Όταν η ιστορία γίνεται θρύλος

Ονομάζεται Σικαντέρ στα περσικά, Ισκαντάρ στα αραβικά και έχει την προσωνυμία «Δίκερως» (Dhul-Qarnayn), λόγω του ότι η μορφή του έχει αποτυπωθεί με κέρατα κριού, σε αιγυπτιακά νομίσματα, για να επισημανθεί ότι θεωρείται γιος του θεού Άμμωνα.

Ωστόσο ιστορικά, είναι βέβαιο, ότι πατέρας του ήταν ο Φίλιππος Β’, ο βασιλιάς των Μακεδόνων και μητέρα του η πριγκίπισσα της Ηπείρου, Ολυμπιάδα. «Στους γονείς μας οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην», είναι ένα από τα αποφθέγματά του, εξαιρετικά αφιερωμένο στον Αριστοτέλη, του οποίου είχε την τύχη να είναι μαθητής. Ποιος ; Ο Μέγας Αλέξανδρος, φυσικά. Ένα πρόσωπο ιστορικό, με διαστάσεις θρυλικές. Και επειδή το ανθρώπινο γένος λατρεύει τους θρύλους και νιώθει την ανάγκη να συνδέεται με αυτούς, εκείνοι που θέλουν να θεωρούνται απόγονοί του, είναι πάρα πολλοί, κάτι που εκείνον πάντως, μάλλον δεν θα τον προβλημάτιζε :«Δεν μ’ ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η φυλή στην οποία γεννήθηκαν. Τους αντιμετωπίζω όλους με ένα κριτήριο: Την αρετή. Για μένα, κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρος», έλεγε.

Τι άλλο έλεγε ; Ότι στον ουρανό δεν υπάρχουν δύο ήλιοι, ούτε στη γη δύο κυρίαρχοι και ότι δεν υπάρχει τίποτα αδύνατο γι’ αυτόν που θα προσπαθήσει. Και το θέμα δεν είναι ότι τα έλεγε αυτά. Το θέμα είναι ότι τα έκανε πράξη. Σε ηλικία μόλις 32 χρόνων κατέκτησε σχεδόν όλο τον κόσμο, αναγκάζοντας τον Ιούλιο Καίσαρα όταν περνώντας από τα Γάδειρα, το 68π.Χ είδε έναν ανδριάντα του στο Ασκληπιείο της πόλης, να αναφωνήσει : «Στην ηλικία μου ήταν κοσμοκράτορας, κι εγώ δεν έχω τίποτα ακόμα πετύχει».

Αναμφίβολα ο Μέγας Αλέξανδρος είναι το πρότυπο όλων των μεγάλων στρατηγών, όλων των εποχών. Ο ίδιος λένε ότι κοιμόταν, έχοντας στο προσκεφάλι του την Ιλιάδα και μάλιστα πιο κοντά αισθανόταν στον Αχιλλέα. Λογικό. Τα κατορθώματά του τον καθιστούσαν άτρωτο και ανίκητο. Αλλά ως γνωστόν, κοινή η μοίρα των θνητών, ακόμη κι εκείνων που καθόλου κοινοί θνητοί δεν είναι. 10 Ιουνίου, το 323π.Χ, ο Μέγας Αλέξανδρος αφήνει την τελευταία του πνοή στην Βαβυλώνα. Γεννημένος τον Ιούλιο του 356π.Χ δεν έχει καν προλάβει ακόμα να κλείσει τα 33 του χρόνια… Είχε προλάβει πάντως να μείνει ανεξίτηλος στη συλλογική μνήμη και συνείδηση που τόσες χιλιάδες χρόνια μετά, ακόμα τον αναπαράγει ως τραγούδι, ταινία, ιστορία, παραμύθι, λαϊκή δοξασία : Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος ;