Τα «χέρια» του Ροντέν

Στον εικοστό αιώνα, η γλυπτική, όπως και η ζωγραφική, αναζήτησε μια καινούργια θέαση του κόσμου και κυριαρχικοί καλλιτέχνες όπως ο Ογκίστ Ροντέν πρωτοστάτησαν σε αυτή την εξέλιξη.

Ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε βιογραφώντας τον κορυφαίο Γάλλο γλύπτη έγραψε: «Κανένα μέρος του σώματος δεν ήταν ασήμαντο ή αμελητέο, όλα ήταν ζωντανά...». Το έργο του Ροντέν στο μεταίχμιο της μετάβασης από την γλυπτική της παράδοσης στη μοντέρνα εποχή, παρουσιάζει ένα δυσανάλογα μεγάλο αριθμό σπουδών μεμονωμένων χεριών, που επανεμφανίζονται κατά περίσταση ολοκληρωμένα έργα του ή όχι.

Οι σπουδές αυτές προσέκλυσαν, όπως αναμενόταν, και το ενδιαφέρον της ιατρικής κοινότητας, καθώς η ακρίβεια και η πιστότητά τους περιλαμβάνει και την αποτύπωση παθολογικών συμπτωμάτων. Για την εμμονική προσήλωση του καλλιτέχνη στις λεπτομέρειες του ανθρώπινου σώματος ο Ογκίστ δεν κουραζόταν να επαναλαμβάνει:

«Καθετί είναι όμορφο για τον καλλιτέχνη, καθώς σε κάθε ον, σε κάθε αντικείμενο, το διαπεραστικό του βλέμμα διακρίνει την ουσία ή μάλλον την εσωτερική αλήθεια που κρύβεται πίσω από τη μορφή».