Ο δωδεκάλοφος της Αθήνας

Κοιτάζοντας την πόλη από ψηλά, από ένα αερόστατο ας πούμε, βλέπεις τον «δωδεκάλογο» των λόφων. Μετρώντας, δεν είναι εύκολο να αντισταθείς και να μην αντικαταστήσεις το ‘γ’ του λόγου με το ‘φ’ του λόφου.

Είναι πόλη των λόφων η Αθήνα. Ή μάλλον, είναι και αυτό ένα από τα πρόσωπά της. Ο χάρτης των λόφων και των υψωμάτων έχει ονόματα σπουδαία, ιστορίες παλιές και νεότερες, ονόματα περισσότερο ή λιγότερο ποιητικά, έχει ακόμη και ονόματα οικογενειών. Η Ακρόπολη, ο Λόφος των Νυμφών (Αστεροσκοπείο), ο Άρειος Πάγος και πλάι ο Αγοραίος Κολωνός, η Πνύκα και ο Λόφος των Μουσών (Φιλοπάππου), Λυκαβηττός και Αρδηττός, ο Λόφος του Κολωνού στον Ίππιο Κολωνό, οι λόφοι Ελικώνας, Στρέφη, Σκουζέ, τα Τουρκοβούνια. Ανεβοκατεβαίνοντας, χάθηκε το μέτρημα, ήδη είναι δεκατρείς οι λόφοι, ίσως όμως αυτό δεν έχει σημασία. Το ανάγλυφο επεκτείνεται και κάθε κορυφή έχει το δικό της κόσμημα ή τη δική της θέα και ματιά.

Με την Καστέλα, τον Προφήτη Ηλία του Πειραιά, η οικογένεια των λόφων μεγαλώνει κι άλλο και αγγίζει τη θάλασσα.

Υψώματα κι ανηφοριές. Κατοπτεύουν σιωπηλά, συνεχίζουν το μύθο ή υπομένουν την κακομεταχείρισή τους. Οι λόφοι θα μπορούσαν να διηγούνται τα παλιά, τα νέα, τα θαυμαστά και τα υπέροχα, τα στραβά και τα ανάποδα. Η «γειτονιά» μας δεν είναι επίπεδη.

Κάθε διαδρομή στην Αθήνα των λόφων έχει τα δικά της μυστικά και η αξία της περιήγησης δεν βρίσκεται μόνο στην κορυφή.

Ιδανικά, θα έκανε κάποιος την πρώτη εξερεύνηση μέσα σε ένα αερόστατο. Αυτό ωστόσο είναι δύσκολο.

Μέσω google maps είναι εύκολο, όχι όμως ιδανικό.

Περπατώντας κι ανεβαίνοντας, είναι εύκολο και εξαιρετικό.

Η Μαρίνα Παπαγεωργίου είναι Υπεύθυνη Γραφείου Τύπου του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών.