«Όταν διασκεδάζει η γλώσσα», ο Βιτγκεντστάιν και η φιλοσοφία των λέξεων

Θα ερχόταν κάποτε η στιγμή που γλώσσα θα έπαιρνε τη θέση που της αρμόζει στον κόσμο της σοφίας, αποκτώντας ρόλο πρωταγωνιστή. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν ανέκαθεν ως εργαλείο τις λέξεις, εργαλείο επικοινωνίας, έκφρασης, αντιπαράθεσης, επιχειρηματολογίας. Ακόμα και οι ρήτορες, οι κατεξοχήν χειριστές της γλώσσας, ανέπτυσσαν πάντοτε μια ναρκισσιστική στάση, επιδεικνύοντας ως όπλο ακατανίκητο την ευγλωττία που τους διέκρινε. Από τις αρχές του εικοστού αιώνα, μέσα στην κοσμογονία της νεωτερικότητας έπνευσε ένας ευεργετικός αέρας αμφισβήτησης των πάντων.

Η γλώσσα ως φορέας της Ιστορίας, θεματοφύλακας της μνήμης, και εκφραστής των ιδεών, προβιβάστηκε σε πρωταγωνιστή της πολιτιστικής επανάστασης. Ο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν αφουγκραζόμενος τον αφετηριακό ρόλο της γλώσσας οικοδόμησε τη νεωτερική του φιλοσοφία πάνω σε ένα συνεχώς αναβαθμιζόμενο λογοπαίγνιο. Η δημιουργική του εμπειρία αποτυπώθηκε μεγαλοφυώς σε μια φράση: «Διότι τα φιλοσοφικά προβλήματα δημιουργούνται όταν διασκεδάζει η γλώσσα».