Πικάσο-Μπριζίτ Μπαρντό: Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα

Ενσταντανέ από αυτά που θυμίζουν στιγμιότυπο στην αιωνιότητα. Δεν είναι φαντασίωση αλλά μια σκηνή από τη μακρινή πραγματικότητα άλλων δεκαετιών.

Η γυναίκα-πόθος και ο ζωγράφος-Θεός συναντιούνται στο ατελιέ του στις Κάννες το 1956 και η στιγμή απαθανατίζεται με κάθε μεγαλοπρέπεια.

Θα μπορούσε να είναι ένα μάθημα ζωγραφικής, καθώς ο Πάμπλο με το τσιγάρο στο ένα χέρι φιλοτεχνεί μια αφηρημένη μορφή πάνω στην πορσελάνη. Η Γαλλίδα ηθοποιός σύμβολο της αιώνιας νιότης δίπλα στον ώριμο Πικάσο προσθέτει μια πινελιά φρεσκάδας στη φωτογραφία.

Θα μπορούσε, ωστόσο, να είναι κι ένα έργο τέχνης, η αναπαράσταση της φαντασίωσης που θα αποδίδαμε στην αυθαιρεσία της καλλιτεχνικής συνείδησης.

Η εικόνα αυτή θα συνεχίσει να ταξιδεύει μέσα στο χρόνο ως μια απόδειξη ότι κανείς δεν μας απαγορεύει να δημιουργούμε μια μικρή αιωνιότητα μέσα από μια και μόνη στιγμή.