Αντικείμενα καθημερινής χρήσης ως έργα τέχνης

Ήταν περίπου αναμενόμενο ότι κάποια μέρα η καθημερινότητα θα εισέβαλε στα σαλόνια της υψηλής τέχνης αξιώνοντας όσα της αναλογούν. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό χρειάστηκε να περάσουν αιώνες κατά τους οποίους οι καλλιτέχνες εξωράιζαν και εξιδανίκευαν κάθε πτυχή της ζωής αφήνοντας απέξω παρακατιανές συνήθειες και πράγματα της καθημερινότητάς μας. Ήδη πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Πικάσο με τον Μπρακ, αναπτύσσοντας τις κυβιστικές τους ανησυχίες επεδείκνυαν μια σαφή προτίμηση στην ταπεινή ύλη που τους περιέβαλλε.

Ακόμα κι αν το έργο τους δεν ήταν ακόμα ευρέως γνωστό, θεωρείται βέβαιο ότι επηρέασαν ρηξικέλευθους καλλιτέχνες όπως ο Μαρσέλ Ντυσάν που στράφηκαν σε μια όχι και τόσο κολακευτική απεικόνιση της πραγματικότητας, εισάγοντας καινοφανή στοιχεία στο έργο τους.

Ο Ντυσάν δεν δίστασε να δώσει πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια ρόδα ποδηλάτου, σε μια σκούπα ή σε μια λεκάνη τουαλέτας δοκιμάζοντας τα όρια της ευπρέπειας και του ζωτικού χώρου καθενός από μας. Ήρθε η στιγμή που η τέχνη έγινε αδιάκριτη, απροκάλυπτη, μια διαδικασία χωρίς τακτ και καθωσπρεπισμούς. Τέθηκαν εκ νέου ερωτήματα, όπως τι είναι τέχνη, τι είναι έργο τέχνης και ποιος αποφασίζει γι αυτό. Ο Ντυσάν χρησιμοποιώντας πραγματικά αντικείμενα στην τέχνη του προκάλεσε κατκαλυσμιαίες εξελίξεις στην νέα εικαστική πραγματικότητα.