Ελ Πάσο, Οχάιο: Το μίσος, γεννάει μίσος (και σκορπά νεκρούς)

Δεν ξέρω ποιος Θεός μπορεί να γέμισε τον πλανήτη μας με τόσο μίσος. Αυτό που βλέπω είναι ότι οι άνθρωποι το έχουν στη φύση τους.

Εκατοντάδες περιστατικά ωμής βίας συμβαίνουν κάθε χρόνο στη «μητέρα» όλων μας, τη Γαία. Αφορμή για να απλώσω τις παρακάτω σκέψεις μου στάθηκαν τα δύο τελευταία mass shooting σε Ελ Πάσο και Οχάιο.

Σοκαριστικό video: Η στιγμή που αστυνομικοί σκοτώνουν τον μακελάρη του Οχάιο

Πως διάβολο γίνεται παιδιά 20 ετών να παίρνουν ένα όπλο και να ξεκληρίζουν ολόκληρες οικογένειες, όπως έκανε ο Πάτρικ Κρούσιους, ο 21χρονος που φόρεσε τις ωτοασπίδες του, πήρε ένα πυροβόλο και σκόρπισε το θάνατο; Πως γίνεται λίγες ώρες αργότερα, στην ίδια χώρα αλλά σε άλλη πολιτεία να συμβαίνει το ίδιο περιστατικό;

Η απάντηση είναι απλή: Για όλα φταίει το μίσος. Ένα συναίσθημα το οποίο αποτελεί καθημερινή «τροφή» για τους ανθρώπους. Το βλέπεις γύρω σου παντού. Μίσος ταξικό, μίσος φυλετικό, ρατσιστικό, μίσος για την αντίπαλη ομάδα, μίσος για το αντίπαλο κόμμα...

Μακελειό στο Τέξας: 20 νεκροί - Μοναχικός, γεμάτος μίσος για τους μετανάστες, ο δράστης (vids)

Μόνο στις ΗΠΑ φέτος έχουν καταγραφεί 252 mass shootings. Για όποιον δεν γνωρίζει, ο όρος αυτός χρησιμοποιείται σε περιστατικά επιθέσεων που έχουν από τέσσερις νεκρούς και περισσότερους. Αναφέρω τις ΗΠΑ διότι εκεί το μίσος συνδυάζεται με την άνεση των Πολιτών να έχουν όπλα. Η οπλοφορία και η οπλοχρησία σε αυτή τη μεριά του Ατλαντικού είναι νόμιμη στις περισσότερες πολιτείες και μάλλον είναι πιθανότερο το κράτος να ξεκινήσει να προμηθεύει με αλεξίσφαιρα τους πολίτες του για να κυκλοφορούν, παρά να καταργήσει αυτή την αηδία...

Ένα παιδί 16 χρονών μπορεί άνετα να ανοίξει το γραφείο του πατέρα του, να πάρει το όπλο του και να «θερίσει» ότι κινείται. Συνήθως τέτοιους είδους επιθέσεις τελειώνουν με παρέμβαση ομάδων ειδικών δυνάμεων που σκοτώνουν τους δολοφόνους. Καμία τιμωρία δηλαδή αφού όποιος σκορπά έτσι άνετα το θάνατο, σίγουρα δεν τον υπολογίζει και πολύ...

Ζούμε σε ένα κόσμο που τρέφεται από μίσος. Οι ειδήσεις για μαζικές δολοφονίες, για άγριους ξυλοδαρμούς και γενικά ότι έχει σχέση με ωμή βία και με κανένα σεβασμό για τη ζωή, «πουλάνε» αρκετά.

Με τον τρόπο αυτό, το μίσος μεταφέρεται σε όλους μας, γίνεται κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Άλλοι το καταδικάζουμε, άλλοι αναφωνούν «μακάρι να μπορούσα να το κάνω κι εγώ». Η ξενοφοβία, οι πόλεμοι και η μεταφορά πολιτών από το ένα κομμάτι Γης σε ένα άλλο (σύνορα λέγονται) χρησιμοποιούνται από όντα ανίκανα να κατανοήσουν το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης προκειμένου να θρέψουν το τέρας που κρύβουν μέσα τους. Και ειδικά στις ΗΠΑ, πως να συμβεί αυτό όταν ο ίδιος ο Πρόδερός, Ντόναλντ Τραμπ στήριξε όλη του την προεκλογική εκστρατεία στο κλείσιμο των συνόρων με το Μεξικό και στη δημιουεργία ενός τεράστιου τείχους προκειμένου να μην έχουν πρόσβαση οι πολίτες του Μεξικό;

Δυστυχώς όσοι καταδικάζουν όλα τα παραπάνω απλά πατάνε τη στεναχωρημένη φατσούλα στο facebook, εξοργίζονται και γράφουν σχόλια με τη ρητορική του μίσους και λίγες μέρες μετά όλα αυτά έχουν διαγραφεί από τη μνήμη τους. Το μίσος έχει νικήσει κατά κράτος. Όλα τα κράτη. Όσους το πολεμούν. Αλήθεια, πως μπορούμε να τα σταματήσουμε όλα αυτά;

Δυστυχώς, δεν μπορούμε...