Η Κέρκυρα στην εποχή του κορονοϊού...

Είμαι στην Κέρκυρα εδώ και καιρό για σοβαρή προσωπική υποχρέωση. Τα θέματά μου τα στέλνω από το νησί απ’ όπου και εργάζομαι και νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον να περιγράψω το σκηνικό στη «βασίλισσα του Ιονίου», χωρίς ωραιοποιήσεις.

Αν δεν ήξερες ότι υπάρχει πανδημία στον πλανήτη δεν θα καταλάβαινες τίποτα εδώ... Δεν υπάρχουν μάσκες -για του κόσμου τα μάτια κάποιοι μαγαζάτορες έχουν αντισηπτικά, αλλά ο κόσμος τα αγνοεί. Ο κόσμος, Έλληνες και ξένοι, δεν ασχολούνται. Δεν θυμίζει τίποτα εδώ τον κορονοϊό. Ούτε αποστάσεις κρατάνε. Δεν έχει καμία σχέση η κατάσταση με τον τρόμο με τον οποίο βομβάρδισαν τα μίντια προ ολίγων μηνών τον λαό.

Το μόνο που θυμίζει ότι υπάρχει πανδημία είναι η ερημιά που επικρατούσε στο νησί όλο τον Ιούνιο και τις πρώτες δέκα μέρες του Ιουλίου. Τις τελευταίες 4-5 μέρες άρχισαν να εμφανίζονται πούλμαν με τουρίστες, όμως και πάλι λίγα πράγματα.

Κρουαζιερόπλοιο, ούτε για δείγμα. Έως και πέρσι έκαναν παρέλαση οι «κινητές πολιτείες» έξω από το λιμάνι. Η παλιά πόλη μέχρι πριν από 4-5 μέρες ήταν άδεια. Οι καλύτερες παραλίες δεν έχουν κόσμο, μόνο τα Σαββατοκύριακα, κι αυτοί είναι ντόπιοι. Οι θάλασσες διατηρούνται πολύ καθαρές - να ένα καλό της πανδημίας.

Το παραμύθι με το πλαγκτόν και τα φύκια που έλεγαν κάποιοι κατέρρευσε. Έβλεπες φουσκάλες στις θάλασσες τα προηγούμενα χρόνια και σου έλεγαν ότι είναι πλαγκτόν. Βρομιές ήταν από τα ξενοδοχεία και τα πλοία. Πιο καθαρές θάλασσες δεν έχω ξαναδεί φέτος.

Και απορώ με τους ανθρώπους που πολλές φορές λειτουργούν σαν πρόβατα. Ένας παράδεισος η Κέρκυρα, άδεια και καθαρή, αλλά δεν έρχονταν. Θα έρθουν τον Αύγουστο, που όχι μόνο δεν θα βρουν άδειο τον Παράδεισο, αλλά θα είναι και κακός ο συνωστισμός λόγω πανδημίας.

Οι ντόπιοι αντιμετωπίζουν οξύ οικονομικό πρόβλημα. Όλο το νησί αυτό συζητά. Πρωτοφανής κατάσταση. Έχασαν το Πάσχα, που αποφέρει μεγάλα έσοδα στην Κέρκυρα, έχασαν τελείως τον Ιούνιο, έχασαν και τον μισό Ιούλιο. Και δεν υπάρχει σοβαρή ελπίδα για θεαματική ανάκαμψη στη συνέχεια.

Στο νησί -όπως και σε πολλά άλλα νησιά- δεν υπάρχει παραγωγή, στηρίζονταν όλοι στον τουρισμό. Δούλευαν 3,5 μήνες για να ζουν όλο τον χρόνο με τα έσοδα του καλοκαιριού. Ο χειμώνας θα είναι πολύ δύσκολος εδώ, αυτό λένε όλοι οι ντόπιοι.

Σε έναν φούρνο στη Δασιά έδωσα πενηντάρικο γιατί δεν είχα ψιλά, και μου λέει η φουρνάρισσα: «Έχω να δω πενηντάρικο πολλές μέρες. Τον χειμώνα φοβάμαι ότι δεν θα βλέπω ούτε εικοσάρικο»...

Σε ένα εστιατόριο στα Γουβιά, που ήταν άδειο, λέω στην ιδιοκτήτρια: «Δεν υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοι στα Γουβιά;» και μου απάντησε: «Υπάρχουν, αλλά δεν έχουν φράγκο».

Η κατάσταση είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Θέλουν τους τουρίστες -ειδικά από τη Μεγάλη Βρετανία, που είναι και οι παραδοσιακοί τουρίστες επί δεκαετίες στην Κέρκυρα- αλλά φοβούνται μη φέρουν την αρρώστια.

Στην παλιά πόλη καταστράφηκαν... Λίγο πριν από τον κορονοϊό ιδιοκτήτης καφετέριας επένδυσε 200.000 ευρώ -το ξέρω από αυτόν που του έβαλε τα πλακάκια- και τον τίναξε η πανδημία στον αέρα.

Ουρά έκαναν τα κρουαζιερόπλοια για να δέσουν και ξεφόρτωναν χιλιάδες κόσμο, γιατί η γραμμή είναι ελκυστική -μετά την Κέρκυρα έπιαναν Δαλματικές Ακτές και Βενετία. Τώρα δεν υπάρχει πλοίο ούτε για δείγμα.

Τα ενοίκια στην παλιά πόλη ήταν απλησίαστα, μιλάμε για χιλιάδες ευρώ τον μήνα, πώς θα πληρωθούν αυτά από όσους χρωστάνε...

Τις τελευταίες μέρες εμφανίστηκαν τουρίστες -νέοι στη συντριπτική πλειονότητά τους για ευνόητους λόγους. Οι νέοι δεν φοβούνται τόσο πολύ, έχουν λιγότερους κινδύνους από την πανδημία.

Ο χειμώνας θα είναι δύσκολος και προετοιμάζονται ψυχολογικά οι ντόπιοι. Ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία για το νησί να το δει αλλιώς και να μη στηρίζεται μόνο στον τουρισμό. Έχουν γίνει εγκλήματα εδώ. Μιλάμε για έναν τόπο καταπράσινο, με βροχές, με καρπερή γη, με άπειρα ελαιόδεντρα, ρημάζουν όλα. Έπεσαν οι νέες γενιές στο εύκολο χρήμα και παράτησαν τα χωράφια τους.

Τώρα βλέπω ηλικιωμένες να καλλιεργούν, στα πεθερικά μου, στους γείτονες, λόγω φόβου οικονομικού. Είναι απίστευτο το πόσο καρπερή είναι η γη εδώ, το βλέπω με τα μάτια μου.

Φυτεύουν τα πάντα και σε λίγο καιρό ξεπηδάνε. Ντομάτες, αγγούρια, κολοκύθια, μελιτζάνες, πιπεριές, καλαμπόκι, άσε το ελαιόλαδο που θα μπορούσαν να παράγουν αν φρόντιζαν τις ελιές και δεν τις άφηναν να γίνουν ψηλές σαν πεύκα, όπου ο κορμός παίρνει όλη τη δύναμη, αντί να την πάρει ο καρπός.

Συνειδητοποιώ εδώ ότι μπορείς να είσαι αυτάρκης και να μη σε νοιάζουν ούτε πανδημίες ούτε τίποτα. Αρκεί να μην είσαι τεμπέλης. Μπορείς να έχεις βιώσιμη παραγωγή και να μη χρειάζεται να πάρεις τίποτα από τον μανάβη, τον χασάπη, το σουπερμάρκετ, τίποτα που να τρώγεται.

Καλλιεργώντας τα ζαρζαβατικά σου, έχοντας τις ελιές και το λάδι, έχοντας λίγες κότες που σου δίνουν αβγά και κρέας, λίγα πρόβατα που σου δίνουν γάλα και τυρί, δεν έχεις κανέναν ανάγκη. Έτσι μεγάλωσαν επί αιώνες οι προηγούμενες γενιές. Έτσι μεγάλωναν και στην Κέρκυρα μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες. Πριν έρθει το εύκολο χρήμα του τουρισμού και γίνουν τεμπέληδες.

Μιλάμε για πανέμορφο τόπο με 100.000 μόνιμους κατοίκους, με πάρα πολλά χωριά, αλλά εγκαταλελειμμένο. Νερό δεν έχουν να πίνουν και είμαστε στο 2020. Στο μέρος που πέφτουν οι περισσότερες βροχές όλο τον χρόνο δεν αξιώθηκαν να φτιάξουν δίκτυο με πόσιμο νερό.

Οι δρόμοι είναι στενοί από την εποχή της χούντας, χωρίς την απαραίτητη σήμανση -κανένας πολιτικός από την Κέρκυρα δεν βοήθησε τον τόπο του. Ήρθαν τις τελευταίες μέρες εδώ και ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης. Γελάνε και τα τσιμέντα.

Το νησί πάει μόνο του, με αυτόματο πιλότο. Έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διώξουν τον τουρισμό με τα σκουπίδια, τους έσκασε και η πανδημία, δεν παράγουν τίποτα, οπότε είναι δραματική η κατάσταση.

Διαβάζετε τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως θέλουν να τα παρουσιάζουν οι πολιτικοί. Ίσως δυσαρεστώ φίλους μου Κερκυραίους, αλλά ξέρουν ότι αυτή είναι η αλήθεια. Και μόνο αν λέγεται η αλήθεια υπάρχει ελπίδα να αλλάξουν τα πράγματα.

Και όλοι αγωνιούν τι θα γίνει αν δεν βρεθεί γρήγορα το εμβόλιο και δεν φτάσει και γρήγορα στους λαούς. Δεύτερο σερί χαμένο Πάσχα και δεύτερο σερί χαμένο καλοκαίρι η Κέρκυρα δεν αντέχει.