Το πορτρέτο του Ασίλ Εμπερέρ από τον Σεζάν είναι η μέγιστη εικαστική ειρωνεία

Ο Πολ Σεζάν συνοψίζει για πολλούς όλη την Ιστορία της μοντέρνας τέχνης. Στο μυαλό του εκκολαπτόταν για χρόνια η μεγάλη εικαστική επανάσταση που ακολούθησε. Ο ίδιος ακολουθώντας το ένστικτο και το απροσμέτρητο ταλέντο του έδειξε από νωρίς τις διαθέσεις του.

Το πορτρέτο του Ασίλ Εμπερέρ, ένας από τους πρώτους διάσημους σεζανικούς πίνακες, απηχεί στην επιρροή των μελαγχολικών Ισπανών ζωγράφων του 17ου αιώνα, είναι όμως και μια κίνηση ειρωνείας απέναντι στον κυρίαρχο ακαδημαϊσμό της εποχής. Ο Ασίλ Εμπερέρ ήταν ζωγράφος και φίλος του Σεζάν και υπέφερε από μια μορφή αναπηρίας που είχε συρρικνώσει το σώμα του.

Στο αριστοκρατικό πρόσωπό του όπου κυριαρχεί ένα φροντισμένο μούσι και το ανάλογο μουστάκι αλλά και μια θλιμμένη έκφραση αναλογεί η φτωχή, αδύναμη μάζα του σώματος σε σκανδαλώδη αντίθεση με την δυσανάλογα μεγάλη πολυθρόνα, που θυμίζει θρόνο. Η όλη σύνθεση παραπέμπει στο αριστούργημα του Ενγκρ, Ο Ναπολέων στο θρόνο του και αν δεν παρωδεί το κυρίαρχο ρεύμα της εποχής, ειρωνεύεται με μεγάλη λεπτότητα το μεγαλείο και τη δύναμη της Ιστορίας.