Όταν ο Μάνος «συνάντησε» τον Γεώργιο Μπεστ!
Με αιτία κι αφορμή τα 24 χρόνια από τη μέρα που ο Μάνος Χατζιδάκις πέρασε στην αθανασία, το fosonline θυμάται τη μοναδική φορά που το ποδόσφαιρο συγκίνησε κι ενέπνευσε τον σπουδαίο Έλληνα δημιουργό
Έφυγε σαν σήμερα, 15 Ιουνίου του 1994. Ήταν 69, αλλά ακόμη έφηβος. Έτσι κι αλλιώς, η καρδιά του δεν γέρασε ποτέ. Βλέπετε, ο Μάνος Χατζιδάκις είχε πάντα τον τρόπο να βρίσκει την έμπνευση, τον έρωτα, τη μουσική και την ποίηση μέσα στα πιο σύνθετα, αλλά και τα πιο απλά πράγματα της ζωής.
Δεν είχε στεγανά. Με την ίδια ευκολία που συναναστρεφόταν τον Χορν και τον Καραμανλή, μιλούσε στη ψυχή των νέων και έλεγε διθυράμβους για αιρετικούς καλλιτέχνες όπως ο Τζίμης Πανούσης. Όπως, το είχε πει σε κάποια παλιά του συνέντευξη ο Γιάννης Αγγελάκας «σε μια εποχή που εμείς κάναμε επίδειξη αναισθησίας και κυνισμού, ο Χατζιδάκις είχε διαπεράσει την πανοπλία του πανκ και είχε τρυπώσει μες στην ψυχή μας».
Ο Χατζιδάκις δεν πίστεψε ποτέ σε στερεότυπα. Ήταν ανοιχτός σε κάθε εμπειρία και σε κάθε συναίσθημα. Δεν έβαζε ταμπέλες, δεν είχε παρωπίδες. Γι’ αυτό και έγραψε - παρότι δεν είχε καμία σχέση με τη μπάλα - ολόκληρη μπαλάντα με αφορμή ένα ματς μιας βροχερής Κυριακής του ’69 στο Λονδίνο.
Ολυμπιακός: Αυτό που λείπει από τον Ελ Κααμπί
Πάντα τον συγκινούσαν οι ωραίοι άντρες, όμως αυτή την εικόνα μόνο κάποιος σαν κι εκείνον θα μπορούσε να την είχε δει έτσι: Στα μάτια του, ο Τζορτζ Μπεστ ήταν αυτός που σφυροκόπαε τη βροχή κι όχι το αντίστροφο. Κι έτσι, χωρίς ίσως να το συνειδητοποιεί, ο Χατζιδάκις έγραψε το πιο αυθεντικό, εύστοχο και περιεκτικό σχόλιο για αυτό που ήταν και για όλα όσα σήμαινε ο χαρισματικός Ιρλανδός για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.Το έγραψε κατά σύμπτωση (;) την ίδια μέρα με τη φυγή του, αλλά 25 χρόνια νωρίτερα.
«Αιώνιο πάθος»… Όταν το ποδόσφαιρο όχι μόνο είναι ποίηση, αλλά τη γεννάει κιόλας…
Όσο για τους «απόγονους», τόσα χρόνια μετά εξακολουθούν να γιορτάζουν τον Μπεστ, τον Χατζιδάκι, τη μπάλα και την κάθε Κυριακή...
Αιώνιο Πάθος
Μια μπαλάντα για τον Τζορτζ Μπεστ
«Εκμηδενίστηκε η ορμή μου
Έγινε χιόνι το κορμί μου
Από μια εικόνα κρεμαστή
Χρωματιστή
Από ‘να ποδοσφαιριστή
Που σφυροκόπαε τη βροχή
Θεέ μου, με τι ψυχή
Γινόταν ο ίδιος πάθος
Εικόνα και βροχή
Μες στην τηλεοπτική μου
Συσκευή.
«Ο Μπεστυπήρξεν ο…
υπήρξεν ο…
καλύτερος!
Ο Μπεστυπήρξεν ο…
υπήρξεν ο…
καλύτερος!»
Έτσι θα τραγουδάνε τα παιδιά
Της Αλμερίας
Αλλά και της Αγγλίας
Της Αλβανίας, της Αρμενίας
Της Τασμανίας και της Δανίας
Σε μια εποχή μελλοντική.
«Ο Μπεστ υπήρξεν ο…»
Κι όσο για μένα
Έτσι καθώς θα ‘μαι χωμένος
Στην πατρική μου γη
Οι απόγονοι
Θα ‘ρχονται κάθε Κυριακή
Να με ποτίζουν έρωτα
Ψωμάκι και βροχή
Κι όταν θα σουρουπώνει
Θα στέκουν μπρος μου προσοχή
(Οι απόγονοι)
Γιορτάζοντας το πάθος μου
Για μια φωτογραφία χρωματιστή
Γι’ αυτόν τον Γεώργιο Μπεστ
Τον ποδοσφαιριστή».
Μάνος Χατζιδάκις
Λονδίνο 15 Ιουνίου 1969
Μια Κυριακή
