Τα Κλασικά: Kind of blue, Μάιλς Ντέιβις, ο Πικάσο της τζαζ

Ο γιος του οδοντίατρου που μεγάλωσε στο Σεντ Λούις είναι ένας πραγματικός γίγαντας της τζαζ που στην πενηντακονταετή καριέρα του πειραματίστηκε με κάθε είδος μουσικής, προκειμένου να δώσει στην τζαζ το απαραίτητο οξυγόνο για να συνεχίσει την πορεία της στον εικοστό αιώνα.

Θιασώτης του Ντίζι Γκιλέσπι ξεπέρασε πολύ γρήγορα το ίνδαλμά του. Με την τρομπέτα του κι ένα διαρκές όραμα πρωτοπορίας μεταπήδησε από το μπήμποπ στην cool jazz, κι από εκεί στην hard bop, την modal jazz και την jazz fusion.

Από όσα κατάφερε αυτός ο ανήσυχος "Πικάσο" της τζαζ με τις μουσικές επιμειξίες του, με τις απροκατάληπτες συνεργασίες του, τον ήχο και την πειραγμένη αρμονία της μελωδίας του, το kind of blue μοιάζει αξεπέραστο από το 1959, μνημείο μιας μουσικής μεγαλοφυίας που διατηρεί την ακουστική δυναμική του, τη γοητεία και την ανατρεπτικότητά του

Ο Ντέιβις μακροημέρευσε και σε αυτό ίσως συνετέλεσε και η πειραματική του διάθεση, οι ανοιχτοί ορίζοντες της μουσικής του, τα ανολοκλήρωτα σχήματα και η αγεωμέτρητη μελωδική γραμμή που υιοθέτησε μέχρι το τέλος.

Το kind of blue ηχογραφήθηκε στα στούντιο της Columbia στη Νέα Υόρκη από τις 2 έως τις 22 Απριλίου 1959. Ο Μάιλς Ντέιβις ηγήθηκε ενός σεξτέτου, το οποίο αποτελούσαν οι σαξοφωνίστες Τζον Κολτρέιν και ο Τζούλιαν Άντελρεϊ, ο πιανίστας Μπιλ Έβανς, ο μπασίστας Πολ Τσέιμπερς, και ο ντραμίστας Τζίμι Κομπ.

Από πολλούς κριτικούς θεωρείται ακόμα και σήμερα το σημαντικότερο και επιδραστικότερο έργο της μουσικής στον εικοστό αιώνα. Η παρουσία του Κολτρέιν και κυρίως του Μπιλ Έβανς βοήθησε τον Ντέιβις να εγκαταλείψει το hard pop διευρύνοντας τις αναζητήσεις του στον απέραντο κόσμο της μουσικής.