Ηθοποιοί... για μικρόφωνο: Και οι 11 ήταν υπέροχοι! (vids)

Ηθοποιοί που τυλίχτηκαν στο μαγνάδι της αθανασίας όχι μόνο με την παρουσία τους στα κινηματογραφικά πλατό αλλά και υποδυόμενοι τον ρόλο του ή της αοιδού ή ακόμα και του πελάτη που σηκώνεται να πει ένα τραγούδι στο σκηνικό των νυχτερινών κέντρων μιας ταινίας.

Η Καρέζη και η Λόλα

Η μυθική ταινία του 1964 που εκτυλίσσεται στην Τρούμπα αξιοποιεί την καλλιτεχνική ακμή του Νίκου Κούρκουλου και της Τζένης Καρέζη και περιγράφει γλαφυρά με στοιχεία νουάρ και σκηνές από αμαρτωλές νύχτες του λιμανιού τον κόσμο του λούμπεν προλεταριάτου. Στο μαγαζί του Φαρέα ο Πάνος Γαβαλάς και η Ρία Κούρτη ερμηνεύουν το «Όνειρο δεμένο», ενώ στο καμπαρέ του κακού της ιστορίας (Διονύση Παπαγιαννόπουλου) η ποθητή Λόλα, η Τζένη Καρέζη, τραγουδά με την πραγματική της φωνή «Δεν έχει αρχή» και με υπόκρουση τη συγκλονιστική πενιά του Γιώργου Ζαμπέτα. Το φιλμ του Ντίνου Δημόπουλου αναπαράγει με πειστικότατο τρόπο τον κώδικα συμπεριφοράς ενός παράνομου κόσμου. Χωρίς υπερβολές και μελοδραματισμούς, πράγμα σπάνιο για τις δραματικές ταινίες της εποχής, μας εισάγει στην ατμόσφαιρα της μαγκιάς, της πορνείας, του εγκλήματος και της μεταμεσονύκτιας διασκέδασης. Το αλησμόνητο φινάλε με το ντεμπούτο της Βίκυς Μοσχολιού στο «Χάθηκε το φεγγάρι» είναι όλα τα λεφτά

Καζαντζίδης, Μαρινέλλα, Κούρκουλος

«Από παλιά είχα πάθος για τον κινηματογράφο. Έπαιξα σε πολλές ταινίες. Περίπου σε τριάντα ή σαράντα. Σε μια ταινία ο Κούρκουλος σηκώνεται από το τραπέζι και έρχεται και τραγουδάμε αγκαλιασμένοι [Ο δρόμος είναι σκοτεινός]. Και στη συνέχεια -- ήταν η απαίτηση του σκηνοθέτη -- τον μαχαιρώνουν». Διηγείται ο Στέλιος στη βιογραφία του «Υπάρχω».

Το τραγούδι για την ακρίβεια είναι το «Ποιος δρόμος είναι ανοιχτός» των Γιάννη Μαρκόπουλου και Δημήτρη Χριστοδούλου. Ηχογραφήθηκε για τις ανάγκες της ταινίας «Οι αδίστακτοι» του Ντίνου Κατσουρίδη που προβλήθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1965 και είναι η μοναδική εκτέλεσή του εκτός από αυτήν του Πάνου Τζανετή που ακολούθησε. Η σκηνή είναι αριστοτεχνική καθώς τόσο ο φωτισμός όσο και το στήσιμο της λαϊκής ορχήστρας υποβάλλουν τον θεατή στις σκιές ενός απειλητικού κόσμου που θα ξεσπάσει την επόμενη στιγμή κατά του Κούρκουλου. Εν τω μεταξύ, όμως, ο απόλυτος ζεν πρεμιέ της δεκαετίας του Εξήντα δίνει ρεσιτάλ τραγουδώντας δίπλα στη «φωνή» της εποχής.

Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι

Στα μυθικά πλάνα της ταινίας η «Στέλλα» συγκαταλέγεται και η σκηνή α λα Αγγελόπουλος, στην οποία η Μελίνα Μερκούρη τραγουδά το «Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι». Ο Χατζιδάκις δανείστηκε τη μελωδία από το τραγούδι «Τρελέ τσιγγάνε» της παλιάς ρεμπέτισσας Ιωάννας Γεωργακοπούλου, που αρχικά είχε καρπωθεί ο Βασίλης Τσιτσάνης. Τελικά αυτή η μελωδία πέρασε από χέρι σε χέρι και από χείλια σε χείλια μέχρι να φτάσει στη Μελίνα.

Χορν και «Αλίμονο στους νέους»

Δυσκολεύεται κανείς να φανταστεί τον Χορν στον ρόλο ενός τραγουδιστή. Ο προικισμένος ηθοποιός ωστόσο δεν τα έχει πάει άσχημα ερμηνεύοντας τραγούδια για τις ανάγκες μιας ταινίας. Στο ερωτικό φιλμ «Αλίμονο στους νέους» ο Χορν τραγουδά με τον δικό του ενδιαφέροντα τρόπο το «Ας είν’ καλά το γινάτι σου» και το «Πες μου μια λέξη» για τα μάτια της Μάρως Κοντού. ‘Ισως οι νότες του να μην έχουν την ακρίβεια ενός επαγγελματία βάρδου, αλλά το εκφραστικό του μπρίο είναι αναμφισβήτητο. Ο Χορν ακόμα κι όταν τραγουδά είναι ένας συναρπαστικός αφηγητής. Γι’ αυτό και μας αρέσει να ακούμε τη φωνή του.

Με τι καρδιά να σ’ αποχαιρετήσω

Μαύρο πουλόβερ, καθισμένος σε ψηλό σκαμπό, λίγο μπροστά από την πίστα, το πλάνο ελάχιστα φωτισμένο, να παίζει ο μπαγλαμάς ταξίμι κι εκείνος με το τσιγάρο στο στόμα να ξεκινά το τραγούδι. Σκηνή κλασική στο διαχρονικό μιούζικαλ «Διπλοπενιές» του Γιώργου Σκαλενάκη με τη σφραγίδα της μουσικής του Σταύρου Ξαρχάκου. Πρωταγωνιστεί ο μάγκας Πειραιώτης Δημήτρης Παπαμιχαήλ, που από το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί βρέθηκε στο λαϊκό πάλκο σαν βεριτάμπλ λαϊκός τραγουδιστής. Ο Παπαμιχαήλ μάς χάρισε τη φωνή του σε πολλά κινηματογραφικά σουξέ της εποχής. Ποιος δεν έχει τραγουδήσει μαζί του το «Μάτια βουρκωμένα» ή το «Μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει»;

Η Ρένα ήταν φωνάρα…

Αγαπημένο μου πλέι μπακ! Μια σκηνή που σατιρίζει τα πλέι μπακ των τραγουδιστών σε ταινίες και τηλεοπτικά προγράμματα. Η Ρένα Βλαχοπούλου στη μέση της σκηνής με τον Κώστα Βουτσά εξ ευωνύμων ξεδιπλώνει τα εκπληκτικά φωνητικά της χαρίσματα στο τραγούδι του Μίμη Πλέσσα «Έχω στενάχωρη καρδιά». Η αυξομείωση της ταχύτητας του δίσκου που ντουμπλάρει τη φωνή της Ρένας δημιουργεί ευτράπελες καταστάσεις μπροστά σε ένα κοινό στρατευμένων νέων που ξεσπά σε χαχανητά και χειροκροτήματα. Οι φωνητικές επιδόσεις όμως της Ρένας ξεπερνούν κατά πολύ τον μέσον όρο των ηθοποιών που δοκιμάζουν την τύχη τους στο μικρόφωνο. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η Βλαχοπούλου ήταν τραγουδίστρια εκατό τοις εκατό και δεν υποδυόταν την αοιδό στο πλαίσιο ενός ρόλου.

Έχω ένα μυστικό

«Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο» και στο λεωφορείο της εκδρομής του ιδιωτικού σχολείου θηλέων η Αλίκη Βουγιουκλάκη δίνει τα ρέστα της τραγουδώντας σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι «Έχω ένα μυστικό». Η ταινία αυτή του Αλέκου Σακελλάριου διαμόρφωσε την ερωτική μυθολογία μιας ολόκληρης γενιάς και έδωσε το χρίσμα της εθνικής σταρ στην «Αλίκη των θαυμάτων», η φωνή της οποίας, δροσερή και αυθόρμητη, κυλάει σαν το νερό.

Αχ, βρε παλιομισοφόρια!

Ο Βασίλης Αυλωνίτης στον ρόλο του λατερνατζή μπορεί να υπερηφανεύεται για ένα μεγάλο σουξέ: «Τα παλιομισοφόρια» του, τα οποία τραγούδησε σε δεύτερη εκτέλεση ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, μας μερακλώνουν ακόμα και σήμερα με τη φωνή του. Ο περίφημος αυτός κωμικός που «μίλαγε» στον φακό απέδειξε ότι είχε μια εξίσου φυσική σχέση με το μικρόφωνο. Για την ιστορία τα «παλιομισοφόρια» διά στόματος Αυλωνίτη ακούστηκαν στο πρώτο σίκουελ στην Ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου «Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλλο» που γυρίστηκε κατ’ απαίτηση του Φίνου μετά τον εισπρακτικό θρίαμβο της ταινίας «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο».

Του αγοριού απέναντι

1968, «Μια κυρία στα μπουζούκια». Η Μαίρη Χρονοπούλου κολλά το χαρτονόμισμα στο κούτελου του «μαέστρου» και παραγγέλνει ζεϊμπεκιά. Χορεύει και τραγουδά «του αγοριού απέναντι», δείχνοντας προκλητικά τον Φαίδωνα Γεωργίτση που βρίσκεται στο μαγαζί με άλλη παρέα. Αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά πως το κλασικό φτιάχνεται με απλές συνταγές, αρκεί να υπάρχει το ανάλογο εκτόπισμα. Το τραγούδι των Μίμη Πλέσσα - Λευτέρη Παπαδόπουλου έγινε σύμβολο της γυναικείας χειραφέτησης στα δίσεκτα χρόνια του Εξήντα.

Με κυνηγούν τ’ αδέρφια σου

Στην ταινία του Ντίνου Δημόπουλου ο «Ατσίδας» ένας απολαυστικός Ντίνος Ηλιόπουλος βρίσκεται στο κέντρο της πίστας με ένα μπαγλαμαδάκι. Τραγουδά και παίζει δίπλα στο τοτέμ της λαϊκής μουσικής, τον Μανώλη Χιώτη, και τη Μαίρη Λίντα. Το τραγούδι «Με κυνηγούν τ’ αδέρφια σου» σε ρυθμό τσιφτετέλι ξεσηκώνει την ευγενή πελατεία του μαγαζιού, αλλά η ατραξιόν είναι τη στιγμή που ο Ηλιόπουλος ακολουθεί κατά βήμα το εντυπωσιακό σόλο του Χιώτη μέχρι του σημείου που ο μπαγλαμάς δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να συναγωνιστεί το μπουζούκι. Σκηνή που αναδεικνύει όχι μόνο τα υποκριτικά προσόντα του Ηλιόπουλου αλλά και τη θεατρικότητα του ντουέτου Χιώτη - Λίντα.

Και η Μάρθα Βούρτση τραγουδά

Πολλοί νομίζουν πως η παρθενική εκτέλεση του τραγουδιού «Ένα αστέρι πέφτει» ανήκει στη Βίκυ Μοσχολιού. Η πρώτη ερμηνεία ωστόσο είναι κινηματογραφική: η Μάρθα Βούρτση το τραγούδησε στην ταινία «Απόκληροι της Κοινωνίας». Συμπτωματικά, και η ίδια η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδούσε στην ταινία αυτή. Οι στίχοι του τραγουδιού παραπέμπουν σε βραδινά πλάνα. Στην πραγματικότητα όλα εκτυλίσσονται καταμεσήμερο με φόντο βουνοπλαγιές με έλατα! Μπουζούκι «παίζει» ο Στέφανος Στρατηγός! Η φωνή της Μάρθας Βούρτση δίνει εντελώς διαφορετικό τόνο στο τραγούδι. Στίχοι - Μουσική: Απόστολος Καλδάρας.