Αντρέ Ντεραίν - Η τέχνη στα μέτωπα του πολέμου

Το καλοκαίρι του 1914 ο Γάλλος ζωγράφος Αντρέ Ντεραίν παίρνει φύλλο πορείας για το μέτωπο. Ο μεγάλος όλεθρος χτυπά την πόρτα της Ευρώπης. Η εμπειρία του πολέμου θα είναι αλγεινή για τον Ντεραίν, όπως και για εκατομμύρια νέους. Ο ζωγράφος έχει αφήσει πίσω του ένα πλήθος έργων στο Παρισινό του ατελιέ και δεν βλέπει την ώρα να τελειώσει το παγκόσμιο μακελειό για να γυρίσει στην τέχνη του.

Επιστρέφοντας στην κανονικότητα λίγα χρόνια μετά, θα βρει μπροστά του ένα καινούργιο κόσμο. Θα φύγει για λίγο στον Γαλλικό Νότο για να ξεχάσει όσα βίωσε Σε αυτό τον κόσμο, ο Ντεραίν θα αφήσει πίσω του κάθε ίχνος από τον Μεγάλο Πόλεμο. Πράγματι το σοκ από το μέτωπο δύσκολα ανιχνεύεται στα έργα του. Υπάρχει ωστόσο μια σαφής ανάγκη αυτού του ακούραστου πειραματιστή να επιστρέψει στον κλασικισμό και στην νηφαλιότητα. Την εποχή εκείνη η τάση αυτή θεωρήθηκε οπισθοδρόμηση. Σήμερα οι ιστορικοί της τέχνης τη βλέπουν σαν ένα άλλο πρόσωπο της νεωτερικότητας. Ο Ντεραίν στρέφεται προς τη φύση αναζητώντας έμπνευση, ηρεμία και ασφάλεια. Ταυτόχρονα δημιουργεί τους φημισμένους του πίνακες με τον Αρλεκίνο και τον Πιερό.

Για την Ιστορία η φήμη του Ντεραίν παρέμεινε αδιάπτωτη μετά τον πόλεμο και ο ίδιος είδε τα έργα του εκτίθενται σε όλο τον κόσμο ενώ το 1928 έλαβε το περίοπτο βραβείο Κάρνεγκι. Δίνει την εντύπωση πως η τέχνη του δεν επηρεάστηκε καθόλου από το εφιαλτικό ιντερμέδιο του πολέμου. Στον πυρήνα της όμως εντοπίζει κανείς τόσο την τρομακτική ανάμνηση των χαρακωμάτων όσο και την προφητεία μιας νέας συμφοράς που θα σκιάσει την Ευρώπη και τον κόσμο.

Πώς ο Ματίς πιστοποίησε ένα πίνακα του φίλου του Αντρέ Ντεραίν