Αθήνα: Σστ! Η πόλη κοιμάται

Ταξιδεύει κανείς στην Ευρώπη, περιδιαβαίνει τις μητροπόλεις και μαγεύεται από το αστικό τοπίο. Μεγαλειώδη κτίρια που συνομιλούν μεταξύ τους με τη γλώσσα της αρχιτεκτονικής διατρανώνουν το μεγαλείο της πόλης. Τα μουσεία με τις συλλογές των μεγάλων ζωγράφων, πρωτοστατούν σε φαρδιά βουλεβάρτα με τα παλιά καφέ, τα πολυτελή ξενοδοχεία και τα μνημεία του δρόμου.

Η επιστροφή στην Αθήνα που θυμίζει ζούγκλα από μπετόν, ένα τεράστιο τσιμεντοδάσος χωρίς ρυμοτομική σαφήνεια, είναι συνήθως απογοητευτική. Ο γυμνός αττικός ουρανός με το υπέροχο γαλάζιο δεν αρκεί για να σε αποζημιώσει. Εντάξει! Η Αθήνα δεν συμμετείχε ποτέ στο μητροπολιτικό όραμα της Ευρώπης. Μόνο ένας αμυδρός απόηχος από την πολιτιστική κοσμογονία έφτασε εδώ και τον αντικρίζει κανείς στα λειψά αρχιτεκτονικά μέτωπα του Κέντρου με τις πληθωρικές λεωφόρους. Αν στρέψουμε την προσοχή μας προς το ιστορικό τρίγωνο, προς αυτό το θερμοκήπιο της μνήμης, όπου στριμώχνεται η μακραίωνη Ιστορία της πόλης, υπάρχουν βέβαια σημεία απαραβίαστα από την βαναυσότητα των σύγχρονων Ελλήνων αλλά ως εκεί!

Ο πολιτιστικός χάρτης της πόλης περιέχει εκτός των άλλων, το Αρχαιολογικό Μουσείο και το Μουσείο Ακρόπολης, μια ισχνή Εθνική Πινακοθήκη, το Ωδείο Ηρώδου Αττικού, κάποια μουσεία που συντηρεί η ιδιωτική πρωτοβουλία, τα αχανή στρατηγεία πολιτισμού – Μέγαρο, Στέγη Γραμμάτων, Ίδρυμα Νιάρχος– ιδρύματα κ.ο.κ. Ευτυχώς που με την κρίση συρρικνώθηκαν, αν δεν εξέλειψαν, τα ψευτο-μπουζούκια, χώροι μουσικής βαρβαρότητας.

Η αναλγησία και ο αναλφαβητισμός των πολιτικών μας δεν επέτρεψε μέχρι σήμερα την αξιοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς μας. Στα υπόγεια του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, φερ’ ειπείν, σαπίζουν και καταστρέφονται οριστικά μικρά και μεγάλα αριστουργήματα της αρχαιότητας εξαιτίας της οκνηρίας και των αγκυλώσεων της διοικητικής μηχανής αλλά και της επιστημονικής κοινότητας. Το ερώτημα που προκύπτει: Δεν θα μπορούσαν όλα αυτά τα πολύτιμα αντικείμενα να έχουν εκτεθεί σε επιλεγμένους χώρους σε όλη την πόλη; Δεν θα δημιουργούσε κάτι τέτοιο ένα ηχηρό πολιτισμικό τσουνάμι που θα προσέλκυε κοινό από όλο τον κόσμο όλες τις εποχές του χρόνου;

Σίγουρα η Ελλάδα είναι ένα μακρύ αήττητο καλοκαίρι με τα μικρά κοσμήματα, τα νησιά της. Ωστόσο η Ελλάδα είναι και η κονίστρα της Ιστορίας και του πολιτισμού. Το δυστύχημα είναι ότι η βαθιά άγνοια του λαού της ταυτίζεται με την έλλειψη ουσιαστικής μνήμης κι αυτό, πιστέψτε με, δεν βοηθά τη χώρα σε μια εποχή άγριας κρίσης.