτε καλά: όποιος δεν συμφωνεί μαζί μου είναι φασίστας, είναι συνένοχος με τον ένοχο. Κατηγορώ, άρα είμαι κάτι. Κατηγορώ άρα υπάρχω…" σημειώνει η σκηνοθέτρια που επιχειρεί να ζωντανέψει μπροστά μας πότε τον βούρκο που μας απειλεί και πότε εκείνο το άλλο, το ιδεώδες, που μας εξυψώνει.

Η μετάφραση είναι του Στέλιου Χρονόπουλου. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η Μαγδαληνή Αυγερινού, τη χορογραφία η Αμάλια Μπένετ, την πρωτότυπη μουσική σύνθεση ο Νίκος Κυπουργός, τον ηχητικό σχεδιασμό ο Κώστας Λώλος και τους φωτισμούς ο Νίκος Βλασόπουλος.

Η παράσταση προτείνεται σε θεατές από 15 ετών και άνω. Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους.