Τα οστά των πεσόντων στο Βατερλώ έγιναν λευκή ζάχαρη
Η τύχη των οστών των χιλιάδων πεσόντων στη μάχη του Βατερλώ απασχολούσε επί δεκαετίες τους ιστορικούς.
Παρότι έχουν περάσει πάνω από δύο αιώνες από το 1815 και τον θρίαμβο του Δούκα του Ουέλινγκτον επί των στρατευμάτων του Ναπολέοντα, στο πεδίο των μαχών έχουν ανευρεθεί μόνο δύο σκελετοί πεσόντων, με τον τελευταίο να εντοπίζεται πριν από ένα μήνα.
Νέα έρευνα, που δημοσιεύθηκε αποκλειστικά από την Daily Mail, αποκαλύπτει ότι τα οστά των χιλιάδων νεκρών ανδρών και των δεκάδων χιλιάδων αλόγων τους δεν βρέθηκαν επειδή κονιορτοποιήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν για τον εξευγενισμό της μαύρης ζάχαρης σε λευκή. Κατά πάσα πιθανότητα, η πρωτάκουστη πρακτική εφαρμόστηκε και σε άλλα πεδία των Ναπολεόντειων Πολέμων.
Ολυμπιακός: Τι πρέπει να αλλάξει ο Ζέλσον
Στο Βατερλώ, το εργοστάσιο ζάχαρης απείχε έξι χλμ. από τους ομαδικούς τάφους, από όπου αφαιρέθηκαν τα οστά των νεκρών στρατιωτών και ζώων. Αυτή, τουλάχιστον, την εκδοχή προτείνουν οι ιστορικοί δρ Μπέρναρντ Γουίλκιν και Ρόμπιν Σάφερ, καθώς και ο Τόνι Πόλαρντ, καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης. Οι επιστήμονες ανέτρεξαν σε ιστορικά αρχεία στο Βέλγιο, στη Γαλλία και στη Γερμανία, όπου εντόπισαν χιλιάδες αναφορές της εποχής, σύμφωνα με τις οποίες τα οστά αφαιρέθηκαν μετά το 1834 και χρησιμοποιήθηκαν για τον εξευγενισμό της ζάχαρης.
Μια τέτοια αναφορά δημοσιεύθηκε στη γερμανική εφημερίδα Prager Tagblatt το 1879. Η χρήση μελιού ως γλυκαντικού είναι προτιμητέα για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να γλυκάνεις το τσάι σου με τα οστά του προπάππου σου, έγραφε ο δημοσιογράφος. Γάλλος περιηγητής, εξάλλου, που επισκέφθηκε το Βατερλώ τη δεκαετία του 1830 ανέφερε πως είναι κρίμα, η σημαντικότερη ανάμνηση της σύγχρονης ιστορίας να ακρωτηριάζεται για τη ζάχαρη.
Το εμπόριο οστών επετράπη στο Βέλγιο το 1834. Είκοσι χρόνια νωρίτερα, ο Γάλλος επιχειρηματίας Σαρλ Ντερόν ανακάλυψε ότι τα κονιορτοποιημένα και θερμασμένα οστά ήταν καλύτερο φίλτρο για τα σακχαρότευτλα απ’ ό,τι ο άνθρακας.
Tον περασμένο Ιούνιο, o καθηγητής Τόνι Πόλαρντ, ο οποίος υπογράφει τη μελέτη, είχε προτείνει μιαν άλλη θεωρία για την τύχη των οστών. Σύμφωνα με αυτήν, είχαν χρησιμοποιηθεί ως λίπασμα.
πηγή: Κ
