Αναζητήσαμε τον άνθρωπο στην αφηρημένη τέχνη

Διασώζεται το ανθρώπινο σώμα σε ένα πίνακα αφηρημένης τέχνης;

Αναζητήσαμε τον άνθρωπο στην αφηρημένη τέχνη

Η αντίληψη ότι ο άνθρωπος εκτοπίστηκε από τα έργα της αφηρημένης τέχνης είναι λανθασμένη και οφείλεται στην εξαγωγή βιαστικών συμπερασμάτων.

Number 26 A, Black and White (Numéro 26 A, noir et blanc) - Centre Pompidou

Pollock, number 26 A

Στην πραγματικότητα καλλιτέχνες όπως ο Πόλοκ, ο Ρόθκο ή ο Νιούμαν κατάφεραν να «ενσωματώσουν» τον παρατηρητή μέσα στο έργο τους χρησιμοποιώντας την τεχνική της κλίμακας και ένα ομοιογενές χρωματικό τοπίο. Στα έργα του Πόλοκ για παράδειγμα η ένταση με την οποία συμμετέχει ο δημιουργός στην αποτύπωση αφηρημένων στοιχείων είναι τόσο προφανής ώστε να δίνει αυτή την αίσθηση παρουσίας του ίδιου του ανθρώπινου σώματος, που με μια πρώτη επιπόλαια ματιά φαίνεται να απουσιάζει δραματικά.

N° 14 (Browns over Dark) - Centre Pompidou

Rothko, Dark over brown

Υπάρχει είτε το θέλουμε είτε όχι μέσα σε κάθε έργο η προβολή κάθε χειρονομίας του καλλιτέχνη που συμβάλλει στη δημιουργία του. Το στοιχείο αυτό ενδυναμώνει την ενσωμάτωση του ίδιου του δημιουργού στο έργο, κάτι που το βλέπουμε καθαρά σε καλλιτέχνες όπως ο Τζορτζ Μάθιου ή ο Πιέρ Σουλάζ.

Πιέρ Σουλάζ: ο ζωγράφος που έδωσε υπόσταση στο μαύρο | Andro

Soulages

Θα έλεγε κανείς πως ο ίσκιος του ανθρώπινου σώματος που δημιουργεί απομένει σαν ένα είδος υδατογραφήματος στο τελικό αποτέλεσμα, καθότι η ανθρώπινη δράση δεν είναι κάτι αφηρημένο, είναι μια απτή συνθήκη της πραγματικότητας που μεταγγίζεται στα δημιουργήματα.