Τρίπτυχο έργων του Αύγουστου Στρίντμπεργκ στο Θέατρο Μεταξουργείο

Πρόκειται για τα έργα «Χορός του Θανάτου», «Πατέρας» και «Σονάτα των φαντασμάτων».

«Αναζητώντας την μη ορατή πραγματικότητα»

Λίγα λόγια του Άκι Βλουτή για το εγχείρημα αυτό:

«Η σκέψη αυτή προέκυψε μετά από αρκετό χρόνο μελέτης των κειμένων. Η ενασχόληση με αυτά γέννησε ένα όραμα, το οποίο φιλοδοξούμε να πραγματώσουμε στα ερχόμενα δύο έτη. Ο Στρίντμπεργκ είναι, ίσως, ο σημαντικότερος δάσκαλος του 20ου αιώνα και τα συγκεκριμένα τρία έργα είναι αρκετά αντιπροσωπευτικά, ώστε ν’ αντιληφθούμε πως αυτός – με έναν τρόπο – όρισε την έννοια «σύγχρονο θέατρο» με κύριο άξονα το ονειρικό στοιχείο.»

Ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ (1849-1912) είναι ο πατέρας – κατά τον Ο’ Νηλ -του σύγχρονου θεάτρου. Η σκέψη του επηρεασμένη από τον Κίρκεγκαρντ, τον Νίτσε, τον Ρουσσώ και τον Φουριέ, τον οδηγεί στον ρομαντισμό, στον αθεϊσμό και στον μυστικισμό.

Δαιμόνιος ερευνητής της συμπεριφοράς των ανθρώπων και των μυστηρίων του υποσυνείδητου, περνάει με μεγάλη ευκολία από τον πιο σκληρό νατουραλισμό, στον αέρινο συμβολισμό. Καταγγέλλει τον θρίαμβο της βίας στις διαπροσωπικές σχέσεις και την αδυναμία επικοινωνίας του ενός με τον άλλον, όσο και του ενός με τους πολλούς, έχοντας ο ίδιος φτάσει στα πρόθυρα της τρέλας, μετά τις αποτυχίες των τριών γάμων του.

Στο τελευταίο στάδιο της δημιουργίας του, εμπνευσμένος από τον θεοσοφιστή Σβέντεμποργκ, ο μυστικισμός επικρατεί στο έργο του, που φωτίζεται από ένα διαυγές ουμανιστικό φως. Ο πραγματικός συνεχιστής του, ο οποίος δεν αρνήθηκε ποτέ την επιρροή του από αυτόν, υπήρξε ο Σάμιουελ Μπέκετ.

Εναρκτήριο έργο, τον Οκτώβρη του 2018, για την εταιρεία θεάτρου Συν-Επί στο θέατρο Μεταξουργείο, θα είναι ο «Χορός του θανάτου».

ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ένα ζευγάρι -ο Έντγκαρ και η Άλις-, που ζει απομακρυσμένο και απομονωμένο σ΄ ένα νησί, σε ένα κτήριο που κάποτε ήταν φυλακή, απόψε γιορτάζει τα 25 χρόνια έγγαμου βίου. Από το ξεκίνημα του έργου, προσπαθούν να δραπετεύσουν από την κενότητα της ζωής τους, φτιάχνοντας μαζί παράξενα παιχνίδια που τους κρατούν «ζωντανούς». Η απροσδόκητη εμφάνιση του Κουρτ, δημιουργεί ένα ερωτικό τρίγωνο, που με την σειρά του κινητοποιεί ένα χορευτικό διάλογο, στον οποίο ο καθένας από τους τρεις ήρωες αντιμετωπίζει τους άλλους δύο. Πέραν αυτών όμως, ο Στρίντμπεργκ, μέσα από τις πυκνές σιωπές ανιχνεύει μια σειρά από παγκόσμια υπαρξιακά ζητήματα. Αν και η κύρια θεματική του έργου πηγάζει από την συζυγική σύγκρουση, παράλληλα υποβόσκουν άμεσα ή έμμεσα η υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου απέναντι στον άλλον, απέναντι στον θάνατο, απέναντι στον κόσμο και την ζωή, απέναντι στην χριστιανική ενοχή, στην μετά θάνατον ζωή και τη μεταφυσική. Ο Στρίντμπεργκ ως μέγας προφήτης, συλλαμβάνει πολύ βαθειά μέσα του, ότι το παιδικό παιχνίδι και το όνειρο, είναι οι μόνες καταφυγές, που επιτρέπουν την απόλυτη ελευθερία της έκφρασης. Δημιουργεί έτσι, ένα δαιμονικό αλλά και απολαυστικό αριστούργημα.

Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές

Σκηνοθεσία: Άκις Βλουτής

Σκηνικά – Κοστούμια: Νίκος Αναγνωστόπουλος

Φωτισμοί: Δημήτρης Λογοθέτης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ολυμπία Σκορδίλη

Β’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Αντωνίνα Βλουτή

Φωτογραφίες – Τrailer: Βάσια Αναγνωστοπούλου

ΠΑΙΖΟΥΝ:

Άκις Βλουτής, Δήμητρα Χατούπη, Βασίλης Ευταξόπουλος

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ

Το δεύτερο έργο του τριπτύχου – «Ο Πατέρας» – θα ανέβει τον Απρίλιο του 2019.

Το ταραγμένο μυαλό του Στρίντμπεργκ και σε προέκταση του ήρωα του, του Άντολφ, δεν μπορεί να ηρεμήσει την ψυχή του, μια υποψία θα τον οδηγήσει σε ακρότητες προκειμένου να μάθει την αλήθεια που θα τον βοηθήσει να στηρίξει την αξιοπρέπεια ,τον ανδρισμό αλλά κυρίως την σιγουριά της κυριαρχίας μέσα στο σπίτι του. Σε όλο το έργο επικρατεί η σύγκρουση ανάμεσα στην αντρική λογική και στο θηλυκό ακαταμάχητο ένστικτο.

Σκοπός και των δύο η εξουσία. Ο άντρας κατασκευάζει επιχειρήματα ,τα κατοχυρώνει σε θεσμούς, ονομάζει με τον λόγο τον κόσμο ,τον λόγο, που ουσιαστικά πάντα είναι δικός του. Η γυναίκα χτίζει έναν κόσμο, που αρχίζει και τελειώνει στο σώμα της.

Στην ουσία οι δυο κόσμοι παραμένουν ακοινώνητοι.

Η ιδιοφυής εκδίκηση στο έργο, ορίζεται στο γεγονός πως ο άντρας οδηγείται στην τρέλα, δηλαδή, στην απογύμνωση του από την λογική και η γύμνια του αυτή, ταυτίζεται με την επιστροφή στην μητέρα, στην θερμότητα του κόλπου και στην γαλήνη της ενδομήτριας ζωής.

Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές

Σκηνοθεσία: Άκις Βλουτής

Σκηνικά – Κοστούμια: Νίκος Αναγνωστόπουλος

Φωτισμοί: Δημήτρης Λογοθέτης

Φωτογραφίες – Τrailer: Βάσια Αναγνωστοπούλου

ΠΑΙΖΟΥΝ:

Άκις Βλουτής, Δήμητρα Χατούπη, Βασίλης Ευταξόπουλος, Κώστας Φαλελάκης, Αντωνίνα Βλουτή κ.ά.

ΣΟΝΑΤΑ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ

Τέλος, τη σεζόν 2019-’20 θα παρουσιαστεί η «Σονάτα των Φαντασμάτων», σε μετάφραση Μαργαρίτας Μέλμπεργκ.

Η Σονάτα των Φαντασμάτων ανήκει στην τελευταία ομάδα δραμάτων, που έγραψε ο Στρίντμπεργκ για intimate theatre. Ο αριθμός των θεατών που μπορούσε να φιλοξενήσει ήταν εκατό άτομα και η σκηνή πολύ μικρή. Επηρεασμένος από τον Μαξ Ράινχαρτ έδωσε στα έργα αυτά μορφή και χαρακτήρα ανάλογη με την μουσική δωματίου. Η πρώτη σκηνή τοποθετείται σε μια πλατεία της Στοκχόλμης ένα ηλιόλουστο κυριακάτικο πρωινό, μετά από μια σύντομη δήλωση ότι αυτός ο κόσμος είναι πιο παράξενος απ’ ότι δείχνει, βλέπουμε την συνάντηση ανάμεσα σ’ ένα νεαρό φοιτητή και στον γερο-Χούμελ που κάθεται σε αναπηρική πολυθρόνα και αναλαμβάνει να τον βάλει στο πλούσιο σπίτι μιας νεαρής κοπέλας, την οποία ο νέος έχει ερωτευτεί. Στην δεύτερη σκηνή ένα δείπνο «φαντασμάτων». Στην τρίτη ο τόνος είναι κυρίως λυρικός με αρκετά κωμικά διαλείμματα.

Υπήρξε, ίσως, το πιο επαναστατικό έργο του δραματουργού. Ο Στρίντμπεργκ κατάφερε να συμπιέσει με αφαιρετικό τρόπο το υλικό του, όπως σε ένα μεσαιωνικό έργο περί ηθικής. Το μοντέρνο σπίτι αποκτά την εικόνα ενός οίκου με ένοχα μυστικά.

Περισσότερες πληροφορίες: syn-epi.com

Πηγή: www.culturenow.gr

Διαβάστε περισσότερα στο: www.culturenow.gr/lightbox