Ο θεριστής χρόνος του Μάλεβιτς

Θα περνούν τα χρόνια κι η μια γενιά θα δίνει τη σκυτάλη στην επόμενη, η ζωή θα συνεχίζεται χωρίς όλους εμάς που σήμερα ξυπνήσαμε στις αγκάλες του 2024. Ο άνθρωπος χάνεται αλλά αφήνει πίσω του τόσα πράγματα κι ανάμεσά τους τα δημιουργήματα της υψηλής τέχνης που συνοψίζουν τις εποχές αλλά και την θεμελιώδη ιδέα του κόσμου.

Ο θεριστής του Κάζιμιρ Μάλεβιτς που μας κοιτάζει αινιγματικός από το 1930 είναι κάτι περισσότερο από ένα πρόσωπο. Στο ουδέτερο, γεωμετρικό βλέμμα του, στην άκαμπτη σωματοδομή του που θυμίζει κατασκευή lego, στους συμβολισμούς και στην αφαιρετική σημασία του χώρου και των αντικειμένων, υπάρχει κάτι βαθύτερο.

Ο θεριστής είναι το σύμβολο αισιοδοξίας για μια επανάσταση που αποδείχτηκε φιάσκο αλλά και ο χρόνος που κρίνει τα πάντα, που θερίζει το μόχθο και το πάθος του καλλιτέχνη, ο αδέκαστος χρόνος που στέκεται απαθής, ανέκφραστος απέναντι στον δημιουργό και στο δημιούργημα αλλά και απέναντι στον πολύ κόσμο που με την προσήλωσή του στο εφήμερο καταδικάζεται στη λήθη και στην μοναξιά του τέλους.

Στις πύλες του 2024 το βλέμμα του θεριστή που μπορεί να είναι και ζωγράφος ή αφισοκολλητής ή διαδηλωτής ή ονειροπόλος ή ό,τι άλλο σας αρέσει, είναι το βλέμμα του ίδιου του χρόνου που μας απευθύνει μια ειρωνεία για όσα επιθυμούμε, για όσα σχεδιάζουμε, για όσα καταδικάζουμε, για όσα έρχονται και μας βρίσκουν εμπερίστατους.