Θαυμαστός καινούργιος κόσμος

Ο κορονοϊός έχει αλλάξει άρδην τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου με τρόπους που δεν είχαμε φανταστεί. Είναι πραγματικά απίστευτο πώς κάτι τόσο μικρό, αόρατο στο γυμνό μάτι κατάφερε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να γονατίσει σχεδόν όλο τον πλανήτη, σε μία εποχή όπου η δυτική ιατρική βρίσκεται στο κορυφαίο επίπεδο. Τρομακτικό είναι δε και το γεγονός ότι τα κράτη και οι ηγεσίες του κόσμου, οι επίσημοι φορείς, αλλά και ο κοινός άνθρωπος ήταν πλήρως απροετοίμαστοι μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Εκ των υστέρων φάνηκε ότι άπαντες υποτίμησαν τον ιό, παρά το γεγονός ότι η ραγδαία εξάπλωσή του στην Κίνα έπρεπε να είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου.

Η παγκόσμια κοινότητα φέρθηκε με ανεπίτρεπτη ανευθυνότητα, η οποία στοίχισε τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους. Δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε πιο μακριά από χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο ή και οι ΗΠΑ για να το διαπιστώσουμε. Και αν η Ιταλία είχε και την ατυχία να «χτυπηθεί» πρώτη και διέθετε μια δικαιολογημένη άγνοια κινδύνου, το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και την Αμερική. Από τον Μπόρις Τζόνσον στην Αγγλία, που κόντρα στις απόψεις των ειδικών αποφάσισε να ρισκάρει τις ζωές των υπηκόων του με καταστροφικά αποτελέσματα, για να παραδεχθεί τελικά ετεροχρονισμένα το λάθος του, μέχρι τον ομόλογό του στις ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, που με τη συνεχή τάση του να υποβαθμίζει την κρίση καθυστέρησε την όποια προσπάθεια κατάλληλης προετοιμασίας.

Όλα αυτά οδήγησαν την οικονομία, τον αθλητισμό, την ισχύουσα κατάσταση των πραγμάτων σε ένα πρωτοφανές αδιέξοδο, ενώ την ίδια στιγμή το μέλλον και οι συνέπειες παραμένουν άγνωστες. Το σίγουρο είναι πως πρώτη φορά εδώ και χρόνια όλος ο κόσμος είναι απόλυτα συγχρονισμένος, υπό την έννοια ότι βρίσκεται αντιμέτωπος με μία κοινή απειλή. Μία απειλή η οποία μοιάζει ικανή να γκρεμίσει τα θεμέλια στα οποία έχουμε χτίσει τη ζωή μας και την ύπαρξή μας ως ανθρωπότητας.

Όλη αυτή η κατάσταση θυμίζει τις αρχές κάποιου δυστοπικού μυθιστορήματος. Βιβλία όπως το «1984» του Τζορτζ Όργουελ, το «Φαρενάιτ 451» του Ρέι Μπράντμπερι ή ο «Θαυμαστός καινούργιος κόσμος» του Άλντους Χάξλεϊ είναι βασισμένα στους χειρότερους φόβους, αποτελούσαν ανέκαθεν ένα παραμύθι με επιμύθιο για την ανθρώπινη φύση, αλλά πάντα έμοιαζαν πολύ πιο μακρινά από την απτή πραγματικότητα. Πλέον η πραγματικότητα έχει αλλάξει και πιθανότατα όταν αυτή η περίοδος παρέλθει θα διαμορφωθεί μια νέα.

Ο «Θαυμαστός καινούργιος κόσμος», η φράση του Σαίξπηρ από την «Τρικυμία», που αποτέλεσε τη βάση για τον εφιαλτικό κόσμο του Χάξλεϊ, ίσως είναι η πιο ταιριαστή. Σε αυτή την ανάδυση του νέου κόσμου ο ρόλος μας είναι ακόμα περιορισμένος. Αυτό πρέπει να μας προβληματίζει, αλλά όχι να μας αγχώνει. Γιατί σε αυτό βρισκόμαστε όλοι μαζί, ανεξαρτήτως προέλευσης ή κοινωνικού υποβάθρου, μορφώσεως ή θρησκεύματος. Μπορεί να επηρεάσει τον καθένα μας διαφορετικά, αλλά σίγουρα θα μας επηρεάσει.

Αυτή η σκέψη είναι αν μη τι άλλο παρήγορη, ακόμα και σε στιγμές που η ζωή μας φαίνεται ζοφερή. Γι’ αυτό ας διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας, ας ενημερωνόμαστε, ας σκεφτόμαστε με καθαρό μυαλό, όσο το επιτρέπει η κατάσταση, ας παραμείνουμε ασφαλείς. Τον απολογισμό αυτής της κρίσης, τον «θαυμαστό καινούργιο κόσμο» που θα διαμορφωθεί, θα τον βιώσουμε και πάλι όλοι μαζί.