Υβ Κλάιν - Ο νεο-ντανταϊστής που ήξερε από τζούντο

34 χρόνια ζωής δεν φτάνουν ούτε για να συστηθείς σε αυτό τον κόσμο για τον Υβ Κλάιν ωστόσο ήταν αρκετά προκειμένου να θεμελιώσει την υστεροφημία του στον χώρο της τέχνης.

Αν πρέπει να συνοψίσουμε τη ζωή αυτού του επιδραστικού καλλιτέχνη, θα το κάνουμε ως εξής:

Πρόδρομος του μινιμαλισμού ο γάλλος καλλιτέχνη Υβ Κλάιν (1928-1964), κατά πολλούς ένα είδος νεο-ντανταϊστή, εγκαινίασε την περίφημη σειρά των μονοχρωματικών (μπλε) πινάκων το 1956 και δυο χρόνια αργότερα εντυπωσίασε το Παρίσι με την έκθεση του υπό τον τίτλο «Κενό», η οποία ήταν στην ουσία ο τοίχος της γκαλερί βαμμένος λευκός στο εσωτερικό και μπλε στο εξωτερικό του. Ο Υβ Κλάιν κατάφερε με τον τρόπο αυτό να εκφράσει την εμπειρία χωρίς να την μετατρέψει απαραίτητα σε απτό έργο τέχνης.

Όλα άρχισαν για τον Κλάιν το καλοκαίρι του 1947 κατά τη διάρκεια των μαθημάτων τζούντο έγινε φίλος με τους Αρμάν Φερναντέζ (Arman) και Κλοντ Πασκάλ που επίσης ενδιαφέρονταν για τις πολεμικές τέχνες. Τότε αποφάσισε να αρχίσει τη ζωγραφική. Σύμφωνα με τον ίδιο, κάποια στιγμή αποφάσισαν να μοιράσουν τον κόσμο: Ο Αρμάν διάλεξε τη γη, ο Πασκάλ τις λέξεις και ο Κλάιν το διάστημα. Ένα από τα πρώτα έργα του Κλάιν, που αποκαλείται «Ο καλλιτέχνης του διαστήματος», ήταν η Μονότονη Συμφωνία, στην οποία εργάστηκε μεταξύ 1947 και 1948. Το μουσικό αυτό έργο αποτελείται από μία νότα η οποία επαναλαμβάνεται για 20 λεπτά και ακολουθείται από άλλα 20 λεπτά σιωπής. Η σχέση του Κλάιν με το τζούντο και τις πολεμικές τέχνες συνεχίστηκε αδιάπτωτη μέχρι το τέλος της σύντομης ζωής του. Στην Ιαπωνία αναδείχτηκε μάστερ του τζούντο.

Η μεταθανάτια χρηματιστηριακή αξία του έργου του Γάλλου καλλιτέχνη κάτι λέει για την προσφορά του στην τέχνη, τη στιγμή που οι επιλογές για οποιαδήποτε πρωτοπορία έμοιαζαν πιο περιορισμένες από ποτέ. Έργα του, μαζί με αυτά του Άντι Γουόρχολ και του Willem De Kooning, βρίσκονται στην κορυφή των πωλήσεων του οίκου Christie. Μόνο ένας μονοχρωματικός σπόγγος του βαμμένος μπλε πωλήθηκε 4.720.000 δολάρια.

Πάνω από το έργο και την σύντομη παρουσία του Κλάιν στη Γη ιριδίζει ερμηνευτικά το μότο του Πάουλ Κλέε: «Το έργο τέχνης είναι κυρίως μια διαδικασία δημιουργίας. Ποτέ δεν εκλαμβάνεται ως απλό τελικό προϊόν».