Η «Μήδεια» του Μποστ στο Θέατρο Δάσους

Οι ήρωες του έργου ανησυχούν για τον πληθωρισμό και την ανεργία, τη λιτότητα και τη δημόσια διαφθορά, τα δάνεια και τα επιδόματα, καθυστερούν στα ραντεβού τους γιατί πέφτουν πάνω σε πορείες, και λατρεύουν τα αρχαία ελληνικά –αρκεί, βέβαια, να μη χρειαστεί να τα διαβάσουν. Στον κόσμο του Μποστ συνυπάρχουν αναπάντεχα και αρμονικά η Μήδεια, η Αντιγόνη, ένας Ψαράς, ο Ιάσονας, μια Καλόγρια, ο Οιδίποδας, ο Ευριπίδης και ένας αλλόκοτος Χορός, κατορθώνοντας να διαλύσουν κάθε μας βεβαιότητα, «να επικρίνουν τους επικριτάς, να προβληματίσουν τους κριτάς και να ελευθερώσουν τους θεατάς».

Advertisement
Με μια δομή που θυμίζει τόσο επιθεώρηση όσο και αρχαία τραγωδία, η Μήδεια του Μποστ είναι μια σουρεαλιστική κατασκευή φτιαγμένη από απλά υλικά που αντικατοπτρίζει το παιχνιδιάρικο πνεύμα του δημιουργού της. Αυτού του πολυπρισματικού καλλιτέχνη, που εργάστηκε ως σκιτσογράφος, θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός αλλά και ζωγράφος. Αυτό που συνδέει όλες τις δημιουργίες του είναι το ανάγλυφο χιούμορ που μοιάζει να έχει βαθιές ρίζες στην ιστορία της γλώσσας και της χώρας μας. Ίσως και γι’ αυτό να έβρισκε τόσο φυσικό τον δεκαπεντασύλλαβο, ίσως και γι’ αυτό, τα σκίτσα του να συγγενεύουν με τη λαϊκή ζωγραφική και τη βυζαντινή αγιογραφία.

Με απαράμιλλη δεξιοτεχνία ο Μποστ φέρνει κοντά ετερόκλητους χαρακτήρες, από διαφορετικές ιστορικές περιόδους, με χιούμορ και τόλμη, παίζοντας απενοχοποιημένα με τους συνειρμούς που δημιουργεί η ακροβατική του γλώσσα. «Το πρώτο πράγμα που σε τραβάει στο έργο είναι η γλώσσα του. Ο λόγος του, αν και απλός, είναι έτσι φτιαγμένος που σε αιφνιδιάζει με την άρρηκτη σύνδεσή του με το παρόν, με τη δική μας ζωή μας, με τις δικές μας αγωνίες» σημειώνει ο Γιάννης Καλαβριανός.

Με έναν εκλεκτό 20μελή θίασο και μια μη αναμενόμενη ορχήστρα εγχόρδων με τέσσερις μουσικούς επί σκηνής, σε ένα σκηνικό που θυμίζει χρυσό ερειπιώνα η σκηνοθεσία με παιγνιώδη διάθεση βουτά στην ανελέητη κωμωδία του σπουδαίου συγγραφέα. Αντλώντας έμπνευση από την αισθητική του δημιουργού της και προσπαθώντας να προσεγγίσει την καθαρότητα της γελοιογραφίας, η παράσταση επιχειρεί μια κατάδυση στο καλλιτεχνικό σύμπαν του Μποστ.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός
Δραματουργική επεξεργασία: Γιάννης Καλαβριανός, Έρι Κύργια
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Βάνα Γιαννούλα
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Χορογραφία: Μαριάννα Καβαλλιεράτου
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Δραματολόγος παράστασης: Εύα Σαραγά
Βοηθός σκηνοθέτη: Κέλλυ Παπαδοπούλου
Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Διονυσία Βλαστέλλη
Βοηθός σκηνογράφου: Κατερίνα Βλάχμπεη
Βοηθός ενδυματολόγου: Αλέξανδρος Γαρνάβος

Διανομή (με αλφαβητική σειρά)
Γιώργος Γλάστρας: Τροφός
Θανάσης Δήμου: Οιδίποδας
Άνδρη Θεοδότου: Αντιγόνη
Στέλιος Ιακωβίδης: Ευριπίδης
Θανάσης Ισιδώρου: Ψαράς
Σύρμω Κεκέ: Καλόγρια
Μαρία Κοσκινά: Κορυφαία
Φανή Παναγιωτίδου: Εξάγγελος
Γιώργος Σαββίδης: Καλόγερος
Σταύρος Σβήγκος: Ιάσονας
Γαλήνη Χατζηπασχάλη: Μήδεια

Χορός (αλφαβητικά)
Μαρία Κωνσταντά, Ειρήνη Μακρή, Λυγερή Μητροπούλου, Ελπίδα Νικολάου, Κατερίνα Πατσιάνη, Ματίνα Περγιουδάκη, Μαριάμ Ρουχάτζε, Θεοδοσία Σαββάκη, Νιόβη Χαραλάμπους.

Μουσικοί επί σκηνής (αλφαβητικά)
Παρασκευάς Κίτσος (κοντραμπάσο), Θοδωρής Οικονόμου (πιάνο–μουσική διεύθυνση), Δημήτρης Χουντής (σοπράνο σαξόφωνο), Μαρία Χριστίνα Harper (άρπα).

Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή

Δημιουργία βίντεο: Xρήστος Συμεωνίδης