Η Ζερμαίν Ρισιέ και η αντιηρωική γλυπτική
Θα συμφωνήσουμε όλοι ότι η γλυπτική υπήρξε η κατεξοχήν εξωραϊσμένη τέχνη, πλην όμως...
Από τα εξιδανικευμένα πρότυπα του αρχαίου κάλους μέχρι τη απομυθοποιημένη μοντέρνα γλυπτική, η ανθρωπότητα έγραψε τη δική της Ιστορία, με τις ψευδαισθήσεις, τις ματαιώσεις, τις οδύνες και τα οράματα που μας ακολουθούν μες στους αιώνες.
Κι επειδή οτιδήποτε σημαντικό στην τέχνη διαπνέεται πάντα από μια βαθιά φιλοσοφική διάθεση, το έργο καλλιτεχνών όπως η Ζερμαίν Ρισιέ δικαιώνεται πρωτίστως από την αρχική ιδέα. Η Ζερμαίν Ρισιέ είναι παιδί των παγκοσμίων πολέμων στη φρικαλεότητα και στη βαρβαρότητα των οποίων η Γαλλίδα γλύπτρια ανακάλυψε το δράμα μιας ολόκληρης εποχής.
Δεν είναι τυχαία η αντιηρωική εμμονή της σε μια τέχνη που επινοήθηκε αρχικά για να εκφράσει το ηρωικό και εξωραϊσμένο στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης. Η Ρισιέ μας καλεί να ανακαλύψουμε την γλυπτική όχι ως μια συμπαγή και αψεγάδιαστη φόρμα αλλά ως μια τέχνη ειλικρινούς ακεραιότητας, όχι ως έκφραση του αφηρημένου κάλλους αλλά ως έκφραση του ρεαλιστικού κόσμου.
Είτε πρόκειται για την περίφημη Ταυρομαχία της ή για τον Άνθρωπο καταιγίδα είτε για οποιοδήποτε άλλο έργο της ωριμότητάς της η Ρισιέ αποποιήθηκε το ιδεώδες της ανδρικής ομορφιάς, καταγράφοντας τα ρεαλιστικά στοιχεία που αποτυπώνουν τα κοινά πρότυπα. Δεν δίστασε να ανατρέψει τους ρόλους θύτη και θύματος, νικητή και ηττημένου, να μεταβάλει τον ήρωα σε αντιήρωα, να κηλιδώσει το ωραίο, να καταγγείλει το αψεγάδιαστο. Με τον τρόπο αυτό αναδείχθηκε σε μια από τις επιδραστικότερες μορφές της μοντέρνας τέχνης.