Nessun Dorma: Η άρια των θεών

Δεν υπάρχει ίσως ωραιότερη άρια, σίγουρα δεν υπάρχει πιο γνωστή άρια για τενόρους από το Nessun Dorma που ερμηνεύεται από τον οπερατικό χαρακτήρα Κάλαφ στην αρχή της τρίτης πράξης της Τουραντότ. Η ημιτελής όπερα του Πουτσίνι θεωρείται ευρέως μια από τις καλύτερες του είδους και η περίφημη άρια αποδεικνύει απλώς του λόγου το αληθές.

Το Nessun Dorma είναι μια υποδειγματική άρια όπου κάθε σπουδαίος τενόρος αποδεικνύει την αξία του. Έχει ερμηνευτεί από δεκάδες διάσημους καλλιτέχνες της όπερας και η αντιπαραβολή των ερμηνειών αυτών μας δίνει κι ένα μέτρο σύγκρισης για το πού πάει σήμερα το λυρικό τραγούδι και οι εκπρόσωποί του. Για παράδειγμα όσο λαμπρή και ευέλικτη κι αν είναι η φωνή του Παβαρότι υστερεί σε όγκο σε σχέση με τον Μάριο ντελ Μόνακο ή τον Φράνκο Κορέλι. Η σημερινή γενιά των τενόρων εμφανίζεται συνολικά λιγότερο πειστική σε εκτόπισμα από τους παλιότερους, κάτι που ίσως να έχει να κάνει και με την κλιματική αλλαγή ή και με την αλλαγή τεχνικής στο λυρικό τραγούδι. Ο Παβαρότι διατηρεί ένα προβάδισμα από ανταγωνιστές όπως ο Πλάθιντο Ντομίνγκο και ο Χοσέ Καρέρας, και ο χαμός του ήταν ένα πλήγμα για την όπερα, ωστόσο αποτελεί γενική αίσθηση ότι φωνές όπως του ντελ Μόνακο και του Κορέλι, που έχουν πιο παχύ ηχόχρωμα και μεγαλύτερο εύρος δεν θα ξαναβγούν, μια και η σύγχρονη φωνητική προσανατολίζεται σε στενές, λαμπρές φωνές.

Σε κάθε περίπτωση το Nessun Dorma θα αποτελεί πάντοτε ένα μέτρο σύγκρισης των διαφορετικών εποχών κι ένα δείκτη ποιότητας για κάθε μεμονωμένο τενόρο.