Στη ζωγραφική η ακρίβεια δεν είναι η αλήθεια

«Η ακρίβεια δεν είναι αλήθεια» -Πρόκειται για μια διάχυτη άποψη που απελευθέρωσε την τέχνη από τα θελήματα τα οποία έκανε κατά καιρούς στους αποδέκτες της. Ωστόσο το κυρίαρχο αυτό αξίωμα, έπρεπε με κάποιο τρόπο να εκφραστεί δημιουργικά. Οι καλλιτέχνες που ασπάστηκαν τα ριζοσπαστικά κινήματα των αρχών του εικοστού αιώνα έδιναν μεγαλύτερη σημασία στα αισθήματα που τους προκαλούσε, για παράδειγμα, μια εποχή του χρόνου και λιγότερο τα ακριβή χρώματα με τα οποία την συνδέουμε συνήθως.

Ο καλλιτέχνης κλήθηκε όχι απλά να αναπαραστήσει με ωμό και ακριβή τρόπο την πραγματικότητα που τον περιέβαλλε αλλά να την ανακαλέσει μέσω της τέχνης του. Επρόκειτο στην ουσία για μια δοκιμασία μνήμης αλλά και ευαισθησίας. Αποδεχόμαστε πια ότι και οι εικαστικές τέχνες και πρωτίστως η ζωγραφική έχουν αφηγηματικό ρόλο στη νεωτερικότητα. Η αφήγηση όμως είναι μια ελλιπής, ελλιπέστατη διαδικασία ανάσυρσης μιας ή περισσότερων αναμνήσεων. Ο καλλιτέχνης δεν θυμάται με απόλυτη ακρίβεια αυτό που αποτυπώνει. Ανακαλεί την πραγματικότητα και με τον τρόπο αυτό την επινοεί εκ νέου. Δεν υπάρχει ακρίβεια υπάρχει όμως αλήθεια στο εικαστικό αποτέλεσμα.