«Η Ζωή μιμείται την Τέχνη και όχι η Τέχνη τη Ζωή»

Θα ήταν ασυγχώρητη αφέλεια να πιστέψουμε πως ο Μποντλέρ προσανατολίστηκε στο Δαντικό τοπίο της ποίησης με μόνη πυξίδα το ένστικτο που προσφέρει στον άνθρωπο ένα εξαιρετικό ταλέντο. Θα ήταν ασυγχώρητη αφέλεια αφ' ης στιγμής έχουμε τις επιστολές του στις οποίες αναφέρεται με τόσο στοχαστικό τρόπο για την τέχνη του και για την τέχνη γενικά. Άλλωστε ο Μποντλερικός κόσμος είναι ένα μικροσύμπαν ιδεών, ανατρετπικών στην πλειονότητά τους, αλλά ιδεών. Η ποίηση του Μποντλέρ αποδεικνύει τον ισχυρισμό του Σοπενχάουερ ότι το ύφος το δημιουργεί ο πλούτος και η ποιότητα των ιδεών.

Ως ποιητής ο Μποντλέρ αντιλαβάνεται την υψηλή αποστολή του μολονότι δεν πιστεύει πως η ποίηση έχει ως χρέος της την αναζήτηση της αλήθειας και του καλού. Και δεν πιστεύει κάτι τέτοιο, γιατί θεωρεί ότι η ποίηση κατέχει τη δική της αίσθηση για την αλήθεια και το καλό που υπερβαίνει σημαντικά την αλήθεια και το καλό του έξω κόσμου.

Ο Μποντλέρ ασπάζεται πλήρως την άποψη του Καντ που επισημαίνεται σε επιστολή του Γερμανού φιλοσόφου σε κάποιο φίλο και συνομιλητή του:

«Η φαντασία είναι η πιο έγκυρη από τις επιστήμες, γιατί είναι η μόνη που συλλαμβάνει την συμπαντική αναλογία. Η φαντασία είναι η βασίλισσα του αληθούς.

Ο ίδιος ο Μποντλέρ δεν αντιφάσκει καθόλου όταν δαιτείνεται ότι η ποίηση σχετίζεται με την αλήθεια, αλλά όχι με την αλήθεια που αναζητά η επιστήμη. Με αυτή την έννοια η ομορφιά ενός λογοτεχνικού έργου δεν συνιστά τίποτε άλλο παρά την αλήθεια του. Κι αυτή την αλήθεια αναδεικνύει ο Κητς στον διάσημο στίχο του: "Beauty is Truth, Truth is Beauty". Με βάση αυτή την ποιητική διακήρυξη, έχει ισχύ η δήλωση του Όσκαρ Ουάιλντ: «Η Ζωή μιμείται την Τέχνη πολύ περισσότερο από όσο η Τέχνη μιμείται την Ζωή».