Προκόφιεφ - «Ο μπολσεβίκος πιανίστας» και η «Αγάπη των τριών πορτοκαλιών»
Η δόξα του Προκόφιεφ στη δεκαετία του '20 προοιωνιζόταν ήδη μεγάλα πράγματα.
Στη μεσοπολεμική δεκαετία του '20, όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στην Αμερική, ειδικά αν ήσουν Ρώσος και ιδιοφυία. Ο Σεργκέι Προκόφιεφ ύστερα από τον αρχικό ενθουσιασμό του για την Ρώσικη επανάσταση του '17, αισθάνθηκε πολύ γρήγορα πως η νέα κατάσταση δεν του επέτρεπε να αναπτύξει απρόσκοπτα το έργο του. Ζήτησε, λοιπόν, και έλαβε άδεια ταξιδιού στο εξωτερικό από τον επίτροπο πολιτισμού Ανατόλι Λουναστσάρσκι.
Μέσω Βλαδιβοστόκ βρέθηκε στο Σαν Φρανσίσκο, παρακάμπτοντας τον παράδεισο της Ευρωπαϊκής δύσης. Στη Νέα Υόρκη γνώρισε μεγάλη επιτυχία ως ο «Μπολσεβίκος πιανίστας». Ήταν η εποχή που ολοκλήρωνε τη σύνθεση της όπερας «Η αγάπη των τριών πορτοκαλιών», η οποία έγινε δεκτή με ενθουσιασμό παντού ακόμα και στην ΕΣΣΔ. Λίγο νωρίτερα στο Παρίσι είχε επίσης κερδίσει την αναγνώριση χάρη στη συνεργασία του με τον εμπνευστή των ρωσικών μπαλέτων, Σεργκέι Ντιαγκίλεφ αλλά κυρίως με το κονσέρτο για πιάνο αρ. 3, που σηματοδότησε το προσωπικό ύφος του ως συνθέτη.
Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Προκόφιεφ συνέχισε να περιοδεύει μεταξύ Αμερικής, Ευρώπης και Σοβιετικής Ένωσης, ώσπου να αποφασίσει την παλιννόστηση λαμβάνοντας διαβεβαιώσεις ότι θα μπορούσε να ασχολείται ελεύθερα με το έργο του. Αν αυτή η απόφαση του βγήκε σε καλό ή όχι, μόνο εκείνος το ξέρει.
