Βράδυ Χριστουγέννων στο jazzet café

Η σύμπραξη Κοντραφούρη-Καρούζου τη νύχτα των Χριστουγέννων στο τζαζ στέκι του Χαϊδαρίου πρόσφερε στους ακροατές της ένα πλούσιο χαρμάνι από νότες και ρυθμικές εναλλαγές. Υπάρχει από χρόνια στο παίξιμο του Γιώργου Κοντραφούρη η αναζήτηση αυτής της νέας αφηγηματικής που η μουσική υπηρετεί περισσότερο από εκατό χρόνια τώρα.

Αν ρωτήσει κανείς ποιος θεός έφτιαξε την τζαζ, δεν θα πάρει απάντηση. Στις αρχές του 1900, όταν η τέχνη αναζητούσε τα κλειδιά για να ανοίξει τις πόρτες στο σπίτι του νέου αιώνα, τόσο η ζωγραφική και η γλυπτική όσο και η μουσική, επέστρεφαν στην αυτοσχεδιαστική διάθεση μιας καθαρά νηπιακής εποχής. Τα σχήματα και οι ρυθμοί από την Μαύρη Ήπειρο στοίχειωσαν τη συνείδηση των πιο προικισμένων καλλιτεχνών της πολιτισμένης Δύσης. Στον κόσμο αυτό των δύο παγκοσμίων πολέμων και της βαρβαρότητας η τέχνη έδωσε την δική της απάντηση.

Εκείνη την κρίσιμη στιγμή που όλα θα μπορούσαν να χαθούν μες στο χορό του παραλογισμού, η νεωτερικότητα έγινε ο σύγχρονος πύργος της Βαβέλ, με την πολυσημία των συμβόλων της. Δεν έσωσε τον κόσμο, δεν απέτρεψε τις πληγές του εικοστού αιώνα, κατάφερε ωστόσο να διατηρήσει τη σημαία του ωραίου στον ιστό της εποχής. Και σήμερα που έχουμε σχεδόν λησμονήσει τις απαρχές της μοντέρνας τέχνης ακούμε ένα μουσικό δίδυμο σαν αυτό των Κοντραφούρη-Καρούζου πασχίζοντας να το λύσουμε σαν ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες.

Από το θερβαντικό πνεύμα του πιανίστα και τον στιβαρό αυτοσχεδιασμό που σε καθηλώνει, εξέχει σαν ρούχο το ρυθμικό τιτίβισμα του μπασίστα. Με το παίξιμό του ο Καρούζος δημιουργεί ένα κουκούλι γύρω από την ευφυή δεξιοτεχνία του Κοντραφούρη και κατά στιγμές σου δίνει την εντύπωση πως επινοεί ο ίδιος έναν ρυθμό που δεν υπήρχε πριν.

Στα χέρια τους η μουσική τέχνη πασχίζει να κάνει μια ανακεφαλαίωση σε ό,τι προϋπήρξε, για να μπορέσει να συνεχίσει. Κι αυτή ακριβώς την ανακεφαλαίωση, πράξη γενναιοδωρίας από μέρους τους, απολαύσαμε στο jazzet café τη βραδιά των Χριστουγέννων…