Αντ Ράινχαρντ - ο Αμερικανός Μάλεβιτς

Στα τέλη της δεκαετίας του '60 στον χώρο της ζωγραφικής παρατηρήθηκε μια επιστροφή στην «τάξη». Ταυτόχρονα όμως η μινιμαλιστική τέχνη επιχειρούσε συνεχώς να αποφλοιώσει το εικαστικό περιβάλλον από τις στοιβάδες ασυναρτησίας και ακατανοησίας που επικάθισαν ποιος ξέρει πώς, στη συλλογική συνείδηση των δημιουργών.

Πρωτοπόρος στο εγχείρημα αναγωγής της τέχνης στον εαυτό της, υπήρξε αναμφίβολα ο Αντ Ράινχαρντ, ένας από τους πιο επιδραστικούς ζωγράφους της Αμερικής την εποχή εκείνη. Είχε περάσει ήδη μια δεκαετία από τη μέρα που ο Τζάκσον Πόλοκ σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα, έχοντας δώσει μέγεθος στην αμερικανική ζωγραφική.

Ο Ράινχαρντ δραστηριοποιήθηκε τόσο ως δημιουργός όσο και ως θεωρητικός προς την κατεύθυνση της εξέλιξης. Εμπνεόμενος από το φαινόμενο Μάλεβιτς ανήγαγε τη ζωγραφική στην Έσχατη Μαύρη Ζωγραφική, που δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα τέλειο τετράγωνο. «Ένας πίνακας που είναι απλά ένας μαύρος πίνακας και τίποτε άλλο». Η δήλωση αυτή λειτουργεί ως υποκατάστατο του ορισμού της ζωγραφικής ή ως έσχατη αναγωγή της.

^{Αντ Ράινχαρντ - Έσχατη μαύρη ζωγραφική}

Η επόμενη γενιά αξιοποίησε αυτή την αντίληψη ακόμα περισσότερο και αυτό ήταν ένα βήμα προς την Εννοιακή Τέχνη, η οποία με τη σειρά της έδωσε μεγαλύτερο βάρος στην αρχική ιδέα από ό,τι στο τελικό δημιούργημα.