Ο Καντίνσκι και ο Γαλάζιος Καβαλάρης
Κάτι περισσότερο από κίνημα ζωγραφικής σύμφωνα με τους εμπνευστές του ο «Γαλάζιος Καβαλάρης» έμελλε να αφήσει το δικό του αδρό αποτύπωμα στην Τέχνη του κόσμου.
«Ανάμειξη χρώματος και φόρμας όπου το καθένα υπάρχει ξεχωριστά αλλά και μαζί, σε μία κοινή ζωή που ονομάζεται εικόνα και προκύπτει ως εσωτερική αναγκαιότητα».
Μια φράση-δόγμα που αντικατοπτρίζει την ανατρεπτική αύρα που έφερε η ιδέα του αφηρημένου στη ζωγραφική, όταν έγινε πια αισθητό ότι αυτός ήταν ο τελικός προορισμός της ίδιας της τέχνης και όταν εμφανίστηκαν στο καλλιτεχνικό στερέωμα δημιουργοί της κλάσης και της αξίας του Βασίλι Καντίνσκι.
Ο «Γαλάζιος Καβαλάρης» ήταν στην ουσία μια περιοδεύουσα έκθεση ιδεών και έργων στην κρίσιμη εκείνη περίοδο πριν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, βραχύβια, ωστόσο κάθε άλλο παρά αδιάφορη.
Σε αυτή την μικρή επανάσταση που επιχείρησε ο Βασίλι Καντίνσκι με τη συμμετοχή του Μαρκ, του Αουγκούστ Μάκε και του Ρομπέρ Ντελωναί κατέστη σαφές ότι η τέχνη έπρεπε να απεξαρτηθεί πλήρως από κάθε στοιχείο ρεαλισμού και αληθοφάνειας που καταχράστηκε το παρελθόν της.
Η πρώτη ομαδική έκθεση της ομάδας περιόδευσε στην Κολωνία, το Βερολίνο, τη Βρέμη και τη Φραγκφούρτη.
