Ανεβαίνει ο «Θείος Βάνιας» στο θέατρο Προσκήνιο

Πολυαναμενόμενο χαρακτηρίζεται αναμφίβολα το επικείμενο ανέβασμα του τσεχοφικού αριστουργήματος από τον Δημήτρη Καραντζά, στο θεάτρο Προσκήνιο (από 26/10). Ο ταλαντούχος σκηνοθέτης, που έχει πάντα να προτείνει μια ερμηνεία των έργων που επιλέγει, καταπιάνεται για δεύτερη φορά με τον «Θείο Βάνια»: Το δεύτερο από τα τέσσερα μεγάλα δράματα του Τσέχοφ εστιάζει και αυτό στη μάταιη αναζήτηση μιας ευτυχίας που συνεχώς διαφεύγει των ηρώων. Ανεκπλήρωτοι έρωτες, προσωπικές διαψεύσεις, ματαιωμένες ελπίδες, ζωές "σε αναμονή" – ολόκληρη η υπαρξιακή αγωνία και το ατελές της ανθρώπινης φύσης έχει ενσταλαχθεί στο κείμενο, που ακροβατεί, όπως όλα τα έργα του Ρώσου δημιουργού, μεταξύ κωμικού και δραματικού, και διαπνέεται από ανυπέρβλητη ευαισθησία και ενσυναίσθηση.

Το απομακρυσμένο κτήμα του καθηγητή Σερεμπριακόφ κάπου στη ρωσική επαρχία, όπου εκτυλίσσεται η δράση, πρόκειται να συμπυκνωθεί στην εκδοχή του Καραντζά σε ένα τραπέζι, που φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως υπαρξιακός τόπος συνάντησης των προσώπων, ως "ένα παρατηρητήριο ζωής ή ως ένας τόπος όπου τα πρόσωπα ανεβαίνουν για να δοκιμάσουν τη διαφυγή τους από την καθημερινότητα ενώπιον των υπολοίπων "καλεσμένων”".

Γραμμένο στην εκπνοή του 19ου αι., το 1897, το κείμενο συλλαμβάνει τις ζωές οχτώ προσώπων που παλεύουν να απαλλαγούν από τα αδιέξοδά τους, να γεμίσουν τη ζωή τους με νόημα, να αντιμετωπίσουν το μέλλον με αισιοδοξία, ενώ το παρόν ξεγλιστράει από τα χέρια τους. Ερωτικές στερήσεις, υπόγεια πάθη και καταπιεσμένα συναισθήματα σιγοβράζουν και εκρήγνυνται εξαιτίας της αναγκαστικής συνύπαρξης των ηρώων, που μένουν στο τέλος ακόμη πιο ματαιωμένοι, αντιμέτωποι με τα ίδια αδιέξοδα, αλλά και με μια χαραμάδα ελπίδας να αχνοφέγγει όπως πάντοτε στην τσεχοφική δραματουργία.

Αυτά τα πρόσωπα, που σύμφωνα με το σκηνοθέτη "παλεύουν να ξανανιώσουν και φαντασιώνονται την ομορφιά της ζωής σε μια χορογραφία των μικροπραγμάτων", καλείται να ερμηνεύσει ένας σπουδαίος θίασος, σε μετάφραση της Χρύσας Προκοπάκη: ο Χρήστος Λούλης (Βάνιας), ο Μανώλης Μαυροματάκης (Σερεμπριακόφ), η Θεοδώρα Τζήμου (Έλενα), η Ηρώ Μπέζου (Σόνια), ο Φιντέλ Ταλαμπούκας (Αστρόφ), η Μαρία Φιλίνη (Μαρίνα), ο Αντώνης Αντωνόπουλος (Τελιέγκιν) και η Ξένια Καλογεροπούλου (Μαρία Βασίλιεβνα). Οι υπόλοιποι συντελεστές, σταθεροί συνεργάτες του σκηνοθέτη και αυτοί, είναι η Μαρία Πανουργιά στα σκηνικά, η Ιωάννα Τσάμη στα κοστούμια, ο Δημήτρης Καμαρωτός στη μουσική, ο Τάσος Καραχάλιος στην κίνηση και ο Λευτέρης Παυλόπουλος στους φωτισμούς.

Ο Δημήτρης Καραντζάς και ο Τσέχοφ

Ο Ρώσος δραματουργός απασχόλησε από νωρίς το σκηνοθέτη, όταν στη δεύτερη μόλις δουλειά του (σεζόν 2009-10) ανέβασε στη σκηνή τον "Ιβάνοφ", με αποφοίτους της δραματικής σχολής του Εμπρός. Το 2012 επανήλθε στην τσεχοφική δραματουργία, σκηνοθετώντας σε συνεργασία με τον Έκτορα Λυγίζο τον "Θείο Βάνια", σε μια εκδοχή για τρεις ηθοποιούς-αφηγητές (Θύμιος Κούκιος, Ελίνα Ρίζου, Έκτορας Λυγίζος), ενώ τη σεζόν 2019-20 προσέγγισε τις "Τρεις αδελφές" με μια ενδιαφέρουσα παράσταση, που εστίασε στο αναπόδραστο του χρόνου, προτείνοντας μια μεσήλικη εκδοχή των νεαρών τσεχοφικών ηρωίδων, τις οποίες ερμήνευσαν οι Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Μαρία Κεχαγιόγλου και Αθηνά Μαξίμου.

Παραστάσεις: Πέμ. 8 μ.μ., Παρ. 9 μ.μ., Σάβ. 5 μ.μ./ 9 μ.μ., Κυρ., Τετ. 7 μ.μ.

Τιμές: € 20, 15.

Πρεμιέρα: 26/10