Υπουργείο Εξωτερικών: Η απάντηση στην Άγκυρα για τα θαλάσσια πάρκα
Η Ελλάδα σκοπεύει στο τέλος του 2024 να κηρύξει δύο θαλάσσια πάρκα, το ένα στο Ιόνιο, το άλλο στο Αιγαίο.
Ορατή είναι η αλλαγή στρατηγικής του Ερντογάν μετά την ήττα στις δημοτικές εκλογές. Σε τακτά χρονικά διαστήματα τον τελευταίο καιρό κάποιες αφορμές, από την Τουρκία όπως είχαμε πριν από λίγες εβδομάδες αυτές τις αλλεπάλληλες τουρκικές NAVTEX και ΝΟΤΑΜ για το Αιγαίο.
Επίσης είχαμε κάποιες αναφορές όσον αφορά τη μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη και ήρθε χθες αργά το βράδυ στην ουσία χθες τα ξημερώματα θα λέγαμε, αυτή η ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών με αφορμή την συνέντευξη Τύπου που θυμάστε ότι δώσανε πριν από δύο μέρες, τρεις υπουργοί, ο κ. Γεραπετρίτης, ο κ. Αυγενάκης και ο κ. Σκυλακάκης.
Ο κ. Σκυλακάκης ανακοίνωσε ότι η Ελλάδα σκοπεύει στο τέλος του 2024 να κηρύξει δύο θαλάσσια πάρκα, το ένα στο Ιόνιο, το άλλο στο Αιγαίο, οπότε η Τουρκία πιάστηκε από αυτή την αφορμή για να επαναφέρει, στην ουσία να μας θυμίσει ότι οι βασικές θέσεις της όσον αφορά το Αιγαίο και η αιχμή του δόρατος όσον αφορά την αναθεωρητική πολιτική της στο Αιγαίο, δηλαδή η έωλη θεωρία των γκρίζων ζωνών είναι παρούσα.
Η Τουρκία αναφέρεται σε μία ανακοίνωση αυτή του υπουργείου Εξωτερικών, σε νησίδες, βραχονησίδες και νησιά των οποίων αμφισβητεί την κυριαρχία τους, ουσιαστικά λέγοντας ότι δεν έχουν αποδοθεί στην Ελλάδα από διεθνείς συνθήκες.
Προφανώς αναφέρεται στην Συνθήκη των Παρισίων κυρίως και τη Συνθήκη της Λωζάνης.
Είναι όλη αυτή η ιστορία που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να αναπτύσσεται.
Σημασία έχει ότι βλέπουμε εδώ ουσιαστικά τα όρια αυτής της προσπάθειας που πραγματοποιείται από την ελληνική πλευρά και από την τουρκική και κυρίως από την ελληνική πλευρά, να αναζητήσει, θα λέγαμε έτσι τις πιθανότητες για να μπει σε μία ουσιαστική συζήτηση με την Τουρκία όσον αφορά το μείζον ζήτημα της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών.
Είμαστε πάρα πολύ μακριά από αυτό.
Ούτως ή άλλως διπλωματικές πηγές μας εξηγούσαν πριν από λίγες ημέρες ότι δεν έχει ξεκινήσει καν αυτή η συζήτηση.
Δηλαδή, παρά το γεγονός ότι έχουν γίνει τόσες συναντήσεις σε όλα τα επίπεδα και στο επίπεδο του πολιτικού διαλόγου, δεν έχει ξεκινήσει καν αυτή η συζήτηση, κάτι που μας δείχνει ότι και επί της ουσίας αλλά και στο πρακτικό κομμάτι είμαστε ακόμα πολύ, πολύ μακριά.
Ως προς τα θαλάσσια πάρκα, όπου αυτό του Αιγαίου θα είναι μεταξύ της Μήλου και της Νισύρου, στην ουσία θα είναι περιοχές οι οποίες θα είναι όπως υπάρχει προστασία, όπως είναι στις περιοχές ΝATURA.
Θα μπορούν δηλαδή στην ουσία για τη θαλάσσια ζωή, για τα θαλασσοπούλια.
Είναι ένα περιβαλλοντικό αμιγώς περιβαλλοντικό ζήτημα. Οι Τούρκοι βέβαια ξέρουν πολύ καλά γιατί το κάνουν και οι ίδιοι, ότι ζητήματα τα οποία μπορεί να μην φαίνονται πολιτικά, να μη φαίνονται εθνικά κυριαρχικά, τα μετατρέπουν σε τέτοια.
Διότι επί της ουσίας, όταν μια χώρα κηρύξει σε μια περιοχή ένα θαλάσσιο πάρκο, μια θαλάσσια ζώνη, το έχουμε δει αυτό και με το FIR Αθηνών και με το κομμάτι της έρευνας και διάσωσης, στην ουσία δηλώνει εμμέσως πλην σαφώς ότι έχει την κυριαρχία στο συγκεκριμένο χωρικό σημείο.
Αυτό οι Τούρκοι δεν το δέχονται στη συγκεκριμένη περίπτωση και μας δείχνει όλο αυτό που εξηγήσαμε πόσο πόσο μεγάλη είναι η απόσταση μεταξύ των δύο πλευρών.
Το κομμάτι των θαλασσίων ζωνών άμα δεν ξεκινήσουμε από τα χωρικά ύδατα δεν θα φτάσουν ποτέ στο υπόλοιπο, ούτε όσον αφορά την υφαλοκρηπίδα, ούτε όσον αφορά προφανώς την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
