Η ζήλεια του Πικάσο και οι «Δεσποινίδες της Αβινιόν»
Από το παρασκήνιο της μεγάλης τέχνης υπάρχει μια φήμη για τη ζήλεια που πυροδότησε τη μνημειώδη σύνθεση του Πάμπλο Πικάσο
Αν οι «Δεσποινίδες της Αβινιόν» θεωρούνται σήμερα το εναρκτήριο λάκτισμα της μοντέρνας τέχνης, ίσως έχει νόημα να σταθούμε στη φήμη που θέλει το έργο αυτό να είναι προϊόν ζήλειας του δημιουργού του.
Βρισκόμαστε στις αρχές του 20ου αιώνα, τότε που ο Σεργκέι Στσούκιν, Ρώσος μεγιστάνας (η Ιστορία επαναλαμβάνεται!) έρχεται στο Παρίσι και αγοράζει αφειδώς τα έργα της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας.
Ένας από τους ευνοούμενούς του ήταν ο Ανρί Ματίς, τον οποίο χρύσωσε με τις παραγγελίες του. Ο Ματίς θα ζωγραφίσει για χάρη του Στσούκιν σημαντικούς πίνακες όπως την Αρμονία σε Κόκκινο και τον Χορό της Χαράς.
Τον δεύτερο αυτό πίνακα λέγεται πως ζήλεψε ο Πικάσο και αισθανόμενος πως ο Γάλλος αντίζηλός του είχε πάρει προβάδισμα έσπευσε να απαντήσει με τις «Δεσποινίδες της Αβινιόν». Το μικρό αυτό παρασκήνιο αποδεικνύει ότι η μεγάλη τέχνη δεν έχει πάντα υψηλά κίνητρα.
